Tryb działania Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej oraz terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1985.63.329

Akt utracił moc

Wersja od: 24 października 1987 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 27 grudnia 1985 r.

w sprawie trybu działania Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej oraz terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej. ^*

Na podstawie art. 37 pkt 1 i 2 oraz art. 41 ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96) oraz w związku z art. 4 ustawy z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz. U. Nr 50, poz. 262) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Tryb działania przy wykonywaniu kontroli gospodarki energetycznej.

§ 1. Minister Gospodarki Materiałowej i Paliwowej wykonuje kontrolę w zakresie gospodarki paliwowo-energetycznej przy pomocy Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej.

§ 2. Kontrolę gospodarki energetycznej wykonują:

1) Główny Inspektor Gospodarki Energetycznej,

2) dyrektorzy terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej, zwanych dalej "inspektoratami",

3) pracownicy Ministerstwa Gospodarki Materiałowej i Paliwowej upoważnieni przez Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej,

4) pracownicy inspektoratów upoważnieni przez dyrektorów inspektoratów,

5) pracownicy innych jednostek organizacyjnych, upoważnieni przez Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej do wykonywania określonych zadań kontrolnych,

zwani dalej "inspektorami."

§  3.

1. Inspektorzy są uprawnieni do wstępu w każdym czasie, bez potrzeby uzyskiwania przepustki, na teren i do obiektów jednostki kontrolowanej, do dostępu do urządzeń i instalacji energetycznych, żądania od tej jednostki informacji oraz przedstawienia dokumentów, jak również przeprowadzania w uzgodnionych terminach prób, pomiarów i innych czynności potrzebnych do ustalenia danych dotyczących gospodarki energetycznej w kontrolowanej jednostce.

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, przysługują inspektorowi z zachowaniem przepisów o postępowaniu w sprawach tajnych i tajnych specjalnego znaczenia, obowiązujących w jednostce kontrolowanej.

3. Inspektorzy, o których mowa w § 2 pkt 3-5, okazują w jednostce kontrolowanej imienne upoważnienie do przeprowadzania kontroli.

§  4.

1. Kierownik jednostki kontrolowanej jest obowiązany zapewnić środki i warunki niezbędne do sprawnego wykonania kontroli przez inspektora oraz wskazać osoby odpowiedzialne za gospodarkę energetyczną w tej jednostce.

2. Kierownik jednostki kontrolowanej, jak również pracownicy tej jednostki są obowiązani udzielać inspektorowi informacji niezbędnych do wykonania czynności kontrolnych, w tym również informacji w sprawach objętych tajemnicą państwową i służbową, z zachowaniem obowiązującego w jednostce kontrolowanej trybu postępowania w tych sprawach.

§  5.

1. Inspektor sporządza protokół przeprowadzonej kontroli, zwany dalej "protokołem", który podpisują: inspektor, kierownik jednostki kontrolowanej lub jego zastępca oraz osoba odpowiedzialna za gospodarkę energetyczną w jednostce kontrolowanej.

2. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem, kierownik jednostki kontrolowanej lub jego zastępca albo osoba odpowiedzialna za gospodarkę energetyczną w jednostce kontrolowanej zgłosiła umotywowane zastrzeżenia co do konkretnych faktów utrwalonych w protokole, inspektor jest obowiązany dodatkowo zbadać te fakty i uzupełnić protokół.

3. Na wezwanie inspektora osoba określona w ust. 2, która odmówiła podpisania protokołu, składa pisemne wyjaśnienie co do przyczyny odmowy.

4. O odmowie podpisania protokołu oraz o złożeniu wyjaśnień i o przyczynie tej odmowy inspektor dokonuje wzmianki w protokole.

5. Odmowa podpisania protokołu przez osobę określoną w ust. 2 nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez inspektora i prowadzenia czynności pokontrolnych.

6. Wzory protokołów ustala Minister Gospodarki Materiałowej i Paliwowej.

§  6.

1. W razie zgłoszenia przez osobę określoną w § 5 ust. 2 zastrzeżenia co do ustaleń faktycznych zawartych w protokole, zlecający kontrolę zarządza przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego.

2. Protokół oraz wyniki postępowania wyjaśniającego stanowią podstawę do wydania zaleceń pokontrolnych lub wszczęcia postępowania w sprawie nałożenia kary pieniężnej.

§  7.

1. Zalecenia pokontrolne doręcza się jednostce kontrolowanej oraz organowi nadzorującemu jednostkę kontrolowaną.

2. Jednostka kontrolowana może odwołać się w terminie 14 dni od dnia otrzymania zaleceń pokontrolnych do Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej za pośrednictwem właściwego terenowo inspektoratu.

3. Odstąpienie od wykonania zaleceń pokontrolnych lub zmiana terminu ich realizacji może nastąpić za zgodą Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej.

4. O wykonaniu zaleceń pokontrolnych jednostka kontrolowana zawiadamia zlecającego kontrolę.

5. Zlecający kontrolę może zarządzić sprawdzenie przez inspektora wykonania zaleceń pokontrolnych.

§  8.

1. W razie stwierdzenia w toku wykonywania kontroli rażącego uchybienia w dziedzinie gospodarki energetycznej, inspektor występuje do kierownika jednostki kontrolowanej z wnioskiem o wydanie natychmiastowych zarządzeń mających na celu usunięcie uchybień, zawiadamiając jednocześnie zlecającego kontrolę o treści tego wniosku.

2. W razie powtarzania się rażących nieprawidłowości lub systematycznego naruszania przepisów o gospodarce energetycznej bądź niezrealizowania zaleceń pokontrolnych, zlecający kontrolę informuje o tych faktach właściwy dla kontrolowanej jednostki bank i inne organy finansowe oraz organ nadzorujący jednostkę kontrolowaną.

§  9.

1. W razie potrzeby uzyskania określonych informacji z dziedziny gospodarki energetycznej lub w celu sprawdzenia wykonania zaleceń pokontrolnych bądź decyzji wydanych na podstawie ustawy z dnia 6 kwietnia 1984 r. o gospodarce energetycznej (Dz. U. Nr 21, poz. 96), zwanej dalej "ustawą", może być stosowane uproszczone postępowanie kontrolne.

2. Z uproszczonego postępowania, o którym mowa w ust. 1, sporządza się sprawozdanie, które podpisuje inspektor.

3. W razie gdy wyniki uproszczonego postępowania kontrolnego wskazują na potrzebę pociągnięcia określonych osób do odpowiedzialności karnej, należy przeprowadzić kontrolę i sporządzić protokół w przewidzianym trybie.

Rozdział  2

Zasady i tryb postępowania przy wymierzaniu i ściąganiu kar pieniężnych za naruszenie przepisów ustawy o gospodarce energetycznej.

§  10.

1. W razie stwierdzenia w toku kontroli, o której mowa w rozdziale 1, że kierownik lub pracownik jednostki gospodarki uspołecznionej dopuścił się naruszeń określonych w art. 39 ust. 1 ustawy, inspektor sporządza protokół karny, który podpisują sporządzający protokół oraz obwiniony. W razie odmowy podpisania protokołu karnego przez obwinionego lub gdy obwiniony był nieobecny przy sporządzaniu tego protokołu, należy o tym zamieścić wzmiankę w protokole, z podaniem przyczyn.

2. Obwinionemu doręcza się, za potwierdzeniem odbioru, jeden egzemplarz protokołu karnego.

§  11.

1. Obwinionemu przysługuje prawo złożenia pisemnych wyjaśnień organowi zlecającemu kontrolę, ze wskazaniem środków dowodowych, w terminie 7 dni od dnia otrzymania protokołu karnego.

2. W razie złożenia przez obwinionego wyjaśnień, zlecający kontrolę przeprowadza postępowanie dowodowe, gdy okoliczności sprawy tego wymagają.

3. Jeżeli przy sporządzaniu protokołu karnego obwiniony nie był obecny, należy jednocześnie z doręczeniem protokołu wezwać go do złożenia wyjaśnień w terminie 7 dni.

4. W każdym stadium postępowania przysługuje obwinionemu prawo przeglądania akt sprawy oraz sporządzania z nich notatek i odpisów.

§  12.

1. Podstawę do wydania orzeczenia o nałożeniu kary pieniężnej stanowią okoliczności ustalone w toku kontroli, określające powstanie naruszeń oraz stopień winy osoby podlegającej ukaraniu.

2. Jednostka kontrolowana jest obowiązana do przedstawienia inspektorowi zaświadczenia o wysokości miesięcznego wynagrodzenia pracownika podlegającego ukaraniu.

3. Orzeczenie doręcza się ukaranemu.

§  13.

1. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów o gospodarce energetycznej przez jednostki gospodarki uspołecznionej (art. 40 ust. 1 ustawy) stosuje się odpowiednio przepisy § 10-12, z uwzględnieniem § 14 i 16.

2. Kara pieniężna za naruszenie przepisów, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 38 ust. 2 ustawy, jest wymierzana jednostce gospodarki uspołecznionej niezależnie od kar nakładanych w trybie § 10-12. Wymierzenie kary pieniężnej tylko jednostce gospodarki uspołecznionej może mieć miejsce w wyjątkowych wypadkach, gdy nie ma możliwości ustalenia osób odpowiedzialnych za naruszenie przepisów, o których mowa w art. 39 ust. 1 i art. 38 ust. 2 ustawy.

§  14.

1. Protokół karny, sporządzony w razie stwierdzenia naruszeń, o których mowa w art. 40 ust. 1 ustawy, powinien zawierać nazwę i siedzibę jednostki kontrolowanej oraz imiona i nazwiska osób upoważnionych do składania oświadczeń w zakresie praw i obowiązków tej jednostki.

2. Protokół karny podpisują osoba sporządzająca protokół ze wskazaniem swego stanowiska służbowego oraz kierownik jednostki kontrolowanej.

§  15.

1. Orzeczenie o nałożeniu kary pieniężnej na jednostkę gospodarki uspołecznionej powinno zawierać nazwę, siedzibę i numer konta tej jednostki.

2. Orzeczenie doręcza się jednostce kontrolowanej.

§  16.

1. Kary pieniężne nałożone na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy podlegają egzekucji administracyjnej.

2. Orzeczenia ostateczne o nałożeniu kar pieniężnych na podstawie art. 39 ust. 1 i art. 40 ustawy mają moc tytułów egzekucyjnych.

§ 17. Kwoty z tytułu kar pieniężnych nałożonych w trybie § 10-16 są przekazywane na fundusz celowy zgodnie z odrębnymi przepisami, z przeznaczeniem na popieranie przedsięwzięć i zadań określonych w art. 9 ustawy.

§  18.

1. Od orzeczeń o karach pieniężnych nałożonych przez inspektoraty przysługuje odwołanie do Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej za pośrednictwem właściwego terenowo inspektoratu.

2. Orzeczenie Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej jest ostateczne.

§ 19. Wzory protokołów, o których mowa w § 10 ust. 1 i § 14 ust. 1, oraz wzory orzeczeń, o których mowa w § 12 ust. 1 i § 15 ust. 1, ustala Minister Gospodarki Materiałowej i Paliwowej.

Rozdział  3

Przepisy końcowe.

§ 20. Tracą moc rozdziały 3-5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie szczegółowego zakresu i trybu działania Głównego Inspektora Gospodarki Energetycznej oraz terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej (Dz. U. Nr 46, poz. 245).

§ 21. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 1986 r.

^*W związku ze zniesieniem z dniem 24 października 1987 r. urzędu Ministra Gospodarki Materiałowej i Paliwowej przez art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu (Dz.U.87.33.172) rozporządzenie pozostaje w mocy tylko w części dotyczącej terenowych inspektoratów gospodarki energetycznej.