Tryb i szczegółowe zasady przyznawania jednorazowego zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie osoby lub rodziny oraz szczegółowe zasady zwrotu przez świadczeniobiorcę całości lub części wydatków poniesionych z tytułu przyznania zasiłku.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1991.33.140

Akt utracił moc

Wersja od: 28 września 1992 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I POLITYKI SOCJALNEJ

z dnia 9 kwietnia 1991 r.

w sprawie trybu i szczegółowych zasad przyznawania jednorazowego zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie osoby lub rodziny oraz szczegółowych zasad zwrotu przez świadczeniobiorcę całości lub części wydatków poniesionych z tytułu przyznania zasiłku. ^*

Na podstawie art. 24 ust. 7 i art. 34 ust. 4 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 87, poz. 506) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Decyzję w sprawie przyznania jednorazowego zasiłku celowego na ekonomiczne usamodzielnienie osoby lub rodziny, zwanego dalej "zasiłkiem celowym", wydaje kierownik ośrodka pomocy społecznej.

2. Osoba ubiegająca się o zasiłek celowy przedkłada zaświadczenie stwierdzające, że nikt z członków rodziny nie skorzystał z pożyczki na podjęcie działalności gospodarczej, udzielonej przez rejonowe biuro pracy.

§ 2. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na:

1) podjęcie działalności gospodarczej,

2) koszty przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania, jeżeli jednostka szkoląca zobowiąże się do przygotowania zawodowego świadczeniobiorcy w określonym czasie, nie dłuższym jednak niż 6 miesięcy, a przygotowanie to rokuje poprawę jego sytuacji materialnej,

3) pokrycie kaucji za użyczenie przedmiotów i urządzeń ułatwiających niepełnosprawnym funkcjonowanie w środowisku i podjęcie pracy zarobkowej,

4) pokrycie w części lub w całości odsetek od zaciągniętych w banku kredytów na podjęcie działalności gospodarczej.

§ 3. Zasiłek celowy może być przyznany, jeżeli okoliczności sprawy i przedłożone przez ubiegającego się propozycje działalności rokują, że pomoc będzie wykorzystana zgodnie z przeznaczeniem.

§  4.

1. Przyznanie zasiłku celowego i jego wysokość zależne są od warunków bytowych zainteresowanego oraz rodzaju proponowanego przedsięwzięcia.

2. Zasiłek celowy nie może przekroczyć wysokości 30-krotnej najniższej emerytury.

§  5.

1. Zasiłek celowy może być bezzwrotny lub zwrotny w części lub w całości.

2. Uprawnione do bezzwrotnego zasiłku celowego są osoby lub rodziny, których dochód na osobę w rodzinie nie przekracza najniższej emerytury.

3. Osobom i rodzinom, które nie spełniają warunku określonego w ust. 2, może być przyznany zasiłek celowy pod warunkiem zwrotu jego części lub całości.

4. W decyzji o przyznaniu zasiłku celowego zwrotnego określa się, czy zasiłek podlega zwrotowi w całości czy w części, oraz termin i sposób jego spłaty, biorąc pod uwagę sytuację materialną i rodzinną osoby ubiegającej się o zasiłek.

§  6.

1. Zasiłek celowy na pokrycie kosztów przyuczenia do zawodu lub przekwalifikowania ustala się w wysokości kosztów szkolenia, po złożeniu przez świadczeniobiorcę zobowiązania do jego odbycia. Koszty te pokrywa z zasiłku ośrodek pomocy społecznej bezpośrednio jednostce szkolącej.

2. Kierownik ośrodka pomocy społecznej może przyznać osobie odbywającej przyuczenie do zawodu lub przekwalifikowanie zasiłek celowy na pokrycie kosztów dojazdu, żywienia i noclegu, jeżeli jednostka szkoląca znajduje się poza miejscem zamieszkania tej osoby.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

^* Z dniem 28 września 1992 r. rozporządzenie utraciło częściowo podstawę prawną w związku ze zmianą art. 34 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz.U.90.87.506) przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 sierpnia 1992 r. o zmianie ustawy o pomocy społecznej (Dz.U.92.64.321).