Turcja-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ekstradycji i o przekazywaniu osób skazanych. Ankara.1989.01.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.52.224

Akt obowiązujący

Wersja od: 17 czerwca 1996 r.

UMOWA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Turecką o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ekstradycji i o przekazywaniu osób skazanych,

podpisana w Ankarze dnia 9 stycznia 1989 r. ^*

W imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej

PREZYDENT

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 9 stycznia 1989 r. została podpisana w Ankarze Umowa między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Turecką o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ekstradycji i o przekazywaniu osób skazanych w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Turecką o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ekstradycji i o przekazywaniu osób skazanych

Rada Państwa Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Prezydent Republiki Tureckiej,

pragnąc umocnić przyjaźń między obydwoma krajami oraz uregulować swoje stosunki w dziedzinie współpracy prawnej w oparciu o poszanowanie suwerenności, równości praw i nieingerencji w sprawy wewnętrzne,

postanowili zawrzeć Umowę o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ekstradycji i o przekazywaniu osób skazanych i w tym celu wyznaczyli swych pełnomocników: (pominięto),

którzy po dokonaniu wymiany swych pełnomocnictw, uznanych za dobre i sporządzone w należytej formie,

uzgodnili następujące postanowienia:

ROZDZIAŁ  1

Postanowienia ogólne

Artykuł  1

1. W sprawach objętych niniejszą umową Ministerstwo Sprawiedliwości lub Prokuratura Generalna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Tureckiej porozumiewają się bezpośrednio między sobą, chyba że postanowienia niniejszej umowy stanowią inaczej.

2. Sądy i inne organy Umawiających się Stron, właściwe w sprawach karnych, porozumiewają się między sobą za pośrednictwem Ministerstwa Sprawiedliwości lub Prokuratury Generalnej Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Ministerstwa Sprawiedliwości Republiki Tureckiej.

Artykuł  2

Ministerstwo Sprawiedliwości oraz Prokuratura Generalna Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Tureckiej będą udzielały sobie wzajemnie, na wniosek, informacji o prawie obowiązującym w ich Państwach, o wykładni przepisów prawnych przez właściwe organy Umawiających się Stron, o ważniejszych aktach ustawodawczych, jak również, jeżeli zajdzie potrzeba, o określonych problemach prawnych.

ROZDZIAŁ  2

Pomoc prawna

Artykuł  3

1. Umawiające się Strony zobowiązują się do wzajemnego udzielania pomocy prawnej w sprawach karnych w jak najszerszym zakresie.

2. Pomocy prawnej udziela się przez dokonywanie określonych czynności postępowania, a w szczególności przez przesyłanie dokumentów, przeszukiwanie, zajęcie i przekazywanie dowodów, sporządzanie opinii biegłych, przesłuchiwanie podejrzanych, oskarżonych, świadków i biegłych, jak również przez dokonywanie oględzin.

Artykuł  4

1. Wniosek o udzielenie pomocy prawnej powinien zawierać:

a) określenie organów wzywających i wezwanych,

b) określenie sprawy, której dotyczy wniosek o udzielenie pomocy prawnej,

c) imiona i nazwiska podejrzanych, oskarżonych lub skazanych, ich miejsce zamieszkania lub pobytu, obywatelstwo i zawód oraz, w miarę możności, również miejsce i datę urodzenia podejrzanych, oskarżonych lub skazanych oraz imiona ich rodziców,

d) nazwiska, imiona i adresy pełnomocników,

e) treść wniosku i informacje niezbędne do jego wykonania oraz kwalifikację i opis czynu przestępnego.

2. Wnioski o udzielenie pomocy prawnej oraz załączone dokumenty powinny być podpisane i zaopatrzone w pieczęć urzędową organu, od którego pochodzą.

Artykuł  5

1. Przy wykonywaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej organ wezwany stosuje przepisy prawne swego państwa. Jednak organ ten, na wniosek wzywającej Umawiającej się Strony, może zastosować przepisy postępowania drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli nie są one sprzeczne z prawem Strony wezwanej.

2. Jeżeli organ wezwany nie jest właściwy do wykonania wniosku o udzielenie pomocy prawnej, przekazuje go do właściwego organu Strony wezwanej i zawiadamia o tym organ wzywający, zgodnie z artykułem 1 ustępem 2.

3. Na prośbę organu wzywającego organ wezwany zawiadamia go bezpośrednio o terminie i miejscu wykonania wniosku. Organ wezwany może wyrazić zgodę na udział przedstawicieli organu wzywającego przy wykonywaniu wniosku.

4. Po wykonaniu wniosku o udzielenie pomocy prawnej organ wezwany zwraca akta organowi wzywającemu lub powiadamia go o przeszkodach w wykonaniu tego wniosku.

Artykuł  6

1. Jeżeli w toku postępowania przed sądem lub innym organem jednej Umawiającej się Strony okaże się konieczne stawiennictwo świadka lub biegłego przebywającego na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, sąd lub inny właściwy organ tej Strony może zwrócić się do właściwego organu drugiej Umawiającej się Strony o doręczenie wezwania.

2. W wypadku określonym w ustępie 1 do wezwania nie może być dołączone zagrożenie grzywną lub innymi środkami przymusu w przypadku niestawiennictwa.

3. Koszty podróży i pobytu, jak również wypłata odszkodowania dla świadków lub biegłych obciążają Stronę wzywającą.

4. Świadek lub biegły, który bez względu na posiadane obywatelstwo stawił się dobrowolnie na wezwanie przed właściwym organem drugiej Umawiającej się Strony, nie może być na terytorium tej Strony pociągnięty do odpowiedzialności karnej, aresztowany lub ukarany w związku z jakimkolwiek czynem popełnionym przed przekroczeniem jej granicy państwowej. Osoby te nie mogą być także pociągnięte do odpowiedzialności karnej, aresztowane lub ukarane w związku z ich zeznaniami lub opiniami w charakterze biegłych albo w związku z czynem będącym przedmiotem postępowania.

5. Świadek lub biegły przestaje korzystać z przywileju przewidzianego w ustępie 4, jeżeli nie opuści terytorium Strony wzywającej przed upływem terminu piętnastu dni, licząc od dnia zawiadomienia go przez organ przesłuchujący, że obecność jego nie jest już potrzebna. Przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się okresu, w którym świadek lub biegły nie mógł z przyczyn od siebie niezależnych opuścić terytorium Strony wzywającej.

Artykuł  7

1. Doręczenia pism są dokonywane przez organ wezwany zgodnie z przepisami prawnymi normującymi tryb doręczania pism w jego Państwie, jeśli doręczane pisma zostały sporządzone w języku Strony wezwanej albo jeżeli dołączono do nich uwierzytelniony przekład na język tej Strony. W innym wypadku organ wezwany doręcza pismo adresatowi tylko wtedy, gdy on zgodzi się je przyjąć.

2. Wniosek o doręczenie powinien zawierać dokładny adres odbiorcy oraz określenie doręczanego pisma.

3. Jeżeli pisma nie mogą być doręczone pod adresem wskazanym we wniosku o doręczenie, organ wezwany podejmie niezbędne środki w celu ustalenia dokładnego adresu. Jeżeli ustalenie adresu okaże się niemożliwe, organ wezwany zawiadamia o tym organ wzywający i zwraca mu pisma, które miał doręczyć.

Artykuł  8

Potwierdzenie doręczenia pism sporządza się stosownie do przepisów o doręczaniu pism obowiązujących na terytorium Strony wezwanej. Potwierdzenie doręczenia powinno zawierać datę i miejsce doręczenia.

Artykuł  9

Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 6 ustępu 3, wezwana Umawiająca się Strona ponosi wszelkie koszty powstałe na jej terytorium w związku z udzieleniem pomocy prawnej i nie będzie żądała zwrotu tych kosztów.

Artykuł  10

1. Można odmówić udzielenia pomocy prawnej:

a) jeżeli Strona wezwana uważa, że wykonanie wniosku mogłoby zagrozić suwerenności, bezpieczeństwu lub porządkowi publicznemu jej kraju,

b) jeżeli czyn jest, według Strony wezwanej, przestępstwem o charakterze politycznym lub przestępstwem wojskowym, nie będącym przestępstwem pospolitym.

2. Odmowa udzielenia pomocy prawnej, o której mowa w wypadku określonym w ustępie 1, wymaga uzasadnienia.

Artykuł  11

1. Z zastrzeżeniem postanowień artykułu 7 ustępu 1 oraz artykułu 44 niniejszej umowy, do wniosku o udzielenie pomocy prawnej oraz załączonych do niego dokumentów dołącza się uwierzytelnione tłumaczenie na język Strony wezwanej, na język francuski albo na język angielski.

2. Uwierzytelnienie tłumaczenia może być dokonane przez organ wzywający, tłumacza przysięgłego, notariusza lub przez przedstawiciela dyplomatycznego albo urzędnika konsularnego jednej z Umawiających się Stron.

3. Wykonanie wniosków o udzielenie pomocy prawnej następuje w języku Strony wezwanej.

ROZDZIAŁ  3

Wydawanie osób

Artykuł  12

1. Umawiające się Strony zobowiązują się wzajemnie, stosownie do postanowień niniejszej umowy, wydawać sobie, na wniosek, osoby przebywające na ich terytorium w celu przeprowadzenia postępowania karnego lub w celu wykonania kary.

2. Wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego następuje tylko z powodu takich czynów, które według prawa obu Umawiających się Stron są przestępstwami zagrożonymi karą pozbawienia wolności powyżej sześciu miesięcy lub karą surowszą.

3. Wydanie w celu wykonania kary następuje tylko z powodu takich przestępstw, które podlegają karze według prawa obu Umawiających się Stron, i jeżeli dana osoba została skazana na karę pozbawienia wolności powyżej sześciu miesięcy lub na karę surowszą.

4. Jeżeli wniosek o wydanie obejmuje kilka odrębnych przestępstw, z których każde według prawa obu Umawiających się Stron podlega karze pozbawienia wolności, lecz niektóre z nich nie odpowiadają warunkom przewidzianym w ustępach 2 i 3, Strona wezwana może wyrazić zgodę na wydanie również za te przestępstwa.

Artykuł  13

1. Wniosku o wydanie nie uwzględnia się:

a) jeżeli osoba, której wydania zażądano, jest obywatelem Strony wezwanej,

b) jeżeli według prawa Strony wezwanej oskarżenie dotyczy przestępstwa o charakterze politycznym lub przestępstwa wojskowego albo wyrok nie może być wykonany z powodu przedawnienia lub z powodu innej przyczyny przewidzianej ustawą,

c) jeżeli w stosunku do osoby, której wydania zażądano, wydany został na terytorium Strony wezwanej prawomocny wyrok dotyczący tego samego przestępstwa lub jeżeli postępowanie przeciwko niej zostało prawomocnie umorzone, chyba że orzeczenie takie zapadło w wyniku braku jurysdykcji,

d) jeżeli przestępstwo, z którego powodu żąda się wydania, jest ścigane, stosownie do prawa obu Umawiających się Stron, wyłącznie z oskarżenia osoby pokrzywdzonej,

e) jeżeli przestępstwo zostało popełnione na terytorium Strony wezwanej.

2. Ponadto Strona wezwana może odmówić wydania, jeżeli wydania żąda się z powodu przestępstwa popełnionego na terytorium trzeciego państwa i wyrok został już wydany w tym państwie. Jednakże wyraża ona zgodę na wydanie, jeżeli czyn został popełniony również na terytorium Strony wzywającej lub naruszył ważne interesy tej Strony, a ekstradycja jest wskazana ze względu na potrzebę ustalenia prawdy, wymiar kary lub jej wykonanie.

3. Jeżeli Strona wezwana odmówi wydania z tego powodu, że osoba, która ma być wydana, jest jej obywatelem, powinna, na wniosek Strony wzywającej, wszcząć postępowanie karne. Strona wzywająca przekaże wszelkie dokumenty, informacje i inne dowody dotyczące przestępstwa. O wyniku postępowania zawiadamia się Stronę wzywającą.

Artykuł  14

1. Do wniosku o wydanie należy dołączyć uwierzytelniony odpis prawomocnego wyroku, jak również pełny tekst przepisu ustawy, według którego zakwalifikowano przestępstwo. Jeżeli skazany odbył już część kary, należy o tym zawiadomić.

2. Do wniosku o wydanie w celu przeprowadzenia postępowania karnego należy dołączyć uwierzytelniony odpis postanowienia o tymczasowym aresztowaniu, opis okoliczności popełnienia przestępstwa, jak również tekst przepisu ustawy, według którego przestępstwo zostało zakwalifikowane. Jeżeli przestępstwo spowodowało szkodę majątkową, należy w miarę możliwości wskazać jej wysokość.

3. Do wniosku dołącza się dane o obywatelstwie, a w miarę możliwości rysopis osoby, której wydania zażądano, dane o jej tożsamości, sytuacji osobistej i miejscu zamieszkania oraz jej fotografię i odciski palców.

4. Umawiająca się Strona, która żąda wydania, nie ma obowiązku dołączania do wniosku dowodów dotyczących czynu popełnionego przez osobę, której wydania zażądano.

Artykuł  15

Jeżeli wniosek o wydanie nie zawiera wszystkich niezbędnych danych, Strona wezwana może zażądać jego uzupełnienia. W tym celu może ona zakreślić termin, który nie powinien przekraczać dwóch miesięcy, lecz który może być przedłużony z usprawiedliwionych przyczyn.

Artykuł  16

Po otrzymaniu wniosku o wydanie Strona wezwana poczyni niezwłocznie, co należy, aby aresztować osobę, której wydania zażądano. Nie dotyczy to wypadków, gdy wydanie, stosownie do niniejszej umowy, nie może nastąpić.

Artykuł  17

1. Osoba, której wydania zażądano, może być tymczasowo aresztowana przed otrzymaniem wniosku o wydanie, jeżeli o jej aresztowanie wnosi Strona wzywająca, zapewniając, że wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu danej osoby lub że zapadł prawomocny wyrok skazujący albo inne orzeczenie sądu. Wniosek taki może być zgłoszony przez pocztę, telegraf lub za pomocą innych środków przekazujących treść wniosku na piśmie.

2. Wyjątkowo, w nagłych wypadkach, właściwe organy Umawiających się Stron mogą tymczasowo aresztować osobę znajdującą się na ich terytorium, nawet bez zgłoszenia takiego wniosku, jeżeli posiadają wiadomość, że dana osoba na terytorium drugiej Umawiającej się Strony popełniła przestępstwo uzasadniające wydanie.

3. O dniu tymczasowego aresztowania przewidzianego w ustępach 1 i 2 należy niezwłocznie zawiadomić drugą Umawiającą się Stronę.

Artykuł  18

1. Osoba tymczasowo aresztowana, stosownie do artykułu 17 niniejszej umowy, może być zwolniona, jeżeli wniosek o wydanie lub jego uzupełnienie nie nadejdzie w ciągu czterdziestu pięciu dni, licząc od zawiadomienia drugiej Strony o aresztowaniu tej osoby. Na wniosek Strony wzywającej termin ten może być przedłużony o piętnaście dni.

2. Wezwana Umawiająca się Strona zwolni niezwłocznie tymczasowo aresztowanego, jeżeli otrzyma wiadomość, że Strona wzywająca nie zamierza wystąpić z wnioskiem o wydanie.

Artykuł  19

1. Po rozpoznaniu wniosku o wydanie Strona wezwana może odroczyć przekazanie osoby, o której wydanie wnoszono, w celu wszczęcia przeciwko niej postępowania karnego lub odbycia przez nią na terytorium tej Strony kary orzeczonej za przestępstwo inne niż to, które stanowiło podstawę wniosku o wydanie.

2. Nie odraczając przekazania, Strona wezwana może przekazać czasowo Stronie wzywającej osobę, o której wydanie wnoszono. Osoba wydana czasowo powinna być przekazana z powrotem niezwłocznie po dokonaniu czynności w sprawie karnej, dla których została ona wydana, a w każdym razie nie później niż przed upływem czterech miesięcy od dnia przekazania.

Artykuł  20

Jeżeli kilka państw zwraca się o wydanie tej samej osoby, Strona wezwana decyduje, któremu ze zgłoszonych wniosków należy dać pierwszeństwo.

Artykuł  21

1. Osoba wydana nie może być bez zgody Strony wezwanej ścigana ani nie można w stosunku do niej wykonać kary za inne przestępstwo popełnione przed wydaniem niż to, które było podstawą wydania, jak również nie można jej wydać państwu trzeciemu za czyny popełnione przed jej wydaniem.

2. Zgoda ta nie jest wymagana w następujących wypadkach:

a) jeżeli osoba wydana nie opuściła terytorium tej Umawiającej się Strony, której została wydana, w ciągu miesiąca od dnia zakończenia postępowania w sprawie, a w razie jej skazania - od dnia odbycia kary. Do tego terminu nie wlicza się czasu, w ciągu którego osoba została wydana, z przyczyn od siebie niezależnych, nie mogła opuścić terytorium Strony wzywającej,

b) jeżeli osoba wydana, po opuszczeniu terytorium Strony wzywającej, następnie dobrowolnie tam powróciła.

Artykuł  22

1. Strona wezwana zawiadamia Stronę wzywającą o swojej decyzji w przedmiocie wydania.

2. W wypadku całkowitego lub częściowego nieuwzględnienia wniosku o wydanie, zostanie przekazane Stronie wzywającej uzasadnienie decyzji.

3. W wypadku zgody na wydanie, wezwana Umawiająca się Strona zawiadamia wzywającą Umawiającą się Stronę o miejscu i czasie wydania. Jeżeli Strona wzywająca nie przejmie osoby, której się domagała, w ciągu miesiąca od wyznaczonego dnia wydania, osoba ta może zostać zwolniona.

Artykuł  23

Jeżeli wydana osoba uchyli się od wymiaru sprawiedliwości i powróci na terytorium Strony wezwanej, podlega ona wydaniu na ponowny wniosek bez potrzeby przesyłania materiałów wymienionych w artykule 14 niniejszej umowy.

Artykuł  24

Wniosek o wydanie, jak również udzielona odpowiedź przesyłane będą w drodze dyplomatycznej. W wypadkach nie cierpiących zwłoki inne dokumenty, jak również wnioski o tymczasowe aresztowanie, pozostające w związku z wydaniem, mogą być przekazywane w trybie określonym w artykule 1 ustępie 1.

Artykuł  25

1. Każda z Umawiających się Stron zezwoli na wniosek drugiej Strony na przewóz przez swoje terytorium osób wydanych tej Stronie przez inne państwo. Umawiające się Strony nie mają tego obowiązku, jeżeli stosownie do przepisów niniejszej umowy nie istnieje obowiązek wydania.

2. Wniosek o przewóz powinien być zgłoszony w takim samym trybie jak wniosek o wydanie.

3. Właściwe organy Umawiających się Stron porozumiewają się w każdym wypadku co do sposobów, trasy i innych warunków przewozu.

Artykuł  26

Umawiające się Strony informują się wzajemnie o wynikach postępowania karnego wobec wydanych osób. Na wniosek przekazują one sobie również odpis prawomocnego orzeczenia.

Artykuł  27

Prawo Strony wezwanej jest wyłącznie właściwe do postępowania w sprawie wydania i tymczasowego aresztowania.

Artykuł  28

Do dokumentów załączonych do wniosku o wydanie należy dołączyć ich uwierzytelnione tłumaczenie na język Strony wezwanej, na język francuski lub na język angielski.

ROZDZIAŁ  4

Przekazywanie osób skazanych w celu wykonania kary w Państwie, którego są obywatelami

Artykuł  29

1. Obywatele jednej Umawiającej się Strony, skazani prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności na terytorium drugiej Umawiającej się Strony, będą przekazywani, za obopólną zgodą tych Stron, na warunkach przewidzianych w niniejszej umowie, tej Umawiającej się Stronie, której są obywatelami, w celu wykonywania kary na terytorium tej Strony.

2. Przekazanie skazanego w celu wykonania kary następuje na wniosek Umawiającej się Strony, której sąd wydał wyrok skazujący (Państwo skazania), jeżeli druga Umawiająca się Strona (Państwo wykonania) zgadza się go przyjąć.

3. Umawiająca się Strona, której obywatelem jest skazany, może zwrócić się do Umawiającej się Strony, której sąd wydał wyrok, z prośbą o rozpatrzenie możliwości przekazania skazanego.

Artykuł  30

Skazany, jego pełnomocnik lub członkowie jego rodziny mogą zwracać się do właściwych organów każdej Umawiającej się Strony w celu wszczęcia postępowania określonego w artykule 29. Właściwe organy Państwa skazania zawiadomią skazanego o możliwości zwrócenia się z taką prośbą.

Artykuł  31

Przekazanie skazanego nastąpi, jeżeli czyn, za który został on skazany, jest również przestępstwem według prawa Państwa wykonania.

Artykuł  32

1. Przekazanie skazanego do Państwa wykonania może nastąpić jedynie za jego zgodą.

2. Jeżeli skazany jest niezdolny do wyrażenia swojej zgody na przekazanie, zgodę wyraża jego przedstawiciel ustawowy.

Artykuł  33

Państwo wykonania zawiadomi w możliwie krótkim czasie Państwo skazania o zgodzie na przyjęcie lub odmowie przyjęcia skazanego.

Artykuł  34

1. Jeżeli Umawiające się Strony porozumiały się co do przekazania skazanego, właściwy organ Państwa wykonania jest związany rodzajem i wymiarem kary orzeczonej w wyroku skazującym.

2. Jeżeli rodzaj lub wymiar kary są niezgodne z prawem Państwa wykonania albo jeżeli ono tego wymaga, właściwy organ Państwa wykonania może zamienić tę karę na karę przewidzianą przez jego prawo za podobne przestępstwo. Kara ta powinna możliwie najpełniej odpowiadać rodzajom kary orzeczonej w wyroku skazującym. Nie może ona swoim rodzajem lub wymiarem zaostrzać kary orzeczonej w Państwie skazania ani też przekraczać górnego jej zagrożenia przewidzianego przez prawo Państwa wykonania za podobne przestępstwo.

3. Właściwy organ Państwa wykonania jest związany ustaleniami stanu faktycznego i nie może zamienić orzeczonej kary pozbawienia wolności na inną karę.

Artykuł  35

W wypadku gdy Państwo wykonania wyraziło zgodę na przyjęcie skazanego, właściwe organy Umawiających się Stron ustalą w możliwie krótkim czasie miejsce, datę i tryb przekazania skazanego. Przekazanie następuje na terytorium Państwa skazania.

Artykuł  36

1. Wykonanie kary, w tym warunkowe przedterminowe zwolnienie, następuje zgodnie z prawem Państwa wykonania.

2. Amnestię i prawo łaski stosuje się zgodnie z prawem Państwa skazania i Państwa wykonania.

3. Sąd Państwa skazania jest wyłącznie właściwy do orzekania w przedmiocie wszelkich odwołań wniesionych od wyroku skazującego, dotyczącego osoby przekazanej do Państwa wykonania.

Artykuł  37

1. Umawiające się Strony przekazują sobie wzajemnie informacje dotyczące wszelkich okoliczności mogących mieć wpływ na wykonanie kary, a w szczególności o amnestiach, o zastosowaniu prawa łaski lub sposobie rozpatrzenia odwołań od wyroków.

2. Państwo wykonania zawiadomi Państwo skazania o zakończeniu wykonania kary.

Artykuł  38

Do przekazania skazanego Państwu wykonania stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 25.

Artykuł  39

1. Wniosek o przekazanie skazanego sporządza się na piśmie.

2. Do wniosku dołącza się:

a) odpis lub uwierzytelnioną kopię orzeczenia ze stwierdzeniem jego prawomocności i wykonalności,

b) tekst zastosowanych przepisów prawnych,

c) możliwie dokładne dane na temat osoby skazanego, jego obywatelstwa, miejsca zamieszkania lub miejsca stałego pobytu,

d) dokument określający część kary odbytej przez skazanego w Państwie skazania,

e) protokół zawierający zgodę skazanego na przekazanie,

f) wszelkie inne dokumenty, które mogą mieć znaczenie dla rozpatrzenia wniosku.

Artykuł  40

Jeżeli Państwo wykonania uzna, że informacje i załączniki, które zostały mu przekazane, nie są wystarczające, może żądać ich uzupełnienia i w tym celu wyznaczyć termin, który na uzasadniony wniosek może ulec przedłużeniu. W wypadku nieprzekazania informacji uzupełniających, Państwo wykonania podejmuje decyzję w oparciu o przekazane informacje i załączniki.

Artykuł  41

Wnioski o przekazanie skazanego i dołączone do nich pisma są zwolnione od legalizacji i powinno być do nich dołączone ich tłumaczenie na język Państwa wykonania, na język francuski lub na język angielski.

Artykuł  42

Koszty powstałe w związku z przekazaniem skazanego ponosi Państwo wykonania, z wyjątkiem kosztów powstałych wyłącznie na terytorium Państwa skazania.

ROZDZIAŁ  5

Postanowienia różne w sprawach karnych

Artykuł  43

Każda z Umawiających się Stron jest obowiązana na wniosek drugiej Strony ścigać zgodnie ze swoim prawem własnych obywateli, którzy popełnili przestępstwo na terytorium drugiej Strony.

Artykuł  44

1. W celu przejęcia ścigania karnego stosownie do artykułu 43 Umawiające się Strony będą sobie przekazywać pisemny wniosek, który powinien zawierać następujące dane:

a) oznaczenie organu wzywającego,

b) określenie przestępstwa, w związku z którym złożono wniosek o wszczęcie postępowania karnego, wraz z opisem czasu i miejsca jego popełnienia,

c) dane dotyczące tożsamości osoby podejrzanej, jej obywatelstwa, a w miarę możliwości miejsca zamieszkania lub pobytu.

2. Do wniosku o wszczęcie ścigania karnego załącza się:

a) akta postępowania przygotowawczego lub ich uwierzytelnione odpisy w języku Strony wzywającej,

b) posiadane dokumenty i inne przedmioty, które mogą służyć w postępowaniu karnym jako dowody rzeczowe; w tym zakresie stosuje się odpowiednio postanowienia artykułu 46 niniejszej umowy,

c) tekst przepisów ustawy karnej mających zastosowanie do czynu według prawa obowiązującego w miejscu jego popełnienia,

d) w miarę możliwości i potrzeby - zdjęcie i odciski palców osoby podejrzanej.

3. Umawiająca się Strona, do której skierowano wniosek o przejęcie ścigania, zawiadamia drugą Stronę o wynikach postępowania i przesyła na wniosek odpis prawomocnego orzeczenia.

Artykuł  45

1. Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadków osób pozbawionych wolności na terytorium drugiej Strony, Strona wezwana może zezwolić na przekazanie ich na terytorium Strony wzywającej, pod warunkiem że osoby te będą nadal pozbawione wolności i zostaną odesłane z powrotem w najkrótszym czasie po przesłuchaniu.

2. Jeżeli wyniknie potrzeba przesłuchania w charakterze świadków osób pozbawionych wolności na terytorium trzeciego państwa, Umawiające się Strony udzielą zezwolenia na przewóz tych osób przez terytorium swego państwa.

3. Postanowienia artykułu 6 niniejszej umowy stosuje się odpowiednio w wypadkach przewidzianych w ustępach 1 i 2.

Artykuł  46

1. Przedmioty uzyskane przez sprawcę w wyniku przestępstwa, jak również wszelkie inne przedmioty, które mogą służyć w postępowaniu karnym jako dowody rzeczowe, powinny być wydane Stronie wzywającej nawet w takim wypadku, gdy wydanie sprawcy przestępstwa ze względu na jego śmierć lub z innych powodów jest niemożliwe.

2. Strona wezwana może czasowo odroczyć wydanie przedmiotów jeśli są one niezbędne w innym postępowaniu karnym.

3. Prawa osób trzecich do podlegających wydaniu przedmiotów pozostają nie naruszone. Przedmioty te po zakończeniu postępowania karnego podlegają zwróceniu Stronie, która je wydała, w celu ich przekazania uprawnionym osobom.

Artykuł  47

Koszty związane z ekstradycją i przekazaniem przedmiotów ponosi Strona wzywająca, z wyjątkiem kosztów powstałych wyłącznie na terytorium Strony wezwanej.

Artykuł  48

1. Umawiające się Strony będą sobie wzajemnie, co najmniej raz w roku, przesyłać informacje o prawomocnych wyrokach skazujących obywateli drugiej Strony.

2. Umawiające się Strony na żądanie będą dostarczały sobie wzajemnie dla celów postępowania karnego dane o karalności osób zamieszkałych poprzednio na terytorium Strony wezwanej.

3. W wypadkach przewidzianych w ustępach 1 i 2 Umawiające się Strony będą w miarę możności przesyłać również odciski palców osób skazanych.

ROZDZIAŁ  6

Postanowienia końcowe

Artykuł  49

Postanowienia niniejszej umowy stosuje się również do wniosków o wydanie, dotyczących czynów popełnionych przed jej wejściem w życie.

Artykuł  50

1. Umowa niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie trzydziestego dnia od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Warszawie.

2. Umowa niniejsza zawarta jest na czas nie określony. Może być ona wypowiedziana w drodze dyplomatycznej przez każdą z Umawiających się Stron. W takim wypadku przestaje ona obowiązywać po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.

Na dowód czego pełnomocnicy Umawiających się Stron podpisali niniejszą umowę i opatrzyli ją pieczęciami.

Sporządzono w Ankarze dnia 9 stycznia 1989 r. w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, tureckim i francuskim, przy czym wszystkie teksty są jednakowo autentyczne. W wypadku rozbieżności tekst francuski uważany będzie za rozstrzygający.

Po zaznajomieniu się z powyższą umową w imieniu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oświadczam, że:

- została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych,

- jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona,

- będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie dnia 30 października 1989 r.

^* Z dniem 13 września 1993 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o ekstradycji w stosunku do Polski) nin. Umowa, zgodnie z art. 28 ust. 1 Europejskiej konwencji o ekstradycji, sporządzonej w Paryżu dnia 13 grudnia 1957 r. (Dz.U.94.70.307), utraciła moc w części dotyczącej ekstradycji.

Z dniem 17 czerwca 1996 r. (tj. z dniem wejścia w życie Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych w stosunku do Polski) nin. Umowa, zgodnie z art. 26 ust. 1 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, sporządzonej w Strasburgu dnia 20 kwietnia 1959 r. (Dz.U.99.76.854), utraciła moc w części dotyczącej pomocy prawnej w sprawach karnych, z zastrzeżeniem postanowień art. 15 ust. 7, art. 16 ust. 3 i art. 26 ust. 2 Konwencji.