Art. 13. - [Podjęcie uchwały o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia lub o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu] - Trybunał Stanu.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2022.762 t.j.

Akt obowiązujący

Wersja od: 26 stycznia 2024 r.

Art.  13.  [Podjęcie uchwały o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia lub o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu]

1. Postawienie Prezydenta w stan oskarżenia może nastąpić uchwałą Zgromadzenia Narodowego, podjętą większością co najmniej 2/3 głosów ustawowej liczby członków Zgromadzenia Narodowego.

1a. 2  Uchwałę o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 3-7 oraz ust. 2, Sejm podejmuje bezwzględną większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów.

1b. 3  Uchwałę o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2, Sejm podejmuje większością 3/5 ustawowej liczby posłów.

2. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe nie podejmie uchwały o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia w trybie określonym w ust. 1, wówczas przewodniczący Zgromadzenia Narodowego stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.

2a. Niezależnie od treści wniosku, o którym mowa w art. 9g ust. 1, Zgromadzenie Narodowe głosuje nad postawieniem Prezydenta w stan oskarżenia.

2b. Jeżeli Zgromadzenie Narodowe podjęło uchwałę o postawieniu Prezydenta w stan oskarżenia, a Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej wnosiła o umorzenie postępowania wobec niego, nie przedstawiając w swoim sprawozdaniu wniosku mniejszości o postawienie w stan oskarżenia, to aktem oskarżenia jest uchwała o postawieniu w stan oskarżenia wraz z wnioskiem wstępnym o postawienie w stan oskarżenia. Akt oskarżenia przewodniczący Zgromadzeniu Narodowemu przesyła przewodniczącemu Trybunału Stanu.

2c. Jeżeli Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej występuje z wnioskiem o umorzenie w stosunku do Prezydenta postępowania z powodu przedawnienia lub śmierci, wówczas przewodniczący Zgromadzeniu Narodowemu stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.

3. Jeżeli Sejm nie podejmie uchwały o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2-7 i ust. 2, w trybie określonym w ust. 1a i 1b, wówczas Marszałek Sejmu stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.

3a. Niezależnie od treści wniosku, o którym mowa w art. 9g ust. 2, Sejm głosuje nad pociągnięciem do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2-7 i ust. 2.

3b. Jeżeli Sejm podjął uchwałę o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2-7 i ust. 2, a Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej wnosiła o umorzenie postępowania wobec nich, nie przedstawiając w swoim sprawozdaniu wniosku mniejszości o pociągnięcie do odpowiedzialności, to aktem oskarżenia jest uchwała o pociągnięciu do odpowiedzialności przed Trybunałem Stanu wraz z wnioskiem wstępnym o pociągnięcie do odpowiedzialności. Akt oskarżenia Marszałek Sejmu przesyła przewodniczącemu Trybunału Stanu.

4. Jeżeli Komisja Odpowiedzialności Konstytucyjnej występuje z wnioskiem o umorzenie, w stosunku do osób, o których mowa w art. 1 ust. 1 pkt 2-7 albo ust. 2, postępowania z powodu przedawnienia lub śmierci osoby, której postępowanie dotyczy, wówczas Marszałek Sejmu stwierdza umorzenie postępowania w sprawie.

² Art. 13 ust. 1a częściowo został uznany za niezgodny z art. 227 ust. 1 w związku z art. 227 ust. 2 w związku z art. 227 ust. 3 Konstytucji wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 stycznia 2024 r. sygn. akt K 23/23 (Dz.U.2024.95) z dniem 26 stycznia 2024 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim w jakiej odsyła do art. 1 ust. 1 pkt 3 niniejszej ustawy.

³ Art. 13 ust. 1b częściowo został uznany za niezgodny z art. 227 ust. 1 w związku z art. 227 ust. 2 w związku z art. 227 ust. 3 Konstytucji wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11 stycznia 2024 r. sygn. akt K 23/23 (Dz.U.2024.95) z dniem 26 stycznia 2024 r. Zgodnie z tym wyrokiem wymieniony wyżej przepis traci moc w zakresie, w jakim w jakiej odsyła do art. 1 ust. 1 pkt 3 niniejszej ustawy.