Część 3 - UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY. - Tunezja-Polska. Konwencja konsularna. Tunis.1985.03.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.40.194

Akt obowiązujący
Wersja od: 5 listopada 1986 r.

CZĘŚĆ  III

UŁATWIENIA, PRZYWILEJE I IMMUNITETY.

1.
Państwo przyjmujące udzieli urzędowi konsularnemu wszelkich ułatwień w wykonywaniu funkcji konsularnych i podejmie niezbędne środki w celu umożliwienia członkom urzędu konsularnego wykonywania czynności urzędowych i korzystania z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
2.
Państwo przyjmujące będzie traktowało urzędników konsularnych z należnym szacunkiem oraz podejmie wszelkie niezbędne środki dla zapobieżenia jakimkolwiek zamachom na ich osoby, wolność lub godność.
1.
Państwo wysyłające ma prawo, na warunkach przewidzianych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego:
a)
nabywać na własność, posiadać lub użytkować, zajmować tereny, budynki, części budynków i inne przyległe nieruchomości, niezbędne dla ustanowienia lub utrzymania urzędu konsularnego albo z przeznaczeniem na mieszkania członków urzędu konsularnego;
b)
budować w tych samych celach budynki, części budynków lub przyległości na terenach, które ono nabyło, posiada lub zajmuje;
c)
przenosić prawo własności i prawa wymienione pod lit. a) i b) niniejszego ustępu.
2.
Państwo wysyłające może zwrócić się do Państwa przyjmującego o pomoc w sprawach nabycia na własność lub w użytkowanie, posiadania, zajęcia, zabudowywania i zagospodarowywania terenów, budynków, części budynków lub przyległości w celach wymienionych w ustępie 1.
3.
Postanowienia niniejszego artykułu nie zwalniają Państwa wysyłającego od obowiązku stosowania się do przepisów w zakresie prawa budowlanego, urbanistyki i ochrony zabytków, mających zastosowanie na obszarze, na którym znajdują się budynki.
1.
Flaga Państwa wysyłającego może być wywieszona na budynkach urzędu konsularnego, rezydencji kierownika urzędu konsularnego i na jego środkach transportu, w czasie gdy używa ich do celów urzędowych.
2.
Godło Państwa wysyłającego wraz z odpowiednim napisem w językach oficjalnych Państwa wysyłającego i Państwa przyjmującego, oznaczającym urząd konsularny, może być umieszczone na budynkach zajmowanych przez urząd konsularny i na rezydencji kierownika tego urzędu.

Pomieszczenia konsularne, rezydencja kierownika urzędu konsularnego, ich urządzenia, mienie urzędu konsularnego, jak również środki transportu, nie podlegają żadnej formie rekwizycji w celach obrony narodowej lub użyteczności publicznej. Jeżeli w tych celach niezbędne jest wywłaszczenie, powinny być przedsięwzięte wszelkie możliwe środki dla uniknięcia utrudnienia wykonywania funkcji konsularnych i powinno być niezwłocznie wypłacone Państwu wysyłającemu odpowiednie i efektywne odszkodowanie po zakończeniu postępowania wywłaszczeniowego.

1.
Pomieszczenia konsularne i mieszkania członków urzędu konsularnego, których właścicielem lub najemcą jest Państwo wysyłające, są wolne od wszelkich państwowych, terenowych lub komunalnych podatków i opłat, z wyjątkiem opłat pobieranych za świadczenie usług.
2.
Zwolnień podatkowych wymienionych w ustępie 1 nie stosuje się do podatków i opłat ciążących na podstawie ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego na osobie, która zawarła umowę z Państwem wysyłającym.
3.
Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się również do środków transportu będących własnością Państwa wysyłającego i używanych wyłącznie dla celów urzędu konsularnego.

Pomieszczenia konsularne są nietykalne. Organy Państwa przyjmującego nie mogą do nich wkraczać bez zgody kierownika urzędu konsularnego, osoby wyznaczonej przez niego lub kierownika przedstawicielstwa dyplomatycznego Państwa wysyłającego. Jednakże zgoda może być uważana za udzieloną w razie pożaru lub innego nieszczęśliwego wypadku wymagającego podjęcia natychmiastowych środków ochrony.

Archiwa konsularne są nietykalne w każdym czasie i niezależnie od miejsca, w którym się znajdują.

Członkowie urzędu konsularnego zwolnieni są od wszelkich obowiązków przewidzianych w ustawach i innych przepisach Państwa przyjmującego w sprawie rejestracji cudzoziemców, zezwoleń na pobyt i zezwoleń na zatrudnienie oraz innych formalności dotyczących cudzoziemców.

1.
Członkowie urzędu konsularnego w odniesieniu do pracy wykonywanej przez nich dla Państwa wysyłającego są zwolnieni od stosowania się do przepisów dotyczących ubezpieczeń społecznych, obowiązujących w Państwie przyjmującym, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3.
2.
Zwolnienie przewidziane w ustępie 1 stosuje się również do członków personelu prywatnego, pozostających wyłącznie w służbie członków urzędu konsularnego, pod warunkiem, że:
a)
nie są oni obywatelami Państwa przyjmującego ani nie posiadają miejsca stałego pobytu w tym Państwie;
b)
są oni objęci przepisami dotyczącymi ubezpieczeń społecznych.
3.
Członkowie urzędu konsularnego zatrudniający osoby, do których nie stosuje się zwolnienia przewidzianego w ustępie 2, powinni wypełniać obowiązki nakładane na pracodawców przez przepisy Państwa przyjmującego o ubezpieczeniu społecznym.
4.
Zwolnienie przewidziane w ustępach 1 i 2 nie wyklucza dobrowolnego uczestnictwa w systemie ubezpieczeń społecznych Państwa przyjmującego, pod warunkiem że takie uczestnictwo jest przez to Państwo dozwolone.

Z zastrzeżeniem ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, dotyczących stref, do których wstęp ze względu na bezpieczeństwo państwa jest zabroniony lub ograniczony, każdy członek urzędu konsularnego może swobodnie poruszać się w Państwie przyjmującym w celu wykonania swych funkcji.

1.
Państwo przyjmujące dopuszcza i ochrania swobodę porozumiewania się urzędu konsularnego we wszelkich celach urzędowych. Przy porozumiewaniu się z rządem, przedstawicielstwami dyplomatycznymi oraz innymi urzędami konsularnymi Państwa wysyłającego, bez względu na to, gdzie się znajdują, urząd konsularny może używać wszelkich odpowiednich środków łączności, włącznie z kurierami dyplomatycznymi lub konsularnymi, pocztą dyplomatyczną lub konsularną oraz korespondencją sporządzoną kodem lub szyfrem. Urząd konsularny może jednak zainstalować i użytkować nadajnik radiowy jedynie za zgodą Państwa przyjmującego.
2.
Korespondencja urzędowa urzędu konsularnego jest nietykalna. Określenie "korespondencja urzędowa" oznacza wszelką korespondencję odnoszącą się do urzędu konsularnego i jego funkcji.
3.
Poczta konsularna nie podlega otwarciu ani zatrzymaniu. Jednakże w razie gdy właściwe organy Państwa przyjmującego mają poważne podstawy do przypuszczenia, że poczta zawiera przedmioty inne niż korespondencja, dokumenty i przedmioty wymienione w ustępie 4, mogą zażądać, aby poczta została otwarta w ich obecności przez upoważnionego przedstawiciela Państwa wysyłającego. Jeżeli organy tego Państwa odmówią zastosowania się do tego żądania, poczta zostanie zwrócona do miejsca, skąd pochodzi.
4.
Przesyłki stanowiące pocztę konsularną powinny mieć widoczne znaki zewnętrzne określające ich charakter i mogą zawierać jedynie korespondencję urzędową oraz dokumenty i przedmioty przeznaczone wyłącznie do użytku urzędowego.
5.
Kurier konsularny powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument stwierdzający jego charakter i określający liczbę paczek stanowiących pocztę konsularną. Z wyjątkiem przypadku, gdy Państwo przyjmujące na to zezwala, nie może on być obywatelem Państwa przyjmującego ani - gdy nie jest obywatelem Państwa wysyłającego - nie może mieć miejsca stałego pobytu w Państwie przyjmującym. W czasie wykonywania swych funkcji kurier znajduje się pod ochroną Państwa przyjmującego. Korzysta on z nietykalności osobistej i nie podlega w żadnej formie aresztowaniu lub zatrzymaniu.
6.
Państwo wysyłające oraz jego przedstawicielstwa dyplomatyczne i urzędy konsularne mogą wyznaczać kurierów konsularnych ad hoc. W takich przypadkach postanowienia ustępu 5 będą miały zastosowanie, z zastrzeżeniem że wymienione w nim immunitety wygasają, gdy taki kurier doręczy odbiorcy powierzoną mu pocztę konsularną.
7.
Poczta konsularna może być powierzona kapitanowi statku lub statku powietrznego, udającego się do portu, do którego przybycie jest dozwolone. Kapitan ten powinien być zaopatrzony w urzędowy dokument określający liczbę przesyłek stanowiących pocztę, lecz nie będzie on uważany za kuriera konsularnego. Na podstawie porozumienia z właściwymi organami miejscowymi urząd konsularny może wysłać jednego ze swych członków w celu bezpośredniego i swobodnego odebrania poczty od kapitana statku lub statku powietrznego.
1.
Urząd konsularny może pobierać na terytorium Państwa przyjmującego za dokonywanie czynności konsularnych opłaty i inne należności przewidziane przez ustawy i inne przepisy Państwa wysyłającego.
2.
Kwoty pobrane z tytułu opłat i innych należności przewidzianych w ustępie 1 oraz dotyczące ich pokwitowania zwolnione są od wszelkich podatków i opłat w Państwie przyjmującym.
1.
Członkowie urzędu konsularnego są zwolnieni od wszelkich podatków i opłat, zarówno osobistych, jak i rzeczowych, państwowych, terenowych lub komunalnych, z wyjątkiem:
a)
podatków pośrednich, które włączone są zazwyczaj w cenę towarów lub usług;
b)
podatków i opłat od nieruchomości stanowiących własność prywatną, położonych na terytorium Państwa przyjmującego;
c)
należności z tytułu spadków oraz przeniesienia prawa własności, pobieranych przez Państwo przyjmujące, z zastrzeżeniem postanowień przewidzianych pod lit. b) artykułu 24;
d)
podatków i opłat od wszelkiego rodzaju dochodów prywatnych, mających źródło w Państwie przyjmującym;
e)
podatków i opłat pobieranych z tytułu świadczonych usług;
f)
należności rejestracyjnych, sądowych, hipotecznych i skarbowych, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 14.
2.
Członkowie personelu służby są zwolnieni z podatków i opłat od wynagrodzeń, które otrzymują od Państwa wysyłającego za swą pracę.
3.
Członkowie urzędu konsularnego zatrudniający osoby, których wynagrodzenia lub pobory nie podlegają zwolnieniu od podatku od dochodu w Państwie przyjmującym, będą wypełniać obowiązki nakładane przez ustawy i inne przepisy tego Państwa w zakresie pobierania podatku od dochodu.
1.
Zgodnie ze swymi ustawami i innymi przepisami Państwo przyjmujące zezwala na wwóz i wywóz oraz przyznaje zwolnienie z wszelkich opłat celnych i innych opłat z tym związanych, z wyjątkiem opłat za składowanie, przewóz i podobne usługi:
a)
przedmiotów przeznaczonych do użytku służbowego urzędu konsularnego;
b)
przedmiotów przeznaczonych do użytku osobistego urzędnika konsularnego lub członków jego rodziny, łącznie z przedmiotami przeznaczonymi do urządzania się.
2.
Wyrażenie "przedmioty" obejmuje również środki transportu.
3.
Pracownicy konsularni korzystają ze zwolnień przewidzianych w ustępie 1 lit. b) w odniesieniu do przedmiotów sprowadzonych w czasie pierwszego urządzania się.
4.
Bagaż osobisty wieziony przez urzędników konsularnych jest zwolniony od rewizji celnej. Nie może on być poddany rewizji, chyba że istnieją poważne podstawy do przypuszczenia, że zawiera on inne przedmioty niż wymienione w ustępie 1 lit. b) albo przedmioty, których wwóz lub wywóz jest zabroniony przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego lub które podlegają jego ustawom i innym przepisom o kwarantannie. Rewizja taka powinna być przeprowadzona jedynie w obecności zainteresowanego urzędnika konsularnego lub członka jego rodziny.

W razie śmierci członka urzędu konsularnego lub członka jego rodziny, pozostającego z nim we wspólnocie domowej, Państwo przyjmujące jest obowiązane:

a)
zezwolić na wywóz ruchomego mienia pozostałego po osobie zmarłej, z wyjątkiem mienia nabytego w Państwie przyjmującym, którego wywóz był zabroniony w chwili śmierci;
b)
nie pobierać państwowych, lokalnych lub komunalnych podatków spadkowych ani podatków od przeniesienia prawa własności w odniesieniu do mienia ruchomego, które znajdowało się w Państwie przyjmującym jedynie w związku z przebywaniem w tym Państwie osoby zmarłej jako członka urzędu konsularnego lub jako członka jego rodziny.
1.
Urzędnicy konsularni nie podlegają jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego. Korzystają oni z nietykalności osobistej i w związku z tym nie podlegają zatrzymaniu, aresztowaniu ani ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.
2.
Pracownicy konsularni nie podlegają jurysdykcji karnej, cywilnej i administracyjnej Państwa przyjmującego w odniesieniu do czynności dokonanych w zakresie ich obowiązków urzędowych. Nie podlegają oni zatrzymaniu, aresztowaniu lub ograniczeniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, z wyjątkiem popełnienia przestępstwa, które według prawa Państwa przyjmującego zagrożone jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat pięciu albo karą surowszą, bądź w wykonaniu prawomocnego wyroku za tego rodzaju przestępstwo.
3.
W razie wszczęcia postępowania karnego przeciwko pracownikowi konsularnemu, bądź w razie jego zatrzymania, aresztowania lub ograniczenia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie, właściwe organy Państwa przyjmującego powiadomią o tym niezwłocznie kierownika urzędu konsularnego.
4.
W razie wszczęcia postępowania karnego przeciwko pracownikowi konsularnemu, będzie ono prowadzone z należnymi względami oraz w sposób, który możliwie najmniej utrudniałby wykonywanie obowiązków urzędowych.

Postanowień ustępów 1 i 2 artykułu 25 nie stosuje się do spraw cywilnych:

a)
wynikłych z zawarcia przez członka urzędu konsularnego umowy, w której nie występował on wyraźnie lub w sposób dorozumiany jako przedstawiciel Państwa wysyłającego;
b)
wytoczonych przez osobę trzecią na skutek szkody powstałej w wyniku wypadku w Państwie przyjmującym, spowodowanego przez pojazd, statek lub statek powietrzny;
c)
dotyczących spadków, w których członek urzędu konsularnego występuje jako spadkobierca, zapisobierca, wykonawca testamentu, zarządca lub kurator spadku w charakterze osoby prywatnej, a nie jako przedstawiciel Państwa wysyłającego.
1.
Członkowie urzędu konsularnego mogą być wzywani do składania zeznań w charakterze świadków w toku postępowania sądowego i administracyjnego. Pracownicy konsularni i członkowie personelu służby nie powinni odmawiać złożenia zeznań w charakterze świadków, poza przypadkami wymienionymi w ustępie 3. Jeżeli jednak urzędnik konsularny odmawia złożenia zeznań, nie może być zastosowany wobec niego żaden środek przymusu ani żadna inna sankcja.
2.
Organ, który wzywa do złożenia zeznań, nie powinien utrudniać wykonywania przez urzędnika konsularnego jego funkcji. Może on odebrać zeznania urzędnika konsularnego w urzędzie konsularnym lub w jego rezydencji bądź przyjąć od niego oświadczenie na piśmie we wszystkich przypadkach, gdy to będzie możliwe.
3.
Członkowie urzędu konsularnego nie są obowiązani do składania zeznań odnoszących się do faktów związanych z wykonywanymi przez niego funkcjami oraz do przedstawiania urzędowej korespondencji i dokumentów urzędowych. Mają oni również prawo odmówienia zeznań w charakterze rzeczoznawców w zakresie prawa wewnętrznego Państwa wysyłającego.
1.
Państwo wysyłające może zrzec się w stosunku do członka urzędu konsularnego przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji.
2.
Zrzeczenie się powinno zawsze być wyraźne i podane do wiadomości Państwa przyjmującego na piśmie.
3.
Wszczęcie przez urzędnika konsularnego postępowania w przypadku, w którym mógłby korzystać z immunitetu jurysdykcyjnego na mocy artykułu 25, pozbawia go prawa powoływania się na immunitet w stosunku do jakiegokolwiek powództwa wzajemnego, bezpośrednio związanego z powództwem głównym.
4.
Zrzeczenie się immunitetu jurysdykcyjnego w odniesieniu do postępowania sądowego lub administracyjnego nie będzie uważane za obejmujące zrzeczenie się immunitetów w odniesieniu do środków wykonania orzeczenia, które wymaga oddzielnego zrzeczenia się.

Państwo przyjmujące powinno zwolnić członków urzędu konsularnego od wszelkich świadczeń osobistych i od wszelkiej służby publicznej jakiegokolwiek charakteru oraz od obowiązków wojskowych, takich jak rekwizycje, kontrybucje i zakwaterowanie.

W zakresie, w jakim to nie uchybi ich przywilejom i immunitetom, wszystkie osoby korzystające z tych przywilejów i immunitetów mają obowiązek przestrzegać ustaw i innych przepisów Państwa przyjmującego, w szczególności przepisów dotyczących ruchu drogowego.

Członkowie urzędu konsularnego powinni przestrzegać wszelkich obowiązków nakładanych przez ustawy i inne przepisy Państwa przyjmującego w zakresie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, wynikającej z używania wszelkiego rodzaju pojazdu oraz statku i statku powietrznego.

Członkowie urzędu konsularnego będący obywatelami Państwa przyjmującego i zamieszkujący na stałe w tym Państwie nie korzystają z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji, z zastrzeżeniem ustępu 3 artykułu 27.

Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego korzystają odpowiednio z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji, pod warunkiem że nie są oni obywatelami Państwa przyjmującego, nie zamieszkują na stałe w tym Państwie i nie wykonują żadnej prywatnej działalności o charakterze zarobkowym.

1.
Każdy z członków urzędu konsularnego korzysta z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji od chwili objęcia funkcji.
2.
Członkowie rodziny członka urzędu konsularnego, pozostający z nim we wspólnocie domowej, jak również członkowie jego personelu prywatnego, korzystają z przywilejów i immunitetów przewidzianych w niniejszej konwencji, począwszy od najpóźniejszej z następujących dat: daty, od której wspomniany członek urzędu konsularnego korzysta z przywilejów i immunitetów zgodnie z ustępem 1, daty ich wjazdu na terytorium Państwa przyjmującego lub daty, od której stali się oni członkami wspomnianej rodziny lub wspomnianego personelu prywatnego.
3.
W razie zakończenia funkcji członka urzędu konsularnego, przywileje i immunitety przysługujące jemu, jak również członkom jego rodziny i członkom jego personelu prywatnego, wygasają zazwyczaj począwszy od najwcześniejszej z następujących dat: daty opuszczenia przez daną osobę terytorium Państwa przyjmującego lub upływu rozsądnego terminu, który został jej w tym celu wyznaczony, z tym że do tego czasu pozostają one w mocy nawet w razie konfliktu zbrojnego. W odniesieniu do osób wymienionych w ustępie 2 przywileje i immunitety wygasają z chwilą, gdy osoby te przestają pozostawać we wspólnocie domowej lub być w służbie członka urzędu konsularnego, z tym jednak że jeżeli osoby te mają zamiar opuścić terytorium Państwa przyjmującego w rozsądnym terminie, przywileje i immunitety będą im przysługiwały aż do chwili wyjazdu.
4.
Jednakże w odniesieniu do czynności dokonanych przez urzędnika konsularnego lub pracownika konsularnego w związku z wykonywaniem funkcji immunitet jurysdykcyjny pozostaje w mocy bez ograniczenia w czasie.
5.
W razie śmierci członka urzędu konsularnego, członkowie jego rodziny, którzy pozostawali z nim we wspólnocie domowej, korzystają nadal z przyznanych im przywilejów i immunitetów albo do chwili opuszczenia przez nich terytorium Państwa przyjmującego, albo do upływu rozsądnego okresu umożliwiającego im uczynienie tego, zależnie od tego, która z odpowiednich dat jest wcześniejsza.