Art. 232. - Ubezpieczenie społeczne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.51.396

Akt utracił moc

Wersja od: 21 listopada 1991 r.

Art.  232.

(1) W razie utraty przez ubezpieczonego lub członków jego rodziny prawa do świadczeń, przewidzianych w ustawie nieniejszej, z powodu niezgłoszenia pracownika przez pracodawcę lub nieuiszczenia należnych za niego składek we właściwych terminach, pracodawca obowiązany jest wypłacić zainteresowanemu sumę równą wartości wszystkich świadczeń, jakie otrzymałby z tytułu swego ubezpieczenia, oraz wynagrodzić mu powstałe stąd szkody i straty.

(2) Właściwa instytucja ubezpieczeń społecznych obowiązana jest na żądanie uprawnionych dostarczyć im obliczenia świadczeń, których zostali pozbawieni z powodu okoliczności, wymienionych w ustępie poprzednim.

(3) 70 Do rozstrzygania sporów w przypadkach, przewidzianych w artykule niniejszym, właściwe są sądy pracy, a w odniesieniu do gospodarstw i zakładów pracy, wskazanych w art. 6 ust. 3 pkt. 1 aż do chwili rozszerzenia działalności sądów pracy na te gospodarstwa i zakłady komisje rozjemcze, powołane na mocy ustawy z 1 sierpnia 1919 r. (Dz. U. R. P. z 1931 r. Nr. 90, poz. 706) w brzmieniu rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 25 września 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 81, poz. 713), na obszarze województwa poznańskiego, pomorskiego i górnośląskiej części województwa śląskiego - sądy powszechne.

⁷⁰ Art. 232 ust. 3 zmieniony przez art. 1 pkt 27 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 października 1934 r. (Dz.U.34.95.855) zmieniającego nin. ustawę z dniem 1 kwietnia 1935 r.