Część 3 - PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓŻNYCH KATEGORII ŚWIADCZEŃ - Turcja-Polska. Umowa o zabezpieczeniu społecznym. Warszawa.2017.10.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.770

Akt obowiązujący

Wersja od: 26 kwietnia 2021 r.

CZĘŚĆ  III

PRZEPISY SZCZEGÓLNE DOTYCZĄCE RÓŻNYCH KATEGORII ŚWIADCZEŃ

ROZDZIAŁ  1

Zasiłki dla bezrobotnych

Artykuł  8

Ustalanie prawa

1. Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, są uwzględniane, jeżeli jest to niezbędne, przy ustalaniu prawa do zasiłków dla bezrobotnych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli osoba zainteresowana posiada okresy ubezpieczenia przebyte bezpośrednio przed utratą pracy zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony.

2. Okres otrzymywania zasiłku podlega skróceniu o okres, w którym bezrobotny otrzymywał zasiłek dla bezrobotnych na terytorium drugiej Umawiającej się Strony w okresie ostatnich 12 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o zasiłek.

3. Wysokość, okres i sposób wypłaty zasiłku ustala się zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez instytucję właściwą.

ROZDZIAŁ  2

Świadczenia rodzinne

Artykuł  9

Ustalanie prawa

1. Prawo do świadczeń rodzinnych zgodnie z niniejszą Umową, ustalają i wypłacają instytucje właściwe każdej z Umawiających się Stron zgodnie ze stosowanym przez nie ustawodawstwem.

2. Jeżeli prawo do świadczeń rodzinnych przysługuje zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron, są one wypłacane tylko przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, na której terytorium osoba uprawniona do tych świadczeń wraz z dziećmi zamieszkuje.

ROZDZIAŁ  3

Świadczenia z tytułu choroby i macierzyństwa

Artykuł  10

Sumowanie okresów ubezpieczenia

Jeżeli ustawodawstwo jednej Umawiającej się Strony uzależnia nabycie, zachowanie lub przywrócenie prawa do świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa od przebycia okresów ubezpieczenia, to instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia, w niezbędnym zakresie, okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, tak jakby były okresami ubezpieczenia przebytymi zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem, jeżeli okresy te się nie pokrywają.

Artykuł  11

Świadczenia

1. Świadczenia z tytułu choroby i macierzyństwa są wypłacane bezpośrednio przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlegał ubezpieczony w chwili nabycia prawa do tych świadczeń nawet, jeżeli ubezpieczony przebywa na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Świadczenia z tytułu choroby i macierzyństwa są wypłacane bezpośrednio osobie uprawnionej przez instytucję właściwą, zgodnie z artykułem 25 niniejszej Umowy.

ROZDZIAŁ  4

Emerytury i renty

Artykuł  12

Sumowanie okresów ubezpieczenia

1. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie, zachowanie lub przywrócenie prawa do emerytury lub renty od przebycia określonego okresu ubezpieczenia, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia, jeżeli to konieczne, okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony tak, jakby zostały przebyte zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem, pod warunkiem że okresy te się nie pokrywają.

2. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie prawa do emerytury lub renty od przebycia określonego okresu ubezpieczenia w zawodzie objętym ubezpieczeniem w systemie specjalnym lub od wykonywania określonego zatrudnienia, to okresy ubezpieczenia przebyte w tym zawodzie lub w tym zatrudnieniu zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony są uwzględniane przy ustalaniu prawa do tych świadczeń.

3. Jeżeli po uwzględnieniu okresów, o których mowa w ustępie 1, ubezpieczony nie nabywa prawa do emerytury lub renty, instytucja właściwa Umawiającej się Strony uwzględnia okres ubezpieczenia przebyty w państwie trzecim, z którym obie Umawiające się Strony są związane umową przewidującą sumowanie okresów ubezpieczenia.

Artykuł  13

Okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy

1. Jeżeli okres ubezpieczenia, przebyty zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony jest krótszy niż 12 miesięcy i na jego podstawie nie powstaje prawo do świadczenia, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony nie jest zobowiązana do przyznania świadczenia za ten okres.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy, przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, w której po zsumowaniu tych okresów powstanie prawo do świadczenia.

Artykuł  14

Prawo do emerytury łub renty

1. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony prawo do emerytury lub renty powstaje bez uwzględnienia okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, to instytucja właściwa ustala prawo do emerytury lub renty i oblicza jej wysokość tylko na podstawie okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem pierwszej Umawiającej się Strony, chyba że wysokość emerytury lub renty obliczonej zgodnie z postanowieniami ustępu 2 będzie korzystniejsza dla osoby uprawnionej.

2. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony prawo do emerytury lub renty powstaje po zastosowaniu postanowień artykułu 12 niniejszej Umowy, to instytucja właściwa;

(1) ustala teoretyczną kwotę emerytury lub renty, jaka przysługiwałaby w przypadku, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia zostały przebyte zgodnie z ustawodawstwem, które stosuje;

(2) na podstawie teoretycznej kwoty emerytury lub renty, o której mowa w punkcie 1, ustala rzeczywistą kwotę emerytury lub renty w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem, które stosuje, do sumy wszystkich okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron i, jeżeli było to konieczne, zgodnie z ustawodawstwem państwa trzeciego.

3. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia przyznanie emerytury lub renty od warunku podlegania pracownika lub osoby pracującej na własny rachunek temu ustawodawstwu w momencie, w którym miało miejsce zdarzenie powodujące nabycie prawa do emerytury lub renty, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli pracownik lub osoba pracująca na własny rachunek podlegały w tym momencie ubezpieczeniu, zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.

4. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty instytucja właściwa każdej z Umawiających się Stron uwzględnia wyłącznie uzyskane wynagrodzenie oraz odprowadzone składki zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

ROZDZIAŁ  5

Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

Artykuł  15

Prawo do świadczeń

1. Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej ustala się zgodnie z ustawodawstwem, które miało zastosowanie w chwili zaistnienia wypadku albo w czasie wykonywania pracy, w wyniku której powstała choroba zawodowa.

2. W przypadku świadczeń z tytułu czasowej niezdolności do pracy stosuje się odpowiednio artykuł 11 niniejszej Umowy.

Artykuł  16

Choroba zawodowa

1. Jeżeli przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony jest uzależnione od stwierdzenia choroby zawodowej po raz pierwszy na terytorium tej Umawiającej się Strony, warunek ten uważa się za spełniony, nawet jeżeli choroba ta została stwierdzona po raz pierwszy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

2. Jeżeli prawo do świadczeń z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony jest uzależnione od określonego czasu wykonywania pracy, która chorobę spowodowała, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia także okres wykonywania tego samego rodzaju pracy zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.

3. Jeżeli praca powodująca powstanie choroby zawodowej była wykonywana na terytoriach obu Umawiających się Stron świadczenia z tytułu tej choroby są przyznawane wyłącznie zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, na której terytorium praca ta była wykonywana ostatnio, jeżeli ubezpieczony spełnia warunki przewidziane w tym ustawodawstwie. Jeżeli zgodnie z tym ustawodawstwem nie posiada on prawa do świadczeń, prawo do świadczeń ustala się zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  17

Pogłębienie się choroby zawodowej

1. Jeżeli prawo do świadczeń z tytułu choroby zawodowej powstało zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ponosi odpowiedzialność za wypłatę świadczenia z tytułu pogłębienia się choroby zawodowej, nawet, jeżeli nastąpiło to w chwili, gdy osoba ta podlegała ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli nie wykonywała tam pracy narażającej ją na chorobę zawodową.

2. W przypadku pogłębienia się choroby zawodowej u osoby otrzymującej świadczenia z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem pierwszej Umawiającej się Strony, podczas wykonywania pracy, która może spowodować chorobę zawodową na terytorium drugiej Umawiającej się Strony:

(1) instytucja właściwa pierwszej Umawiającej się Strony nadal wypłaca przyznane świadczenie nie uwzględniając pogłębienia się choroby zawodowej;

(2) instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlegała osoba w czasie wykonywania pracy mogącej spowodować pogłębienie się choroby zawodowej, przyznaje świadczenie w wysokości różnicy między wysokością świadczenia, do którego ta osoba ma prawo po pogłębieniu się choroby zawodowej, a wysokością świadczenia, które przysługiwałoby przed pogłębieniem się choroby zawodowej, zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

ROZDZIAŁ  6

Zasiłki pogrzebowe

Artykuł  18

Prawo do zasiłku pogrzebowego

1. Prawo do zasiłku pogrzebowego ustala instytucja właściwa Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo stosuje się do pracownika, osoby pracującej na własny rachunek, emeryta lub rencisty w chwili jego śmierci.

2. Jeżeli w wyniku śmierci emeryta lub rencisty, otrzymującego świadczenia na podstawie ustawodawstwa obu Umawiających się Stron, prawo do zasiłku pogrzebowego przysługuje zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, prawo do zasiłku pogrzebowego ustala instytucja właściwa Umawiającej się Strony, na której terytorium emeryt lub rencista zamieszkiwał w chwili śmierci.

3. Jeżeli emeryt lub rencista, o którym mowa w ustępie 2, nie zamieszkiwał w chwili śmierci na terytorium żadnej z Umawiających się Stron, prawo do zasiłku pogrzebowego ustala instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony, na której terytorium zostały przebyte ostatnie okresy ubezpieczenia.