Rozdział 4 - Renta inwalidzka. - Ubezpieczenie społeczne rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.23.165

Akt utracił moc

Wersja od: 1 stycznia 1976 r.

Rozdział 4.

Renta inwalidzka.

Art.  21.

1. Renta inwalidzka przysługuje rzemieślnikowi i osobie współpracującej z rzemieślnikiem, jeżeli mają wymagany okres ubezpieczenia oraz stali się inwalidami I lub II grupy inwalidów w czasie trwania ubezpieczenia lub w ciągu 2 lat po ustaniu ubezpieczenia.

2. W wypadku ustania prawa do renty inwalidzkiej z powodu niezaliczenia zainteresowanego do I lub II grupy inwalidów i ponownego wystąpienia inwalidztwa jednej z tych grup renta inwalidzka przysługuje, jeżeli:

1) spełnione są warunki określone w ust. 1 albo

2) ponowne inwalidztwo I lub II grupy wystąpiło w ciągu 2 lat od daty ustania prawa do renty inwalidzkiej.

Art.  22.

1. Okres ubezpieczenia wymagany w myśl art. 7 i 8 do uzyskania renty inwalidzkiej wynosi, z zastrzeżeniem przepisu ust. 3, dla osoby, która stała się inwalidą w wieku:

powyżej 18 lat do 20 lat - 1 rok,

" 20 lat do 22 lat - 2 lata,

" 22 lat do 25 lat - 3 lata,

" 25 lat do 30 lat - 4 lata,

" 30 lat - 5 lat.

2. Okres 5 lat ubezpieczenia wymagany od osoby w wieku powyżej 30 lat powinien przypadać na okres ostatnich 10 lat przed zgłoszeniem wniosku o rentę inwalidzką, a jeżeli zainteresowany w chwili zgłoszenia wniosku nie wykonuje rzemiosła lub pracy w rzemiośle - przed zaprzestaniem wykonywania rzemiosła lub pracy w rzemiośle.

3. Dla osoby współpracującej z rzemieślnikiem, której obowiązek ubezpieczenia powstał po ukończeniu 45 lat, okres ubezpieczenia wymagany do renty inwalidzkiej wynosi co najmniej 10 lat w ciągu ostatnich 20 lat przed zgłoszeniem wniosku o rentę.

4. Okresy ubezpieczenia określone w ust. 1-3 nie są wymagane do uzyskania renty inwalidzkiej, jeżeli inwalidztwo powstało po objęciu obowiązkiem ubezpieczenia:

1) wskutek wypadku przy wykonywaniu rzemiosła lub pracy w rzemiośle,

2) w wieku poniżej 18 lat,

3) w wieku poniżej 20 lat, jeżeli obowiązek ubezpieczenia powstał przed ukończeniem 18 roku życia i trwał nieprzerwanie do daty powstania inwalidztwa.

5. Za wypadek przy wykonywaniu rzemiosła lub pracy w rzemiośle uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną, które zaszło:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem rzemiosła albo pracy w rzemiośle,

2) w drodze do zakładu i z zakładu rzemieślniczego znajdującego się poza miejscem zamieszkania,

3) przy przechowywaniu, czyszczeniu, naprawie i przenoszeniu narzędzi pracy.

Art.  23.

Ustalenie inwalidztwa odbywa się na zasadach i w trybie określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin.

Art.  24.

1. Rentę inwalidzką wymierza się od podstawy jej wymiaru w następującej wysokości:

- 65% do 1.500 zł,

- 30% od nadwyżki ponad 1.500 zł do 2.000 zł oraz

- 20% od nadwyżki ponad 2.000 zł.

2. Rentę, o której mowa w ust. 1, podwyższa się o 10%, nie mniej jednak niż o 120 złotych, w przypadku gdy inwalidztwo powstało wskutek wypadku przy wykonywaniu rzemiosła lub pracy w rzemiośle, a rencista nie osiąga zarobku z tytułu zatrudnienia lub dochodu z innych źródeł.

3. Renta inwalidzka wzrasta o 0,5% podstawy jej wymiaru za każdy pełny rok ponad 10 lat okresów ubezpieczenia określonych w art. 7, nie więcej jednak niż o 10%.

4. Przepis art. 20 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

Art.  25.

Renta inwalidzka ulega na wniosek zainteresowanego zamianie na emeryturę, jeżeli osiągnął on wiek emerytalny i ma okres ubezpieczenia wymagany do emerytury.