Art. 7. - Turcja-Polska. Konwencja osiedleńcza. Ankara.1931.08.29.
Dz.U.1934.3.7
Akt utracił mocObywatele jednej z Wysokich Umawiających się Stron nie będą podlegać, tak w czasie pokoju, jak i w czasie wojny, na terytorjum drugiej Strony, żadnej służbie wojskowej ani żadnej kontrybucji, czyto w gotówce, czy w naturze, przeznaczonej do zastąpienia osobistej służby wojskowej.
Z wyjątkiem świadczeń i rekwizycyj nałożonych tak w czasie wojny, jak w czasie pokoju na krajowców, które stosowane będą do obywateli drugiej Strony na takich samych warunkach jak do krajowców za zwrotem odszkodowań przewidzianych przez odnośne ustawodawstwo. Nie będą wymagane od obywateli drugiej Strony żadne inne świadczenia, jak tylko te, które stanowią opłatę lub podatek ustanowiony zgodnie z ustawami, na rzecz Państwa lub jego działów administracyjnych. Postanowienie to stosowane będzie również do spółek jednej ze Stron, znajdujących się na terytorjum Strony drugiej.
Obywatele jednej ze Stron zwolnieni będą na terytorjum Strony drugiej od wykonania jakichkolwiek obowiązujących funkcyj sądowych, administracyjnych lub komunalnych z wyjątkiem tych wypadków gdy prawo stanowi inaczej.
Obywatele, jak również spółki jednej z Wysokich Umawiających się Stron będą mogli, na terytorjum drugiej Strony, być wywłaszczeni z majątku, lub pozbawieni czasowo prawa użytkowania ich majątków, jedynie dla celów prawnie uznanej użyteczności publicznej i po uprzednim zapłaceniu słusznego odszkodowania, stosownie do procedury, ustalonej przez ustawodawstwo miejscowe.