Art. 14. - Ubezpieczenie pracowników umysłowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.106.911

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1950 r.

Art.  14. ¹³

Za podstawę wymiaru składek i świadczeń (płaca podstawowa) służy rzeczywiście otrzymywane wynagrodzenie miesięczne, podlegające zaliczeniu do ubezpieczenia w myśl art. 11-13 z następującymi zastrzeżeniami:

1) otrzymywane wynagrodzenie zaokrągla się do jednostek złotego, przy czym kwoty pięćdziesiąt groszy i wyższe przyjmuje się za pełną złotówkę;

2) wysokość zarobków, stanowiących najniższą podstawę wymiaru świadczeń i składek, ustala Minister Pracy i Opieki Społecznej; ustalone normy przyjmuje się jako podstawę ubezpieczenia osób, pobierających wynagrodzenie niższe lub nie pobierających żadnego wynagrodzenia.

Rada Ministrów może w razie zmiany stosunków gospodarczych na wniosek Ministra Pracy i Opieki Społecznej ustalić najwyższą granicę policzalnego wynagrodzenia.

¹³ Art. 14:

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 22 marca 1933 r. (Dz.U.33.27.229) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 19 kwietnia 1933 r.

- zmieniony przez § 5 pkt 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1933 r. o uchyleniu grup zarobkowych w ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz.U.33.102.794) z dniem 1 stycznia 1934 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 1 dekretu z dnia 8 stycznia 1946 r. (Dz.U.46.4.29) zmieniającego nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 13 lutego 1946 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 3 dekretu z dnia 28 października 1947 r. (Dz.U.47.66.413) zmieniającego nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 30 października 1947 r.