Tryb ustalania wysokości i wypłacania odszkodowań za rozpłodniki padłe w związku z trzebieniem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.9.43

Akt utracił moc

Wersja od: 16 lutego 1962 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA

z dnia 7 grudnia 1961 r.

w sprawie trybu ustalania wysokości i wypłacania odszkodowań za rozpłodniki padłe w związku z trzebieniem.

Na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt gospodarskich (Dz. U. Nr 54, poz. 310) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Organem właściwym do przyjmowania wniosków o przyznanie odszkodowania za rozpłodniki padłe w związku z ich trzebieniem, dokonanym przez państwowy zakład leczniczy dla zwierząt lub inny organ określony przez Ministra Rolnictwa, jest właściwy do spraw weterynarii organ prezydium powiatowej rady narodowej właściwej dla obszaru, na którym dokonano trzebienia. Wniosek powinien być złożony przez posiadacza zwierzęcia bezpośrednio lub za pośrednictwem biura prezydium gromadzkiej rady narodowej.

2. Wniosek o przyznanie odszkodowania powinien być zgłoszony najpóźniej w ciągu 24 godzin od chwili padnięcia rozpłodnika. Posiadacz padłego rozpłodnika powinien zabezpieczyć jego zwłoki dla przeprowadzenia sekcji do czasu przybycia powiatowego lekarza weterynarii.

§  2.

1. Właściwy do spraw weterynarii organ prezydium powiatowej rady narodowej po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 1, ustala przez powiatowego lekarza weterynarii stan rzeczy na miejscu.

2. W szczególności na podstawie wywiadu, oględzin i sekcji zwłok powiatowy lekarz weterynarii powinien protokolarnie ustalić:

1) czy trzebienie zostało wykonane przez państwowy zakład leczniczy dla zwierząt lub inny organ określony przez Ministra Rolnictwa i w terminie określonym w art. 12 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt gospodarskich,

2) czy nie zachodzą okoliczności, które w myśl art. 13 ust. 2 tej ustawy wykluczają przyznanie odszkodowania, a w szczególności, czy posiadacz w związku z wykonanym zabiegiem trzebienia opiekował się odpowiednio zwierzęciem oraz czy wezwał natychmiast państwowy zakład leczniczy dla zwierząt po zauważeniu objawów wskazujących na komplikacje po trzebieniu i stosował się do zaleceń tego zakładu,

3) czy posiadacz zawiadomił o padnięciu rozpłodnika i zabezpieczył zwłoki stosownie do § 1 ust. 2,

4) czy wyniki sekcji oraz inne dane wskazują na związek przyczynowy między padnięciem rozpłodnika a trzebieniem.

3. Ponadto powiatowy lekarz weterynarii powinien ustalić w obecności posiadacza oraz 2 świadków wartość zwierzęcia według zasad określonych w § 3 i sporządzić z czynności oszacowania odpowiedni protokół.

§  3.

1. Wartość wytrzebionego buhaja, knura lub kozła ustala się w wysokości ich wartości rzeźnej stosując:

1) dla buhajów - cennik skupu bydła z dostaw ponadobowiązkowych na wolce mięsne kontraktowane w II klasie jakościowej,

2) dla knurów - obowiązujący na danym terenie cennik skupu trzody chlewnej nie kontraktowanej z dostaw ponadobowiązkowych w II klasie jakościowej,

3) dla kozłów - cennik skupu owiec rzeźnych z dostaw ponadobowiązkowych z najniższym odrostem wełny w III klasie jakościowej.

2. Wartość wytrzebionego ogiera ustala się w wysokości jego wartości użytkowej przy uwzględnieniu cen płaconych przez przedsiębiorstwa obrotu zwierzętami hodowlanymi za konie użytkowe, a wartość wytrzebionego tryka - w wysokości jego wartości użytkowej przy uwzględnieniu cen płaconych przez te przedsiębiorstwa za owce użytkowe odpowiedniej rasy.

3. Przy ustalaniu wysokości odszkodowania należy uwzględniać wagę zwierzęcia za życia ustaloną szacunkowo.

§  4.

1. Na podstawie zebranych materiałów właściwy do spraw weterynarii organ prezydium powiatowej rady narodowej przyznaje odszkodowanie, zmniejszając jego wysokość o kwotę odszkodowania przyznanego z tutułu ubezpieczenia padłego rozpłodnika, lub odmawia odszkodowania, podając prawne i faktyczne uzasadnienie.

2. Odszkodowanie wypłaca:

1) w razie dokonania trzebienia przez państwowy zakład leczniczy dla zwierząt - zakład weterynarii, w którego skład wchodzi ten państwowy zakład leczniczy,

2) w razie dokonania trzebienia przez inny organ określony przez Ministra Rolnictwa - ten organ.

3. Odszkodowania wypłacane są ze środków finansowych przewidzianych na ten cel w budżecie powiatowej rady narodowej, której podlegają zakłady weterynarii i organy, o których mowa w ust. 2.

§ 5. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa:

1) o prezydium powiatowej rady narodowej - należy przez to rozumieć również prezydium rady narodowej miasta stanowiącego powiat miejski oraz prezydium dzielnicowej rady narodowej miasta wyłączonego z województwa,

2) o powiatowym lekarzu weterynarii - należy przez to rozumieć również miejskiego lekarza weterynarii miasta stanowiącego powiat miejski lub miasta wyłączonego z województwa.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.