Art. 102. - Ubezpieczenie pracowników umysłowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1927.106.911

Akt utracił moc

Wersja od: 1 listopada 1950 r.

Art.  102. ⁵⁴

Wysokość składki na pokrycie świadczeń, przewidzianych w rozporządzeniu niniejszem na wypadek braku pracy, wynosi, z zastrzeżeniem odmiennych postanowień niniejszego rozporządzania - 2% płacy podstawowej, przyczem nie uwzględnia się kwot do pięciu groszy włącznie, kwoty zaś ponad pięć groszy zaokrągla się w górę do najbliższej dziesiątki.

Gdyby składka powyższa nie dostarczyła funduszów, wystarczających na pokrycie określonych wyżej świadczeń, może Rada Ministrów na wniosek Ministra Pracy i Opieki Społecznej w każdym czasie, w drodze rozporządzenia, podwyższyć na odpowiedni okres składkę do koniecznej dla powyższego celu wysokości, nieprzewyższającej jednak 3% płacy podstawowej.

Fundusze na pokrycie świadczeń na wypadek braku pracy stanowią fundusze oddzielne i - jako takie - mają być administrowane oddzielnie od innych funduszów Zakładu Ubezpieczeń Pracowników Umysłowych.

Fundusze, pozostałe po pokryciu świadczeń bieżących, stanowią fundusz rezerwowy, który powinien osiągnąć wysokość przeciętnego wydatku rocznego trzech ostatnich lat.

Po zebraniu funduszu rezerwowego w określonej wyżej wysokości, nastąpi obniżenie składek w sposób, przewidziany w ustępie drugim.

⁵⁴ Art. 102:

- zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 22 marca 1933 r. (Dz.U.33.27.229) zmieniającej nin. rozp. z mocą ustawy z dniem 1 stycznia 1933 r.

- zmieniony przez § 5 pkt 1 lit. d) rozporządzenia z dnia 27 grudnia 1933 r. o uchyleniu grup zarobkowych w ubezpieczeniu pracowników umysłowych (Dz.U.33.102.794) z dniem 1 stycznia 1934 r.

- zmieniony przez art. 2 pkt 2 lit. b) dekretu z dnia 29 września 1945 r. o uiszczaniu przez pracodawców całości składek na ubezpieczenia społeczne i na Fundusz Pracy (Dz.U.45.43.240) z dniem 1 września 1945 r.