§ 2. - Tryb ustalania wysokości i wypłacania odszkodowań za rozpłodniki padłe w związku z trzebieniem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.9.43

Akt utracił moc

Wersja od: 16 lutego 1962 r.

§  2.

1. Właściwy do spraw weterynarii organ prezydium powiatowej rady narodowej po otrzymaniu wniosku, o którym mowa w § 1, ustala przez powiatowego lekarza weterynarii stan rzeczy na miejscu.

2. W szczególności na podstawie wywiadu, oględzin i sekcji zwłok powiatowy lekarz weterynarii powinien protokolarnie ustalić:

1) czy trzebienie zostało wykonane przez państwowy zakład leczniczy dla zwierząt lub inny organ określony przez Ministra Rolnictwa i w terminie określonym w art. 12 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 2 grudnia 1960 r. o hodowli zwierząt gospodarskich,

2) czy nie zachodzą okoliczności, które w myśl art. 13 ust. 2 tej ustawy wykluczają przyznanie odszkodowania, a w szczególności, czy posiadacz w związku z wykonanym zabiegiem trzebienia opiekował się odpowiednio zwierzęciem oraz czy wezwał natychmiast państwowy zakład leczniczy dla zwierząt po zauważeniu objawów wskazujących na komplikacje po trzebieniu i stosował się do zaleceń tego zakładu,

3) czy posiadacz zawiadomił o padnięciu rozpłodnika i zabezpieczył zwłoki stosownie do § 1 ust. 2,

4) czy wyniki sekcji oraz inne dane wskazują na związek przyczynowy między padnięciem rozpłodnika a trzebieniem.

3. Ponadto powiatowy lekarz weterynarii powinien ustalić w obecności posiadacza oraz 2 świadków wartość zwierzęcia według zasad określonych w § 3 i sporządzić z czynności oszacowania odpowiedni protokół.