Rozdział 5 - Renta rodzinna. - Ubezpieczenie społeczne rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.23.165

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1976 r.

Rozdział 5.

Renta rodzinna.

Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny pozostałym po rzemieślniku lub osobie współpracującej z rzemieślnikiem, jeżeli zmarły w chwili śmierci:

1)
spełniał warunki wymagane do uzyskania emerytury lub renty inwalidzkiej albo
2)
miał ustalone prawo do jednego z tych świadczeń.

Członkami rodziny uprawnionymi do renty rodzinnej są następujące osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania tej renty: dzieci własne i przysposobione, pasierbowie, dzieci obce wzięte na utrzymanie i wychowanie, wnuki, rodzeństwo, małżonek, rodzice, ojczym, macocha i osoby przysposabiające.

1.
Dzieci własne, przysposobione i pasierbowie mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli:
1)
są stanu wolnego,
2)
nie przekroczyły 16 lat życia, a w razie uczęszczania do szkoły - 24 lat, a bez względu na wiek, gdy stały się inwalidami I lub II grupy:
a)
przed ukończeniem 16 lat życia lub
b)
w czasie uczęszczania do szkoły przed ukończeniem 24 lat.
2.
Dzieci obce, wnuki i rodzeństwo mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli:
1)
spełniają warunki określone w ust. 1,
2)
zostały wzięte na wychowanie i utrzymanie co najmniej na rok przed śmiercią żywiciela, chyba że śmierć była następstwem wypadku, oraz
3)
nie mają prawa do renty po rodzicach, a jeżeli rodzice żyją, to gdy:
a)
nie mogą zapewnić im utrzymania albo
b)
zmarły był ustanowiony przez sąd opiekunem tych dzieci, wnuków lub rodzeństwa.
3.
Warunek pozostawania w stanie wolnym, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie jest wymagany w czasie uczęszczania do szkoły wyższej, jeżeli związek małżeński został zawarty z osobą, która w chwili zawarcia małżeństwa uczęszczała również do szkoły wyższej.
1.
Małżonek ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli spełnia jeden z następujących warunków:
1)
wychowuje co najmniej jedno z dzieci, wnuków lub rodzeństwa w wieku do lat 16, uprawnione do renty rodzinnej po zmarłym małżonku,
2)
stał się inwalidą przed śmiercią małżonka lub w ciągu 5 lat po jego śmierci albo przed ustaniem prawa do renty rodzinnej z tytułu wychowywania dzieci, wnuków lub rodzeństwa,
3)
osiągnął wiek: mężczyzna 65 lat, kobieta 50 lat przed śmiercią małżonka lub w ciągu 5 lat po jego śmierci albo przed ustaniem prawa do renty rodzinnej z tytułu:
a)
wychowywania dzieci, wnuków lub rodzeństwa albo
b)
inwalidztwa.
2.
Mąż osoby wykonującej rzemiosło lub pracę w rzemiośle ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli poza spełnieniem warunków określonych w ust. 1 pozostawał w chwili śmierci żony na jej utrzymaniu.
3.
Osoba owdowiała lub rozwiedziona nie pozostająca we wspólności małżeńskiej ze zmarłym rzemieślnikiem, osobą współpracującą lub rencistą ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli oprócz spełnienia warunków określonych w ust. 1 i 2 miała w chwili śmierci współmałżonka prawo do alimentów z jego strony ustalone wyrokiem lub ugodą sądową.
4.
Osoba, która zawarła związek małżeński z rencistą, ma prawo do renty rodzinnej, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1, a ponadto:
1)
małżeństwo trwało co najmniej 3 lata lub
2)
śmierć rencisty nastąpiła wskutek wypadku albo
3)
z małżeństwa tego lub ze związku istniejącego przed zawarciem tego małżeństwa urodziło się dziecko.
1.
Wdowa pozostająca w chwili śmierci męża na jego utrzymaniu i nie spełniająca warunków określonych w art. 29 ust. 1 ma prawo do renty rodzinnej przez okres jednego roku od śmierci męża.
2.
Okres, o którym mowa w ust. 1, przedłuża się na czas uczestniczenia wdowy w zorganizowanym szkoleniu mającym na celu uzyskanie kwalifikacji do wykonywania pracy zarobkowej, nie dłużej jednak niż do 2 lat od chwili śmierci męża.

Rodzice mają prawo do renty rodzinnej, jeżeli:

1)
w chwili śmierci rzemieślnika lub osoby współpracującej z rzemieślnikiem (rencisty) pozostawali na ich utrzymaniu oraz
2)
spełniają warunki określone w art. 29 ust. 1.
1.
Osobie owdowiałej uprawnionej do renty rodzinnej, która ponownie zawarła związek małżeński, zawiesza się prawo do renty na czas trwania tego małżeństwa, z zastrzeżeniem przepisu ust. 2.
2.
Przepis ust. 1 nie ma zastosowania, gdy związek małżeński został zawarty z osobą pobierającą emeryturę lub rentę, a do renty rodzinnej nie ma uprawnionych innych osób poza wdową (wdowcem).
1.
Wszystkim uprawnionym członkom rodziny przysługuje jedna łączna renta rodzinna, którą wymierza się od podstawy jej wymiaru w następującej wysokości:
Dla uprawnionych do renty członków rodzinyProcent podstawy wymiaru renty
do 1.500 złod nadwyżki ponad 1.500 do 2.000 złod nadwyżki ponad 2.000 zł
jednego45%30%20%
dwóch50%
trzech i więcej60%
2.
Renta rodzinna wzrasta o 0,4% podstawy jej wymiaru za każdy pełny rok ponad 10 lat okresu ubezpieczenia (art. 7) żywiciela, nie więcej jednak niż o 8%.
3.
Rentę rodzinną obliczoną według przepisów ust. 1 i 2 podwyższa się o 10%, nie mniej jednak niż o 120 złotych, jeżeli żywiciel zmarł wskutek wypadku przy wykonywaniu rzemiosła lub pracy w rzemiośle.
4.
Jeżeli uprawnionymi do renty rodzinnej są sieroty zupełne, przypadającą na nie część renty podwyższa się o 10% podstawy wymiaru tej renty.
5.
Przepis art. 20 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

W razie ustania lub zawieszenia prawa do renty rodzinnej tylko niektórym członkom rodziny, pozostałym uprawnionym wymierza się rentę rodzinną w myśl art. 33 ust. 1 w wysokości odpowiadającej ich liczbie.

Przepisy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin stosuje się w sprawach:

1)
określenia przypadków i warunków, w jakich przysługuje prawo do renty rodzinnej dzieciom, wnukom lub rodzeństwu uczęszczającym do szkoły w wieku do 25 lat,
2)
zawieszania prawa do renty rodzinnej na czas korzystania przez dzieci, wnuki lub rodzeństwo ze świadczeń funduszów publicznych,
3)
podziału renty rodzinnej na równe części między członków rodziny uprawnionych do renty.