Tryb udzielania pożyczek na pomoc rolną w Województwach: Warszawskiem, Łódzkiem, Kieleckiem, Lubelskiem i Białostockiem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.28.170

Akt utracił moc

Wersja od: 1 kwietnia 1920 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I DÓBR PAŃSTWOWYCH

z dnia 26 marca 1920 r.

w przedmiocie trybu udzielania pożyczek na pomoc rolną w Województwach: Warszawskiem, Łódzkiem, Kieleckiem, Lubelskiem i Białostockiem.

Z mocy art. 4 ustawy z dnia 13 lutego 1920 r. o przyznaniu kredytu jednego miljarda marek na zagospodarowanie odłogów gruntowych na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i Ziem Wschodnich (Dz. Ust. №17 z dn. 25 lutego 1920 r. poz. 86) zarządzam co następuje:

Art.  1.

Podania o udzielenie pożyczek na pomoc rolną bez względu na wysokość żądanej pożyczki należy wnosić do Komitetu powiatowego Pomocy Rolnej tego powiatu, na którego obszarze znajdują się grunty, których uprawa ma być dokonana przy pomocy pożyczki.

Podania powinny zawierać następujące dane:

a) nazwą i obszar gospodarstwa z wyszczególnieniem powierzchni, przypadających na poszczególne rodzaje użytków (role, łąki i t. d.) oraz powierzchni gruntów odłogiem leżących lub odłogiem zagrożonych,

b) kiedy i jakie w danej miejscowości odbywały się działania wojenne,

c) opis zniszczenia, dokonanego przez działania wojenne,

d) wyszczególnienie budynków mieszkalnych i gospodarczych, posiadanych obecnie i przed wojną,

e) wyszczególnienie inwentarza żywego i martwego, posiadanego obecnie i przed wojną,

f) wyszczególnienie przedmiotów potrzebnych niezbędnie do zagospodarowania odłogów lub gruntów odłogiem leżących,

g) czy i jakie części składowe inwentarza martwego oraz sztuki inwentarza żywego zostały zakupione już po zniszczeniu i dowody na to, czy przedmioty te zostały zakupione z funduszów własnych czy pożyczonych,

h) stan odłużenia gospodarstwa,

i) czy przed wniesieniem podania petent otrzymał już jaką pożyczką względnie zasiłek z funduszów państwowych i w jakiej wysokości.

Art.  2.

Osoby, ubiegające się o pożyczkę, winny dawać dostateczną rękojmię, że już w ciągu roku poczynione przez nie z uzyskanej pożyczki nakłady, potrafią uczynić produkcyjnemu.

Za rękojmię w tym względzie uważać należy fachowe uzdolnienie kandydata ubiegającego się o pożyczkę i jego zrozumienie obowiązku współdziałania w akcji aprowizacyjnej Państwa, przedewszystkiem zaś energję, którą kandydat okazał w dotychczasowej pracy około podniesienia swego zniszczonego gospodarstwa.

Art.  3.

Ze względu na stopień zniszczenia dzielić należy gospodarstwa na trzy kategorje:

Do pierwszej kategorji zalicza się gospodarstwa zupełnie zniszczone przez wojnę, do drugiej gospodarstwa częściowo zniszczone i częściowo już uruchomione, do trzeciej gospodarstwa, które nie doznały zniszczeń wojennych, ale nie rozporządzają środkami, wystarczającemi dla zagospodarowania całości gruntów uprawnych.

Maksymalna pożyczka, jaka może być przyznana dla gospodarstw pierwszej kategorji wynosi:

dla gospodarstw do 10 morg. po 1600 mk. na każdą morgę użytków roln.

dla

gosp.

od

10

morg.

do 50

morg.

po

1400

mk.

na

każdą

morgę

użytk.

roln.

"

"

"

50

"

100

"

"

1200

"

"

"

"

"

"

"

"

"

100

"

300

"

"

1000

"

"

"

"

"

"

"

"

"

300

"

500

"

"

800

"

"

"

"

"

"

"

"

"

500

"

1000

"

"

600

"

"

"

"

"

"

"

"

ponad 1000 morg.

"

400

"

"

"

"

"

"

Maksymalna pożyczka, jaka może być przyznana dla gospodarstw drugiej kategorji wynosi 65% stawek ustanowionych dla gospodarstw pierwszej kategorji, a dla gospodarstw trzeciej kategorji 50% tych stawek.

Stawki te jako maksymalne nie mogą być w żadnym wypadku przekroczone.

Art.  4.

Podania o udzielenie pożyczek winny być załatwione przez Komitety Powiatowe Pomocy Rolnej najdalej w ciągu dni 8 od ich złożenia.

Art.  5.

Komitet Powiatowy Pomocy Rolnej, po rozpoznaniu podania i zasięgnięciu w razie potrzeby opinji właściwego Komitetu Gminnego, przyznaje w granicach przeznaczonego dla powiatu kredytu właścicielom lub dzierżawcom gruntów odłogiem leżących lub odłogiem zagrożonych, pożyczki do wysokości 40.000 marek dla jednego gospodarstwa.

O ile petent ubiega się o pożyczkę wyższą niż 40.000 mk., to Komitet Powiatowy Pomocy Rolnej w wypadkach zasługujących na uwzględnienie przyznaje pożyczkę w granicach swej kompetencji, ustanowionej w ustępie pierwszym niniejszego artykułu, sprawę zaś udzielenia pożyczki dodatkowej ponad przyznaną przez siebie sumę przekazuje wraz ze swym wnioskiem do decyzji Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Rolnej.

Jednakże, jeżeli żądana w podaniu suma pożyczki przekracza 40.000 mk. wskutek niezastosowania się petenta do norm ustanowionych w art. 3 niniejszego rozporządzenia, to Komitet Powiatowy załatwia podanie całkowicie we własnej kompetencji i nie kieruje go do Komitetu Wojewódzkiego.

O decyzji Komitetu Powiatowego Pomory Rolnej czy to przychylnej, czy odmownej winien być petent bezzwłocznie powiadomiony.

Art.  6.

Od decyzji Komitetu Powiatowego Pomocy Rolnej służy interesowanemu prawo odwołania się do Komitetu Wojewódzkiego w przeciągu dni 8 od daty zawiadomienia o decyzji. Odwołanie należy wnieść do Komitetu Powiatowego Pomocy Rolnej, który przedkłada je bezzwłocznie wraz z aktami Komitetowi Wojewódzkiemu do decyzji ostatecznej.

W wypadkach, kiedy decyzja Komitetu Powiatowego Pomocy Rolnej pozostaje w wyraźnej sprzeczności z obowiązującemi przepisami i postanowieniami w przedmiocie zasad i trybu udzielania pożyczek, służy Staroście w przeciągu 3 dni prawo wstrzymania wykonania decyzji i przedłożenia sprawy wraz ze swemi motywami do ostatecznego rozstrzygnięcia Komitetowi Wojewódzkiemu Pomocy Rolnej.

Art.  7.

Komitet Wojewódzki Pomocy Rolnej przyznaje właścicielom i dzierżawcom gruntów odłogiem leżących lub odłogiem zagrożonych na podstawie wniosków Komitetów powiatowych (art. 6) i w granicach przeznaczonego dla województwa kredytu pożyczki dodatkowe ponad sumę uzyskaną przez nich od Komitetów Powiatowych. Komitet Wojewódzki komunikuje niezwłocznie o swych decyzjach co do przyznania lub nieprzyznania dodatkowej pożyczki Komitetowi Powiatowemu, który zawiadamia o tem petenta.

Art.  8.

Od decyzji Komitetu Wojewódzkiego Pomocy Rolnej co do przyznania lub nieprzyznania pożyczki dodatkowej służy interesowanemu prawo odwołania się do Komitetu Głównego Pomocy Rolnej w przeciągu dni 8 od daty zawiadomienia o decyzji. Odwołanie należy wnieść do Komitetu Powiatowego, który przedkłada je niezwłocznie wraz z aktami za pośrednictwem Komitetu Wojewódzkiego Komitetowi Głównemu.

W wypadkach, kiedy decyzja Komitetu Wojewódzkiego Pomocy Rolnej co do przyznania lub nieprzyznania pożyczki dodatkowej pozostaje w wyraźnej sprzeczności z obowiązującemi przepisami i postanowieniami w przedmiocie zasad i trybu udzielania pożyczek, służy Wojewodzie w przeciągu 3 dni prawo wstrzymania wykonania decyzji i przedłożenia sprawy wraz ze swemi motywami do ostatecznego rozstrzygnięcia Komitetowi Głównemu Pomocy Rolnej.

Art.  9.

Podania o udzielenie pożyczek dodatkowych jako też zażalenia na decyzje Komitetów Powiatowych winny być załatwiane przez Komitety Wojewódzkie najdalej w ciągu dni 8-miu od chwili przedłożenia ich przez Komitet Powiatowy.

Art.  10.

Komitet Główny Pomocy Rolnej rozpoznaje ostatecznie zażalenia na decyzje Komitetów Wojewódzkich co do przyznania lub nieprzyznania pożyczki dodatkowej najdalej w ciągu dni 8 od ich przedłożenia i o decyzjach swych komunikuje niezwłocznie Komitetowi Wojewódzkiemu, który postępuje dalej stosownie do ust. 2 art. 7.

Art.  11.

W powiatach i Województwach, w których nie zostały uruchomione Komitety Pomocy Rolnej pożyczki na pomoc rolną udzielane będą na podstawie decyzji Starosty lub Wojewody według zasad i przepisów niniejszego rozporządzenia.

Art.  12.

Asygnacje na pożyczki przyznane przez Powiatowy, Wojewódzki lub przez Główny Komitet Pomocy Rolnej wystawia Komitet Powiatowy Pomocy Rolnej, po złożeniu przez dłużnika skryptu dłużnego.

Asygnacje podpisuje Starosta lub jego zastępca oraz referent rolniczy Starostwa.

Art.  13.

Sposób prowadzenia wykazów i ściągania udzielonych na pomoc rolną pożyczek określi osobna instrukcja.

Art.  14.

Rozporządzenie niniejsze zyskuje moc obowiązującą w dniu ogłoszenia.