Rozdział 3 - Emerytura. - Ubezpieczenie społeczne rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1972.23.165

Akt utracił moc
Wersja od: 1 stycznia 1976 r.

Rozdział 3.

Emerytura.

Emerytura przysługuje rzemieślnikowi i osobie współpracującej z rzemieślnikiem, jeżeli mają wymagany okres ubezpieczenia oraz osiągnęli wiek emerytalny w czasie trwania ubezpieczenia lub w ciągu 5 lat po ustaniu ubezpieczenia.

Okres ubezpieczenia wymagany w myśl art. 7 i 8 do uzyskania emerytury wynosi 25 lat dla mężczyzny i 20 lat dla kobiety, w tym co najmniej 5 lat ubezpieczenia określonego w art. 7.

1.
Wiek emerytalny wynosi: 65 lat dla mężczyzny i 60 lat dla kobiety.
2.
W razie ukończenia wieku emerytalnego przed osiągnięciem wymaganego okresu ubezpieczenia, prawo do emerytury powstaje z chwilą upływu tego okresu.
3.
Minister Pracy, Płac i Spraw Socjalnych w porozumieniu z Ministrem Handlu Wewnętrznego i Usług może na wniosek Centralnego Związku Rzemiosła zastosować do osób wykonujących rzemiosło w warunkach szkodliwych dla zdrowia przepisy o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, dotyczące obniżenia wieku emerytalnego.
1.
Emeryturę wymierza się od podstawy jej wymiaru w następującej wysokości:

- 80% do 1.500 zł,

- 30% od nadwyżki ponad 1.500 zł do 2.000 oraz

- 20% od nadwyżki ponad 2.000 zł.

2.
Emerytura wzrasta o 0,5% podstawy jej wymiaru za każdy pełny rok ponad 10 lat okresów ubezpieczenia określonych w art. 7, nie więcej niż o 10%.
3.
Kwota emerytury wraz ze wzrostem, o którym mowa w ust. 2, i dodatkami, z wyjątkiem dodatku z tytułu zaliczenia do I grupy inwalidów, nie może przekraczać 90% podstawy wymiaru emerytury. Nie dotyczy to kwot najniższych emerytur.