Art. 11. - Turcja-Polska. Konwencja osiedleńcza. Ankara.1931.08.29.
Dz.U.1934.3.7
Akt utracił mocKonwencja niniejsza zawarta jest na trzy lata.
Będzie ona ratyfikowana i wejdzie w życie w trzydzieści dni po wymianie dokumentów ratyfikacyjnych, która będzie miała miejsce w Warszawie.
O ile konwencja nie zostanie wymówiona na dwanaście miesięcy przed jej wygaśnięciem, będzie ona przedłużona w drodze milczącej zgody, przyczem każda ze Stron zastrzega sobie prawo wymówienia jej w każdej chwili, z tem że konwencja wygaśnie w dwanaście miesięcy od chwili wymówienia.
Na dowód czego, wyżej wskazani Pełnomocnicy oby Stron należycie upoważnieni w tym celu, podpisali niniejszą konwencję i opatrzyli ją swemi pieczęciami.
Sporządzone w dwóch egzemplarzach w Ankarze, dnia 29 sierpnia 1931.
PROTOKÓŁ PODPISANIA
W chwili przystąpienia do podpisania konwencji, Pełnomocnicy zgodzili się na następujące postanowienia:
Do artykułu I.
Postanowienia artykułu pierwszego nie naruszają w niczem stosowania przez jedną z Wysokich Umawiających się Stron do obywateli drugiej Wysokiej Umawiającej się Strony przepisów, dotyczących cudzoziemców, które są lub będą obowiązujące u tej ostatniej, z zastrzeżeniem stosowania w tym względzie klauzuli narodu największego uprzywilejowania.
Do artykułu IV.
W razie gdyby w przyszłości jedna z Wyskich Umawiających się Stron przyznała obywatelom Państwa trzeciego jakikolwiek przywilej w zakresie wykonywania zawodów i rzemiosł, zastrzeżonych dla jej obywateli, przywilej ten, z wyjątkiem wypadków przyznanych indywidualnie - rozciągnięty zostanie jednocześnie i bez ich żądania na obywateli drugiej Strony.
Strony nie będą mogły powoływać się na klauzulę narodu najbardziej uprzywilejowanego w celu uzyskania przyznania swym obywatelom praw, nabytych na mocy aktów międzynarodowych, zawartych przed podpisaniem niniejszej konwencji.
W razie, gdyby nowa ustawa zastrzegająca jakiekolwiek zawody lub rzemiosła krajowcom przyznała prawa nabyte dla wykonywania tych zawodów lub rzemiosł traktowania narodu najbardziej uprzywilejowanego, przewidziane w ust. I będzie mogło być żądane w stosunku do tych praw nabytych, dla obywateli każdej z Wysokich Umawiających się Stron jedynie wtedy, jeżeli ci obywatele rzeczywiście wykonywali wymienione zawody lub rzemiosła przez przeciąg czasu i na warunkach przewidzianych przez ustawy.
Do artykułu VI.
Wobec postanowień artykułu VI, Wysokie Umawiające się Strony nie zamierzają wyłączać spółek polskich, wykonywujących swe główne tranzakcje w Turcji od stosowania artykułu XV ustawy tureckiej z dnia 30 listopada 1330 (1914).
Ustęp poprzedni nie odnosi się do filij i oddziałów banków polskich, mających swoją siedzibę w Polsce.
Protokół niniejszy stanowi część integralną konwencji osiedleńczej. Będzie on ratyfikowany wraz z tą konwencją i wejdzie w życie tego samego dnia co i ona.
Ankara, 29 sierpnia 1931.
Zaznajomiwszy się z powyższą konwencją i protokółem podpisania, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości, jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są one przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.
NA DOWÓD CZEGO, wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.
W Warszawie, dnia 31 maja 1932 r.