Tymczasowe zaopatrzenie rodzin po wojskowych Wojska Polskiego.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.43.308

Akt utracił moc

Wersja od: 12 sierpnia 1920 r.

USTAWA

z dnia 27 maja 1919 r.

o tymczasowem zaopatrzeniu rodzin po wojskowych Wojska Polskiego. ¹

Art.  1. ²

Rodziny oficerów, urzędników wojskowych i szeregowych wojska polskiego, poległych lub zmarłych w czasie od 1 listopada 1918 r. wskutek działań wojennych lub też w wykonaniu służby, bez winy danej osoby z powodu warunków służby wojskowej lub chorób zakaźnych, panujących w wojsku lub w miejscach pobytu służbowego, jak również zaginionych na obszarze działań wojennych oraz rodziny inwalidów, zmarłych wskutek inwalidztwa nabytego z powodu służby wojskowej, - otrzymuje od dnia 1 stycznia 1920 roku aż do wydania stałej ustawy następujące tymczasowe zaopatrzenie miesięczne:

1) po generałach, oficerach sztabowych i równorzędnych 2.000 marek;

2) wdowy po kapitanach, oficerach młodszych, chorążych i równorzędnych 1.400;

3) wdowy po podoficerach zawodowych i majstrach wojskowych 800 mk;

4) wdowy po podoficerach niezawodowych i szeregowych 500 mk;

5) każde dziecko ¹/₅ część odnośnej pensji wdowiej; łączne zaopatrzenie wszystkich sierot nie może jednak przewyższać pensji wdowiej;

6) rodzice lub jedno z nich pozostające przy życiu, jeżeli pozostaje bez środków do życia i jeżeli zmarły był ich jedyną podporą materjalną, - ¹/₄ część odnośnej pensji wdowiej.

Zupełne sieroty otrzymują zaopatrzenie wyższe o 100% ponad normę.; jednak łączne zaopatrzenie sierot nie może być wyższe od łącznego zaopatrzenia wdowy i sierot za życia matki.

Za zupełne sieroty t. j. bez obojga rodziców uważa się także te sieroty, których matka lub macocha z jakichkolwiek przyczyn nie posiada lub traci prawo do pensji wdowiej.

Art.  2.

Wyplata zaopatrzenia rozpoczyna się z pierwszym dniem miesiąca, następującego po śmierci głowy rodziny.

Art.  3.

Prawo do popierania zaopatrzenia wdowiego gaśnie z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiła śmierć wdowy, względnie w którym wdowa zawarła ponowny związek małżeński.

Art.  4.

Prawo do pobierania zaopatrzenia sierocego gaśnie:

1) z ostatnim dniem miesiąca, w którym nastąpiła śmierć sieroty;

2) z ostatnim dniem miesiąca, w którym sierota ukończyła lat 18;

3) z ostatnim dniem miesiąca, w którym sierota zawrze związek małżeński.

Art.  5.

Wypłata zaopatrzenia dla sierot może być przedłużona poza termin, oznaczony w art. 4 ustęp 2, w razie stałej niezdolności do zarobkowania wskutek choroby albo ułomności.

W razie stwierdzonej potrzeby dalszych studjów może być wypłata za opatrzenia przedłużona do ukończenia 21 roku życia.

Art.  6.

Wypłatę zaopatrzenia sierocego osobom niepełnoletnim uskutecznia się do rąk i na odpowiedzialność matki, względnie opiekuna prawnego.

Art.  7.

Ustawa niniejsza rozciąga się na wdowy i sieroty po poległych i zmarłych przed dniem 1 listopada 1918 r. wojskowych, służących w Legjonach Polskich, w Polskim Korpusie Posiłkowym, w Polskiej Sile Zbrojnej, I, II, III Korpusie Polskim, Polskich Formacjach we Francji i Rosji, we Włoszech i w innych państwach, o ile dotychczas nie pobierają zaopatrzenia, przekraczającego normy przyznane w niniejszej ustawie.

Art.  7a. ³

Rada Ministrów władna jest w razie zmiany warunków ekonomicznych zmieniać normy, wymienione w art. 2 wedle zasad przyjętych przy wymiarze uposażenia w służbie czynnej.

Art.  8. ⁴

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi Spraw Wojskowych w porozumieniu z Ministrem Skarbu, a w b. Dzielnicy Pruskiej w porozumieniu z Ministrem tej dzielnicy.

Art.  9.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem jej ogłoszenia.

¹ Tytu zmieniony przez art. 1 rozporządzenia z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz.U.20.75.510) zmieniającego nin. ustawę z dniem 12 sierpnia 1920 r.

² Art. 1 zmieniony przez art. 2 rozporządzenia z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz.U.20.75.510) zmieniającego nin. ustawę z dniem 12 sierpnia 1920 r.

³ Art. 7(a) dodany przez art. 3 rozporządzenia z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz.U.20.75.510) zmieniającego nin. ustawę z dniem 12 sierpnia 1920 r.

⁴ Art. 8 zmieniony przez art. 4 rozporządzenia z dnia 6 sierpnia 1920 r. (Dz.U.20.75.510) zmieniającego nin. ustawę z dniem 12 sierpnia 1920 r.