Rozdział 3 - Osoby, nie podlegające obowiązkowi ubezpieczenia. 5 - Ubezpieczenie pracowników umysłowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.106.911

Akt utracił moc
Wersja od: 1 listopada 1950 r.

III.

Osoby, nie podlegające obowiązkowi ubezpieczenia. 5

Z pośród osób, posiadających warunki, wymienione w art. 2 i 3, nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia:

1)
osoby, niezdolne de wykonywania swego zawodu (art. 22 ust. 3 i 4);
2)
osoby, których czynności, uzasadniające obowiązek ubezpieczenia, stanowią zajęcie uboczne, przynoszące dochód niższy, niż inne stałe czynności zarobkowe, nie uzasadniające obowiązku ubezpieczenia;
3)
mianowani na stałe (etatowi) funkcjonarjusze państwowi, praktykanci oraz zawodowi wojskowi - z tytułu wszelkich zatrudnień;
3a)
państwowi funkcjonariusze prowizoryczni i nauczyciele tymczasowi, jeżeli są Uczestnikami Państwowego Zakładu Emerytalnego z tytułu wszelkich zatrudnień;
4)
pracownicy przedsiębiorstw i zakładów państwowych - z tytułu wszelkich zatrudnień, jeśli przysługuje im prawo do uposażenia emerytalnego nie mniejszego od przysługującego funkcjonarjuszom państwowym;
5)
pracownicy Banku Polskiego, Pocztowej Kasy Oszczędności, Państwowego Banku Rolnego i Banku Gospodarstwa Krajowego - z tytułu wszelkich zatrudnień, jeśli przysługuje im prawo do świadczeń nie mniejszych i na warunkach nie gorszych od przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem;
5a)
pracownicy dóbr żywieckich rodziny Habsburgów z Żywca - z tytułu wszelkich zatrudnień, jeśli specjalny fundusz, którego statut podlega zatwierdzeniu przez Ministra Opieki Społecznej, zapewnia im świadczenia nie mniejsze i na warunkach nie gorszych od przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem;
6)
pracownicy instytucyj publiczno-prawnych oraz przedsiębiorstw lub zakładów tych instytucyj - z tytułu wszelkich zatrudnień, jeśli przysługuje im prawo do świadczeń nie mniejszych i na warunkach nie gorszych od przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem;
7)
duchowni, zakonnicy i zakonnice oraz osoby, należące do zgromadzeń i stowarzyszeń religijnych wszelkich wyznań lub organizacyj dobroczynnych, o ile z pobudek religijnych lub humanitarnych zajmują się nauczaniem, pielęgnowaniem chorych lub innemi czynnościami użyteczności społecznej, nie pobierając za to innego wynagrodzenia prócz utrzymania;
8)
cudzoziemcy, zatrudnieni w przedstawicielstwach dyplomatycznych i konsularnych państw obcych oraz w międzynarodowych komisjach;
9)
uczniowie szkół średnich ogólnokształcących, państwowych szkół zawodowych oraz zakładów uznanych przez Ministra Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego za równorzędne - w czasie studjów w tych zakładach;
10)
pracownicy przedsięwzięć rozrywkowych wędrownych.

Ponadto nie podlegają obowiązkowi ubezpieczenia w zakresie art. 1 p. 1 osoby, otrzymujące zaopatrzenie (pensje, renty, emerytury i t. p.) z tytułu zatrudnienia, określonego w ust. 1 punkty. 3 - 6.

Przepisy ust. 1 punkty 5 do 6 stosują się tylko pod tym warunkiem, jeżeli określone w tych przepisach uprawnienia przysługują wszystkim pracownikom umysłowym, zatrudnionym dłużej niż rok w danej instytucji, przedsiębiorstwie lub innym zakładzie pracy, a odpowiadającym warunkom art. 2 i 3 rozporządzenia niniejszego, z wyjątkiem tych pracowników, dla których zatrudnienie to stanowi zajęcie uboczne, przynoszące dochód niższy, niż inne zatrudnienia uzasadniające obowiązek ubezpieczenia.

Rada Ministrów w drodze rozporządzeń może uchylać wyłączenie od obowiązku ubezpieczenia pracowników poszczególnych instytucyj, przedsiębiorstw i innych zakładów pracy, wymienionych w ust. 1 punkty 4 - 6. Rozporządzenia te określą zasady i sposób zabezpieczenia uprawnień, przysługujących na podstawie zatrudnienia, które uzasadniało zwolnienie od obowiązku ubezpieczenia. Rada Ministrów może również ustalić w tych przypadkach warunki, w jakich będzie mogło być zapewnione pracownikom korzystanie z dodatkowych uprawnień, na podstawie wyżej wymienionych zatrudnień.

Na własne żądanie będą zwolnieni od obowiązku ubezpieczenia:

1)
studenci (zwyczajni słuchacze) państwowych szkół akademickich oraz innych szkół wyższych, które oznaczy Minister Pracy i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego;
2)
adwokaci, aplikanci sądowi i adwokaccy oraz kandydaci notarjalni - z tytułu wszelkich zatrudnień;
3)
lekarze, lekarze-dentyści i lekarze weterynarji - z tytułu wszelkich zatrudnień;
4)
zatrudnieni u techników cywilnych, mających prawo samodzielnego prowadzenia robót (inżynierów wszelkich kategoryj, architektów i mierniczych), kandydaci do tego zawodu - z tytułu wszelkich zatrudnień;
5)
pochodzący z wyboru członkowie zarządów związków samorządowych oraz organów innych osób prawnych;
6)
duchowni uznanych w państwie wyznań, o ile nie są objęci art. 5 punkt 3 lub 7;
7)
rodzice (teść, teściowa), dziadkowie i małżonek (małżonka) pracodawcy; pracownicy zaś pozostający do pracodawcy w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa w linji zstępnej albo w stosunku pasierbów, dzieci pasierbów, małżonków pasierbów lub małżonków dzieci pasierbów pod warunkiem, że żyją z pracodawcą we wspólnem gospodarstwie domowem.
5 Tytuł rozdziału III zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 marca 1934 r. (Dz.U.34.39.347) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 12 maja 1934 r.
6 Art. 5:

- zmieniony przez art. 1 rozp. z mocą ustawy z dnia 6 marca 1928 r. (Dz.U.28.26.231) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 1 stycznia 1928 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 marca 1934 r. (Dz.U.34.39.347) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 12 maja 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 marca 1934 r. (Dz.U.34.39.347) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 13 maja 1936 r.

- zmieniony przez art. 10 pkt 1 dekretu z dnia 21 września 1950 r. o zniesieniu odrębnych systemów emerytalnych dla pracowników b. związków samorządu terytorialnego oraz ich przedsiębiorstw i zakładów (Dz.U.50.44.407) z dniem 1 listopada 1950 r.

7 Art. 6 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 marca 1934 r. (Dz.U.34.39.347) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 12 maja 1934 r.