§ 9. - Tymczasowe ustalenie wysokości świadczeń rentowych w ubezpieczeniu społecznym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1947.42.213

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1947 r.

§  9.

1. Ubezpieczony pobierający rentę wypadkową, jeżeli wypadek w zatrudnieniu lub zachorowanie na chorobę zawodową nastąpiły po dniu 31 marca 1947 r. i jeżeli zarobek ubezpieczonego stanowiący podstawę wymiaru ostatniego zasiłku chorobowego przekraczał 5.400 zł, otrzymuje w razie utraty co najmniej 50% zdolności do zarobkowania dodatek w wysokości 20% renty obliczonej z ewentualnymi dodatkami na dzieci, lecz bez dodatku za bezradność. Dodatek ten przysługuje przez okres jednego roku od dnia wygaśnięcia prawa do zasiłku chorobowego; może on być wypłacony z góry jednorazowo, jeżeli stopień utraty zdolności do zarobkowania zostanie ustalony na czas trwania prawa do tego dodatku.

2. Jeżeli ubezpieczony nie pobrał jednorazowo dodatku, przewidzianego w ust. 1, a zmarł przed upływem okresu rocznego, dodatek ten wypłaca się osobom pobierającym renty wypadkowe dla rodziny do upływu tego okresu. Jeżeli rentę wypadkową dla rodziny pobiera dwie osoby lub więcej, dodatek dzieli się w równych częściach pomiędzy wszystkich uprawnionych. Jednakże dalsza rodzina ma prawo do tego dodatku tylko w tym przypadku, jeżeli nie ma ani wdowy, ani sierot uprawnionych do renty.