Tymczasowe przepisy o zarządzie drogami kołowemi.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.14.149

Akt utracił moc

Wersja od: 8 lutego 1919 r.

DEKRET

w przedmiocie tymczasowych przepisów o zarządzie drogami kołowemi.

Art.  1.

Wszystkie drogi kołowe w Państwie Polskiem znajdują się pod zwierzchnim zarządem Ministerstwa Robót Publicznych.

Art.  2.

Zarząd drogami kołowemi na ziemiach b. zaboru rosyjskiego organizuje Minister Robót Publicznych na zasadach, wyszczególnionych w punktach 4-9.

Art.  3.

Dla b. zaboru austrjacko-węgierskiego ustanawia się tymczasowy Zarząd Dzielnicowy dróg kołowych, który obejmie czynności obecnego Departamentu dróg i mostów, b. Namiestnictwa we Lwowie, oraz czynności Oddziału drogowego b. Wydziału Krajowego we Lwowie.

Minister Robót Publicznych upoważniony zostaje do ustanawiania w razie potrzeby Zarządów Dzielnicowych na innych terenach Państwa.

Etaty i zakres działalności Zarządów Dzielnicowych określi Minister Robót Publicznych w porozumieniu Ministrami Skarbu i Spraw Wewnętrznych.

Art.  4.

Wszystkie drogi kołowe pod względem administracyjnym dzielą się na dwie kategorje: a) powiatowe i b) gminne; podział dróg bi-ych na państwowe i powiatowe kasuje się i wszystkie b. drogi państwowe zalicza się d kategorji dróg powiatowych.

Art.  5.

Drogami powiatowemi zarządzają bezpośrednio organy samorządu powiatowego. Drogami gminnemi zarządzają bezpośrednio organy samorządu gminnego.

Art.  6.

Dla wykonania robót na drogach powiatowych i dla nadzoru nad stanem dróg gminnych i technicznego kierownictwa gospodarką na tychże drogach Minister Robót Publicznych przydziela do wydziałów powiatowych inżynierów drogowych i techników, którzy są urzędnikami państwowymi.

Art.  7.

Drogomistrze i niższy personel drogowy: dozorcy, dróżnicy i t. p. mianowani są przez organy samorządu miejscowego w porozumieniu z inżynierami drogowymi i korzystają z praw, przysługujących pracownikom komunalnym.

Art.  8.

Nadzór państwowy nad działalnością samorządów powiatowych i gminnych w dziedzinie gospodarki drogowej powierza się okręgowym inspektorom drogowym, mianowanym przez Ministra Robót Publicznych.

Liczbę inspektorów okręgowych i podział na okręgi ustanawia Minister Robót Publicznych.

Inspektor okręgowy wydaje zarządzenia w zakresie swej kompetencji w porozumieniu z miejscowym Urzędem powiatowym administracji ogólnej.

Art.  9.

Na utrzymanie dróg kołowych w b. zaborze rosyjskim składają się przedewszystkiem sumy przeznaczone przez samorządy na cele drogowe i opłaty drogowe istniejące; ciężar utrzymania dróg bitych powiatowych rozkłada się zresztą pomiędzy: adjacentów, samorząd powiatowy i państwo w sposób następujący: 20% kosztu utrzymania ponoszą adjacenci, 50% - samorząd powiatowy i 30% - państwo. W innych zaborach utrzymują się nadal te źródła środków pieniężnych, jakie na cele drogowe dotychczas te dzielnice posiadały.

Art.  10.

Do czasu wydania jednej ustawy drogowej dla całego Państwa w każdej dzielnicy obowiązują nadal dawniejsze ustawy i przepisy względem poszczególnych kategorji dróg ze zmianami, wynikającemi z niniejszego dekretu: dla b. zaboru rosyjskiego-wydane przez b. rząd rosyjski i b. rząd okupacyjny niemiecki, dla b. zaboru austrjackiego-przez b. rząd austrjacki i dla b. zaboru pruskiego przez rząd pruski.

Art.  11.

W celu opracowania programu polityki drogowej i budżetu oraz wydawania opinji o ważniejszych przedsięwzięciach Ministerstwa z zakresu dróg kołowych przy Wydziale dróg kołowych Ministerstwa Robót Publicznych tworzy się Komitet drogowy. Do składu Komitetu wchodzą: przedstawiciele zainteresowanych Ministerstw, przedstawiciele instytucji samorządowych, społecznych i zawodowych, rzeczoznawcy oraz - z urzędu- przedstawiciele administracji dróg kołowych.

Regulamin Komitetu opracuje i wyda Minister Robót Publicznych.

Art.  12.

Minister Robót Publicznych zostaje upoważniony do zorganizowania administracji dróg kołowych jednolitej dla całego Państwa tudzież do wydawania wszelkich rozporządzeń i przepisów wykonawczych do niniejszego dekretu.

Art.  13.

Wykonanie niniejszego dekretu poleca się Ministrowi Robót Publicznych.

Dan w Warszawie, dnia 7 lutego 1919 r.