Rozdział 2 - Przeniesienie na inne miejsce służbowe dla dobra wymiaru sprawiedliwości lub powagi stanowiska sędziowskiego. Przeniesienie w stan spoczynku w interesie wymiaru sprawiedliwości. - Tryb postępowania przy przenoszeniu sędziów i prokuratorów na inne miejsca służbowe i w stan spoczynku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1928.104.938

Akt utracił moc

Wersja od: 13 marca 1930 r.

II.

Przeniesienie na inne miejsce służbowe dla dobra wymiaru sprawiedliwości lub powagi stanowiska sędziowskiego. Przeniesienie w stan spoczynku w interesie wymiaru sprawiedliwości.

§ 2. 1 Przeniesienie sędziego, wbrew jego woli, na inne miejsce służbowe na zasadzie art. 102 § 2 lit. c) u. s. p. lub przeniesienie go w stan spoczynku na zasadzie art. 110 lit. c) u. s. p. może nastąpić na wniosek prezesa sądu właściwego, a w stosunku do prezesa - na wniosek prezesa sądu wyższego.

§ 3. 2 Prezes sądu właściwego zawiadamia o zamierzonem złożeniu wniosku prezesa sądu wyższego, zarządzając równocześnie w miarę potrzeby przedwstępne wyjaśnienie okoliczności faktycznych.

Gdy sprawa dotyczy przeniesienia na inne miejsce służbowe lub w stan spoczynku prezesa sądu, zawiadomienie w myśl ustępu poprzedniego przedstawi Ministrowi Sprawiedliwości prezes sądu wyższego.

§ 4. 3 Po upływie przynajmniej siedmiu dni od zawiadomienia przewidzianego w paragrafie poprzednim prezes sądu właściwego, a gdy sprawa dotyczy prezesa sądu - prezes sądu wyższego - komunikuje wniosek odnośnemu sędziemu (prezesowi) pozostawiając mu czternastodniowy termin, w ciągu którego sędzia (prezes) może wnieść podanie o przeniesienie na inne miejsce służbowe lub w stan spoczynku, o ile posiada warunki przewidziane w art. 108 u. s. p., albo zrzec się stanowiska.

§ 5. 4 Jeżeli podania przewidzianego w § 4 nie złożono w terminie lub złożone podanie załatwiono odmownie, wniosek będzie przedstawiony kolegjum administracyjnemu sądu wyższego. Prezes sądu właściwego składa swój wniosek na ręce prezesa sądu wyższego.

Kolegjum sądu wyższego zarządza zbadanie okoliczności sprawy i zebranie dowodów a do przeprowadzenia dochodzenia wyznacza jednego ze swych członków lub innego sędziego tegoż sądu. Kolegjum może zwrócić się za pośrednictwem prezesa do prezesa sądu właściwego o wyznaczenie w tym celu sędziego, jeżeli sprawa nie dotyczy przeniesienia na inne miejsce służbowe lub w stan spoczynku prezesa sądu

§ 6. Sędzia zainteresowany i jego obrońca mają prawo, po ukończeniu dochodzenia, przejrzenia akt i poczynienia wyciągów.

Sędzia zainteresowany i jego obrońca mogą składać/ wnioski o uzupełnienie dochodzenia. Jeżeli sędzia prowadzący dochodzenie wniosku nie uwzględni, przedstawi go do rozstrzygnięcia kolegjum administracyjnemu, które zarządziło dochodzenie.

§ 7. Po ukończeniu dochodzenia sędzia wyznaczony przesyła akta prokuratorowi sądu, przed którym toczy się postępowanie; prokurator zwraca akta ze swoim wnioskiem prezesowi tegoż sądu.

§ 8. Na podstawie sprawozdania członka kolegjum administracyjnego, wyznaczonego przez prezesa, kolegjum zarządza:

a) uzupełnienie dochodzenia, o ile uzna to za potrzebne;

b) przekazanie sprawy ogólnemu zgromadzeniu, postanawiając jakie dowody należy na posiedzeniu bezpośrednio przeprowadzić.

W uchwale przekazującej sprawę kolegjum administracyjne oznacza dokładnie fakty, mające stanowić podstawę orzeczenia zgromadzenia ogólnego. Odpis uchwały doręcza się prokuratorowi, zainteresowanemu sędziemu i obrońcy, jeżeli był wskazany.

§ 9. Kolegjum administracyjne nie przekaże sprawy zgromadzeniu ogólnemu, jeżeli przed powzięciem uchwały w tym względzie cofnięto wniosek o przeniesienie sędziego na inne miejsce służbowe lub w stan spoczynku (§§ 2, 3).

§ 10. Prezes sądu wyznacza termin posiedzenia zgromadzenia ogólnego, zawiadamia o nim prokuratora, zainteresowanego sędziego, jego obrońcę, jeżeli był wskazany, oraz wzywa powołanych do rozprawy świadków i znawców.

Wezwania zainteresowanemu sędziemu doręcza się w sposób przewidziany regulaminem sądowym.

§ 11. Do czynności na posiedzeniu zgromadzenia ogólnego mają odpowiednie zastosowanie przepisy art. 159 u. s. p.; sprawę przedstawia sędzia wyznaczony przez prezesa; nie może nim być sędzia, który przeprowadzał dochodzenie.

Niestawiennictwo należycie wezwanego zainteresowanego sędziego lub jego obrońcy nie wstrzymuje postępowania.

Zgromadzenie ogólne przystępuje do narad i do głosowania w nieobecności zainteresowanego sędziego, i jego obrońcy.

Orzeczenie nie wymaga uzasadnienia i nie ulega zaskarżeniu.

§ 12. Odpisy orzeczenia zgromadzenia ogólnego doręcza się zainteresowanemu sędziemu oraz przesyła Ministrowi Sprawiedliwości i prezesowi właściwego sądu.

§ 13. Przeniesienie prokuratora w stan spoczynku na zasadzie art. 110 lit. c) (art. 243 § 2) u. s. p. nastąpi po przeprowadzeniu dochodzenia, mającego stwierdzić okoliczności uzasadniające to przeniesienie. Dochodzenie to przeprowadza w stosunku do prokuratorów podległych prokuratorowi apelacyjnemu wyznaczony przez niego prokurator lub wiceprokurator, w innych wypadkach prokurator wyznaczony przez Ministra Sprawiedliwości.

§ 14. Do wezwania świadków i znawców, do doręczeń i przeprowadzenia dowodów mają odpowiednie zastosowanie przepisy ustawy postępowania karnego, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie zawierają odmiennych postanowień.

¹ § 2 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 4 marca 1930 r. (Dz.U.30.17.135) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1930 r.

² § 3 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 4 marca 1930 r. (Dz.U.30.17.135) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1930 r.

³ § 4 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 4 marca 1930 r. (Dz.U.30.17.135) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1930 r.

⁴ § 5 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 4 marca 1930 r. (Dz.U.30.17.135) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1930 r.