Art. 119. - Ubezpieczenie pracowników umysłowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.106.911

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1950 r.

Art.  119. ⁶⁶

Pracownik, który na mocy art. 118 będzie podlegać ubezpieczeniu, określonemu w art. 1 punkty 2 do 4, podlegać będzie ubezpieczeniu na wypadek braku pracy również w myśl rozporządzenia niniejszego, pracownik zaś podlegający analogicznemu ubezpieczeniu na podstawie przepisów, dotyczących robotników, będzie podlegać ubezpieczeniu na wypadek braku pracy w myśl ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia (Dz. U. R. P. № 67, poz. 650).

Instytucja, przejmująca ubezpieczenie na wypadek braku pracy, zaliczy odnośnej osobie do tego ubezpieczenia cały czas, zaliczony w instytucji poprzedniej w ciągu ostatnich dwóch lat, o ile dana osoba nie korzystała w tym roku ze świadczeń z powodu braku pracy - i z tego tytułu otrzyma od instytucji poprzedniej należną tej ostatniej za powyższy okres, a zmniejszoną o 5% sumą składek, z oprocentowaniem wedle stopy technicznej; do powyższej sumy nie wlicza się ewentualnej dopłaty Skarbu Państwa.

Gdy osoba korzystająca ze świadczeń nie wyczerpała pełnego okresu zasiłkowego, przekazuje się taką część określonych wyżej składek, jaka wynika z porównania stosunku okresu, przez który osoba ta mogła jeszcze korzystać z zasiłków, do pełnego okresu zasiłkowego; w tym samym stosunku instytucja przejmująca zalicza czas, zaliczony przez instytucję poprzednią.

⁶⁶ Art. 119 zmieniony przez art. 1 pkt 47 ustawy z dnia 15 marca 1934 r. (Dz.U.34.39.347) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 12 maja 1934 r.