Rozdział 4 - Renta inwalidzka. - Ubezpieczenie społeczne rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.13.90

Akt utracił moc

Wersja od: 6 kwietnia 1965 r.

Rozdział  4.

Renta inwalidzka.

Art.  20. 

Renta inwalidzka przysługuje rzemieślnikowi i osobie współpracującej z rzemieślnikiem, jeżeli mają wymagany okres ubezpieczenia oraz stali się inwalidami I lub II grupy inwalidów w rozumieniu art. 12 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. w czasie trwania ubezpieczenia lub w ciągu 2 lat po ustaniu ubezpieczenia.

Art.  21. 

1. Dla ustalenia okresu ubezpieczenia wymaganego do renty inwalidzkiej stosuje się z wyjątkiem przypadków określonych w ust. 2 i 3 przepisy art. 38 ust. 1-3 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r., z tym że za okresy zatrudnienia, o których mowa w tych przepisach, uważa się okresy ubezpieczenia określone w art. 7 i 8.

2. Dla osoby w wieku powyżej 45 lat współpracującej z rzemieślnikiem, dla której obowiązek ubezpieczenia powstał po wejściu w życie ustawy, okres ubezpieczenia wymagany do renty inwalidzkiej (art. 7 i 8) wynosi co najmniej 10 lat w ciągu ostatnich 15 lat przed wystąpieniem o rentę.

3. Okres ubezpieczenia wymieniony w ust. 1 i 2 nie jest wymagany do uzyskania renty inwalidzkiej, jeżeli inwalidztwo powstało po wejściu w życie ustawy:

1) wskutek wypadku przy wykonywaniu pracy w rzemiośle,

2) w wieku poniżej 18 lat,

3) w wieku poniżej 20 lat, jeżeli obowiązek ubezpieczenia powstał przed 18 rokiem życia i trwał nieprzerwanie do daty powstania inwalidztwa.

Art.  22. 

Ustalenie inwalidztwa i przyczyn inwalidztwa oraz zaliczanie do grup inwalidów odbywa się w trybie i na zasadach określonych w przepisach dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r.

Art.  23. 

Do obliczenia wysokości renty inwalidzkiej stosuje się przepisy art. 39 ust. 2 i 4 dekretu z dnia 25 czerwca 1954 r. dotyczące wysokości renty inwalidzkiej dla osób zaliczonych do II kategorii zatrudnienia oraz do I i II grupy inwalidów.