Tryb ustalania właściciela mienia wydobytego z morza.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.55.279

Akt utracił moc

Wersja od: 5 listopada 1962 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ŻEGLUGI

z dnia 31 sierpnia 1962 r.

w sprawie trybu ustalania właściciela mienia wydobytego z morza.

Na podstawie art. 252 § 2 i 254 § 3 Kodeksu morskiego (Dz. U. z 1961 r. Nr 58, poz. 318) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie reguluje tryb ustalania nie znanego właściciela mienia wydobytego z morza, uratowanego z powierzchni morza oraz wyrzuconego na brzeg morza, zwanego w dalszym ciągu "mieniem".

§  2.

1. Urząd morski, w którego posiadaniu znajduje się mienie, zasięga informacji co do osoby właściciela w sposób umożliwiający ustalenie go w najkrótszym czasie.

2. Jeżeli osoba właściciela nie została ustalona w trybie określonym w ust. 1, urząd morski zarządzi nie później niż przed upływem trzech miesięcy od objęcia mienia w posiadanie poszukiwanie właściciela przy pomocy ogłoszeń w czasopiśmie morskim lub rybackim, w zależności od rodzaju mienia. Ogłoszenie powinno być ponadto podane do wiadomości publicznej przez wywieszenie w budynku urzędu morskiego, w pomieszczeniach wchodzących w skład tego urzędu kapitanatów portów oraz w pomieszczeniu prezydium rady narodowej miasta, osiedla lub gromady, na której terenie mienie się znajduje. Poza tym urząd morski może zarządzić umieszczenie ogłoszenia w poczytnym w siedzibie urzędu morskiego dzienniku albo podanie go do publicznej wiadomości w inny sposób, w szczególności za pośrednictwem radia.

3. Jeżeli koszt umieszczenia ogłoszenia w pismach byłby niewspółmiernie wysoki w stosunku do wartości mienia, można poprzestać na podaniu ogłoszeń do wiadomości publicznej w inny sposób określony w ust. 2.

§  3.

1. Ogłoszenie powinno zawierać:

1) oznaczenie mienia z podaniem - stosownie do okoliczności - jego rodzaju, miary, objętości, liczby przedmiotów lub wagi oraz zewnętrznego stanu ze wskazaniem znaków utrwalonych na mieniu,

2) oznaczenie osoby i adresu (siedziby) wydobywającego, ratownika lub znalazcy,

3) oznaczenie czasu, miejsca i okoliczności wydobycia, uratowania lub znalezienia,

4) wezwanie właścicieli mienia, aby w ciągu określonego terminu zgłosili w urzędzie morskim swe prawo; zgłaszająca swe prawo osoba zamieszkała za granicą, jeżeli nie ustanawia pełnomocnika do prowadzenia sprawy zamieszkałego w Polsce, obowiązana jest wskazać w Polsce pełnomocnika dla doręczeń,

5) oznaczenie urzędu morskiego zarządzającego ogłoszenie.

2. Określony w wezwaniu termin zgłoszenia prawa własności powinien wynosić od jednego do sześciu miesięcy w zależności od wartości mienia, miejsca wydobycia i przynależności państwowej domniemanego właściciela.

3. Jeżeli zachodzi uzasadnione przypuszczenie, że właścicielem mienia jest cudzoziemiec o określonej przynależności państwowej, o ogłoszeniu należy zawiadomić właściwy urząd konsularny państwa, którego obywatelem jest domniemany właściciel.

§  4.

1. Po przeprowadzeniu postępowania określonego w § 2 i § 3 urząd morski orzeka w sprawie ustalenia właściciela mienia na podstawie przedstawionych dowodów.

2. Jeżeli prawo własności mienia zgłosi więcej niż jedna osoba, a przedstawione dowody nie będą stwierdzały roszczenia w sposób nie budzący wątpliwości, urząd morski zawiesza postępowanie, wyznaczając stronom termin wystąpienia do sądu o ustalenie prawa własności. Termin ten nie może przekraczać 3 miesięcy. Jeżeli w wyznaczonym terminie strony nie wystąpiły do sądu albo sąd prawomocnym orzeczeniem oddalił roszczenia o prawo własności, urząd morski stwierdza, iż właściciel mienia nie został ustalony.

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od dnia ogłoszenia.