Art. 7. - Tunezja-Polska. Umowa w sprawie popierania i wzajemnej ochrony inwestycji. Tunis.1993.03.29.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.8.28

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 września 1993 r.

Artykuł  7

Spory między Umawiającą się Stroną i inwestorem drugiej Umawiającej się Strony

1. Każdy spór między inwestorem jednej Umawiającej się Strony i drugą Umawiającą się Stroną, dotyczący spraw regulowanych niniejszą umową, będzie w miarę możliwości rozstrzygany w drodze polubownych konsultacji między stronami sporu.

2. Jeżeli takie konsultacje nie doprowadzą do uregulowania sporu, to spór może być przedłożony do rozstrzygnięcia w drodze postępowania administracyjnego lub sądowego właściwego w Umawiającej się Stronie, na której terytorium znajduje się inwestycja.

3. Jeżeli spór będzie istniał po upływie osiemnastu miesięcy, licząc od dnia wszczęcia powyższej procedury, to dany spór może być przedłożony do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu międzynarodowego. Każda Umawiająca się Strona wyrazi uprzednio nieodwołalną zgodę na poddanie sporu do rozstrzygnięcia w drodze postępowania arbitrażowego.

4. Po wszczęciu postępowania arbitrażowego każda strona sporu podejmie wszelkie niezbędne kroki w celu zawieszenia toczącego się postępowania sądowego.

5. W przypadku odwołania się do arbitrażu międzynarodowego spór może być przedłożony według wyboru inwestora jednemu z niżej wymienionych organów arbitrażowych:

- Międzynarodowemu Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych, utworzonemu na mocy Konwencji w sprawie rozstrzygania sporów inwestycyjnych między państwami i obywatelami drugich państw, otwartej do podpisu w Waszyngtonie dnia 18 marca 1968 r., jeżeli obie Umawiające się Strony będą stronami tej konwencji. Do czasu spełnienia tego warunku każda Umawiająca się Strona wyrazi zgodę na przedłożenie sporu do rozstrzygnięcia w drodze arbitrażu zgodnie z Regulaminem uzupełniającym Międzynarodowego Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych,

- trybunałowi arbitrażowemu ad hoc, zgodnie z zasadami postępowania arbitrażowego Komisji Narodów Zjednoczonych do Spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego.

Po dokonaniu przez inwestora wyboru jedna lub druga strona sporu może wszcząć postępowanie pod warunkiem, że:

1) spór nie został poddany rozstrzygnięciu zgodnie z procedurą regulowania sporów uzgodnioną wcześniej między stronami sporu,

2) zainteresowany inwestor nie przedłożył sporu właściwemu sądowi powszechnemu lub trybunałowi albo organom administracyjnym Umawiającej się Strony, która jest stroną sporu.

6. Żadna z Umawiających się Stron będąca stroną w sporze nie może w żadnym stadium postępowania lub wykonywania wyroku powoływać się na fakt, że inwestor będący stroną w sporze otrzymał, w wyniku umowy ubezpieczenia lub gwarancji przewidzianej w artykule 6 niniejszej umowy, odszkodowanie obejmujące całość lub część doznanej szkody.

7. Trybunał arbitrażowy będzie orzekać w oparciu o prawo Umawiającej się Strony będącej stroną w sporze, w tym o jej normy kolizyjne, postanowienia niniejszej umowy, normy umów specjalnych zawartych ewentualnie w zakresie inwestycji, jak również zasady prawa międzynarodowego właściwe dla danej sprawy.

8. Orzeczenia arbitrażowe są ostateczne i obowiązujące strony sporu. Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się wykonywać wyroki zgodnie z jej ustawodawstwem.