Art. 7. - Ubezpieczenie społeczne członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.27.255

Akt utracił moc
Wersja od: 4 listopada 1971 r.
Art.  7.
1.
Podstawę wymiaru zasiłku na wypadek choroby i macierzyństwa za jeden dzień niezdolności do pracy stanowi przeciętny dzienny dochód ubezpieczonego z tytułu pracy w spółdzielni, uzyskany przez niego w roku obrachunkowym poprzedzającym rok, w którym powstało prawo do zasiłku.
2.
Jeżeli ubezpieczony nie pracował w spółdzielni w roku obrachunkowym poprzedzającym rok, w którym powstało prawo do zasiłku, podstawę wymiaru zasiłku stanowi przeciętny dzienny dochód przypadający w tej spółdzielni na jednego ubezpieczonego w poprzednim roku obrachunkowym.
3.
Ubezpieczony, który w miesiącu poprzedzającym powstanie niezdolności do pracy przepracował mniej niż 14 dni, nabywa prawo do zasiłku na wypadek choroby, począwszy od czwartego dnia niezdolności do pracy.
4.
Okres pobierania zasiłku na wypadek choroby nie może przekroczyć w bieżącym roku obrachunkowym liczby dni przepracowanych w poprzednim roku obrachunkowym.
5.
Ograniczenia wynikającego z ust. 4 nie stosuje się do członków spółdzielni w roku obrachunkowym, w którym wstąpili do spółdzielni, oraz w roku następnym, jeżeli okres członkostwa w spółdzielni w poprzednim roku obrachunkowym był krótszy niż 6 miesięcy.
6.
Ograniczeń wynikających z ust. 2-5 nie stosuje się, jeżeli niezdolność do pracy powstała wskutek wypadku przy pracy w spółdzielni lub choroby zawodowej.
7.
Okres pracy wymagany do uzyskania prawa do zasiłku chorobowego przez ubezpieczoną kobietę uważa się również za osiągnięty, jeżeli przepracowała ona ilość dni wymaganą dla uzyskania zasiłku połogowego.
8.
Przy ustalaniu okresów pracy wymaganych do przyznania zasiłku za jeden tydzień uważa się sześć dni pracy w spółdzielni.