Tryb doprowadzania osób w stanie nietrzeźwości, organizacja izb wytrzeźwień i zakres opieki zdrowotnej oraz opłaty związane z doprowadzeniem i pobytem w izbie wytrzeźwień lub jednostce Milicji Obywatelskiej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1983.25.109

Akt utracił moc

Wersja od: 21 lutego 1991 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ADMINISTRACJI, GOSPODARKI TERENOWEJ I OCHRONY ŚRODOWISKA

z dnia 7 maja 1983 r.

w sprawie trybu doprowadzania osób w stanie nietrzeźwości, organizacji izb wytrzeźwień i zakresu opieki zdrowotnej oraz opłat związanych z doprowadzaniem i pobytem w izbie wytrzeźwień lub jednostce Policji. ¹

Na podstawie art. 42 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Osoby w stanie nietrzeźwości, które swoim zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób, mogą być doprowadzone do:

1) i ² zby wytrzeźwień lub w razie braku izby do jednostki Policji,

2) zakładu społecznego służby zdrowia, jeżeli istnieją wskazania do ich hospitalizacji,

3) miejsca zamieszkania lub pobytu tych osób, jeżeli istnieją takie możliwości.

2. 3 Osoby w stanie nietrzeźwości, o których mowa w ust. 1, mogą być doprowadzone do izby wytrzeźwień przez funkcjonariuszy Policji, pracowników izby lub inne osoby.

§  2.

1. Do zadań izby należy:

1) opieka nad osobami w stanie nietrzeźwości,

2) udzielanie osobom w stanie nietrzeźwości świadczeń higienicznosanitarnych,

3) udzielanie osobom w stanie nietrzeźwości pierwszej pomocy w nagłych wypadkach,

4) informowanie osób opuszczających izbę o szkodliwości nadużywania napojów alkoholowych,

5) nakłanianie osób uzależnionych od alkoholu do poddania się leczeniu odwykowemu.

2. 4 Izba współdziała z właściwymi komisjami do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi, poradniami odwykowymi, poradniami zdrowia psychicznego, jednostkami Policji oraz innymi instytucjami i organizacjami społecznymi, których działalność ma na celu przeciwdziałanie alkoholizmowi i jego skutkom, jak też przeciwdziałanie demoralizacji i przestępczości nieletnich.

§ 3. Kierownika izby, jego zastępcę i głównego księgowego powołuje terenowy organ administracji państwowej prowadzący izbę, który również ustala szczegółową organizację izby oraz liczbę i rodzaj etatów.

§ 4. Izba nie powinna być zlokalizowana w pobliżu miejsc i obiektów określonych w art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. Nr 35, poz. 230) oraz zakładów, instytucji lub urzędów, którym działalność izby mogłaby utrudniać wykonywanie zadań.

§ 5. Izba powinna mieć wydzielone pomieszczenia dla:

1) mężczyzn,

2) kobiet,

3) małoletnich,

4) osób, których zachowanie stwarza poważne zagrożenie dla ich zdrowia i życia albo zdrowia i życia innych osób przebywających w izbie; pomieszczenia te powinny być wyposażone w urządzenia obezwładniające (łóżka z pasami oraz kaftany bezpieczeństwa).

§  6.

1. Izba powinna mieć ambulatorium zaopatrzone w leki i sprzęt niezbędny do udzielania pierwszej pomocy oraz środki dezynfekcyjne i dezynsekcyjne.

2. Środki transportu, pozostające w dyspozycji izby, przeznaczone do przewożenia osób w stanie nietrzeźwości, powinny być do tego celu odpowiednio przystosowane.

3. 5 Środki transportu, o których mowa w ust. 2, są wykorzystywane we współdziałaniu z Policją do przewożenia osób w stanie nietrzeźwości z miejsc publicznych lub zakładów pracy do izby wytrzeźwień Policji, miejsca zamieszkania albo pobytu.

§  7.

1. Izba jest czynna przez całą dobę.

2. 6 W zależności od lokalnych warunków i potrzeb terenowy organ administracji państwowej może - po zasięgnięciu opinii kierownika właściwej terenowo jednostki Policji - ograniczyć czas działania izby do 16 godzin na dobę lub wstrzymać jej działalność na czas określony.

§  8.

1. Praca w izbie przy przyjmowaniu i obsłudze osób w stanie nietrzeźwości jest organizowana według systemu zmianowego.

2. W skład zmiany wchodzą:

1) kierownik zmiany lub wyznaczona przez kierownika izby osoba odpowiedzialna za zmianę,

2) lekarz (felczer),

3) depozytariusz,

4) opiekun zmiany,

5) porządkowy.

3. Skład zmiany w zależności od potrzeb może być zwiększony.

4. Czynności związane z przyjęciem kobiet do izby oraz bezpośrednią opieką nad nimi w czasie pobytu w izbie może wykonywać tylko żeński personel izby. Nie dotyczy to opieki medycznej.

5. Z przebiegu pracy w czasie zmiany sporządza się raport, w którym podaje się imienny skład zmiany i istotne wydarzenia; w tym celu prowadzi się książkę raportów z numerowanymi stronami.

§  9.

1. Osobę doprowadzoną do izby poddaje się niezwłocznie badaniom lekarskim.

2. Lekarz po przeprowadzeniu badania osoby doprowadzonej do izby stwierdza:

1) potrzebę umieszczenia w izbie, zastosowania pomocy doraźnej, która może być udzielona w izbie, wykonania zabiegów higienicznosanitarnych - uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz brak przeciwskazań do umieszczenia w izbie, albo

2) potrzebę skierowania do szpitala lub innego zakładu opieki zdrowotnej - uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz istnienie wskazań do hospitalizacji, lub

3) brak objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie.

§  10.

1. Nie przyjmuje się do izby osoby doprowadzonej, jeżeli:

1) stan jej zdrowia według opinii lekarza wymaga zastosowania środków, którymi izba nie dysponuje lub które powinny być zastosowane w zakładzie leczniczym przez lekarza specjalistę,

2) brak jest objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie,

3) brak jest wolnych miejsc w izbie.

2. W wypadkach określonych w ust. 1 pkt 1 i 3 przed opuszczeniem izby przez osobę doprowadzoną lekarz stosuje konieczne zabiegi.

3. 7 O braku wolnych miejsc w izbie zawiadamia się niezwłocznie jednostkę Policji.

§  11.

1. O przyjęciu lub odmowie przyjęcia do izby osoby w stanie nietrzeźwości decyzję podejmuje kierownik izby lub upoważniona przez niego osoba, biorąc pod uwagę przyczyny doprowadzenia oraz opinię lekarza.

2. Przyjęte do izby osoby w stanie nietrzeźwości przebywają w niej do wytrzeźwienia, jednak nie dłużej niż 24 godziny.

§  12.

1. Izba prowadzi karty pobytu osób doprowadzonych.

2. Karta pobytu powinna zawierać dane osoby doprowadzonej, datę i godzinę przyjęcia do izby, dane osoby doprowadzającej oraz powody doprowadzenia, wszystkie czynności wykonywane w izbie w stosunku do osoby doprowadzonej, datę i godzinę zwolnienia z izby oraz w miarę potrzeby inne dane.

§ 13. W razie stwierdzenia u osób doprowadzonych:

1) uszkodzenia ciała,

2) braku dokumentów tożsamości,

3) posiadania broni,

4) 8 posiadania narzędzi lub innych przedmiotów, co do których może zachodzić przypuszczenie, że służyły lub są przeznaczone do popełnienia przestępstwa albo pochodzą bezpośrednio z przestępstwa, oraz w razie powstania innych okoliczności uzasadniających przypuszczenie, że popełniono przestępstwo -

izba zawiadamia niezwłocznie jednostkę Policji i postępuje stosownie do otrzymanych wskazówek.

§  14.

1. Przedmioty, rzeczy osobiste, dokumenty i pieniądze od osób przyjętych do izby odbiera pracownik izby w obecności doprowadzającego oraz depozytariusza, który wpisuje je do karty pobytu w izbie wytrzeźwień i przyjmuje do depozytu. Przy wpisanych przedmiotach wartościowych należy określić ich cechy charakterystyczne. Zamieszczony w karcie pobytu wykaz przedmiotów, rzeczy osobistych, dokumentów i pieniędzy podpisują osoby obecne przy ich odebraniu.

2. Przyjęte do depozytu rzeczy osobiste przechowuje się w przeznaczonych do tego oraz zabezpieczonych opakowaniach i pomieszczeniach.

3. Pieniądze oraz inne przedmioty wartościowe są przechowywane w przeznaczonych do tego woreczkach lub kopertach, które oznacza się, do kogo należą, a zawarte w nich przedmioty plombuje się lub lakuje i przechowuje w szafach żelaznych. Przekazanie depozytu innemu depozytariuszowi następuje za pokwitowaniem.

4. Sposób postępowania z dokumentami odebranymi od osób przyjętych do izby regulują odrębne przepisy.

5. Osobom przyjętym do izby wydaje się na czas pobytu w izbie odzież zastępczą.

§ 15. Napoje alkoholowe odebrane od osób przyjętych do izby podlegają niezwłocznemu zniszczeniu. Z czynności tej sporządza się protokół, który podlega przechowaniu.

§ 16. Na żądanie osoby doprowadzonej do izby przeprowadza się badanie na zawartość alkoholu w organizmie. Badanie przeprowadza się na zasadach określonych w przepisach w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie. W razie stwierdzenia stanu nietrzeźwości, koszty przeprowadzonego badania obciążają osobę doprowadzoną do izby.

§ 17. Pomieszczenia, w których przebywają osoby w stanie nietrzeźwości, podlegają kontroli przez pracowników izby; o wypadkach pogarszania się stanu zdrowia osoby w stanie nietrzeźwości pracownik izby informuje niezwłocznie lekarza, który podejmuje decyzję co do dalszego postępowania.

§  18.

1. Jeżeli w czasie pobytu w izbie zostanie stwierdzony u osoby doprowadzonej do izby stan zagrażający jej życiu albo stan, w którym osoba ta stwarza bezpośrednie zagrożenie życia lub zdrowia otoczenia, kierownik izby lub upoważniony przez niego pracownik może zarządzić zastosowanie środków ograniczających swobodę ruchów przez przytrzymanie osoby doprowadzonej do izby, założenie kaftana bezpieczeństwa lub pasa obezwładniającego.

2. O użyciu środków przymusu sporządza się adnotację w karcie pobytu, w której zamieszcza się opis podjętych czynności i uzasadnienie ich zastosowania oraz wymienia osoby, które podjęły decyzję w tej sprawie.

3. Po każdym wypadku zastosowania środka ograniczającego swobodę ruchów osoba przebywająca w izbie powinna być niezwłocznie zbadana przez lekarza.

§  19.

1. O zwolnieniu z izby osób w niej przebywających decyduje kierownik izby lub upoważniona przez niego osoba, biorąc pod uwagę opinię lekarza.

2. Zwalnianie powinno w miarę możliwości odbywać się w czasie pozwalającym osobom zwalnianym na przystąpienie do pracy lub powrót do domu.

3. Osoby małoletnie przekazuje się po wytrzeźwieniu rodzicom lub prawnym opiekunom, a w razie ich braku - pogotowiu opiekuńczemu.

§  20.

1. Przyjęte do depozytu przedmioty, rzeczy osobiste, dokumenty i pieniądze należy wydać za pokwitowaniem osobie zwalnianej z izby, z zastrzeżeniem przepisów § 22 ust. 1 i 3.

2. W razie gdy osoba opuszczająca izbę odmawia pokwitowania odbioru depozytu, depozyt należy wydać po odnotowaniu w karcie pobytu, w obecności tej osoby, przyczyny niezłożenia podpisu.

§ 21. 9  

1. Pobyt w izbie oraz dowóz do niej są odpłatne.

2. Opłatę za pobyt osoby w izbie ustala się w wysokości zapewniającej pokrycie całkowitych kosztów pobytu jednej osoby w izbie, wyliczonych na podstawie aktualnych kosztów działalności izby, obejmujących bieżące wydatki; opłata ta nie może jednak przekroczyć 20% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce uspołecznionej za kwartał poprzedzający ustalenie tej opłaty, ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego stosownie do przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym.

3. Opłatę za dowóz do izby środkiem transportu nie będącym środkiem lokalnego transporu zbiorowego ustala się w wysokości 4% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym mowa w ust.2, a za dowóz środkiem lokalnego transportu zbiorowego - według taryfy obowiązującej na terenie, na którym działa izba.

4. Dowożącemu osobę w stanie nietrzeźwości do izby środkiem lokalnego transportu zbiorowego, środkiem transportu Policji lub służby zdrowia izba niezwłocznie wypłaca należność za dowóz w wysokości określonej w ust. 3.

5. Należności określone w ust. 2 i 3 podlegają uiszczeniu przy opuszczeniu izby przez osobę w niej przebywającą.

6. Za pobyt i dowóz osób w stanie nietrzeźwości do jednostki Policji pobiera się opłaty określone w ust. 2 i 3.

§  22.

1. W razie odmowy uiszczenia należności przez osobę opuszczającą izbę potrąca się należność z depozytu pieniężnego tej osoby.

2. Osobie opuszczającej izbę wytrzeźwień należy pozostawić z depozytu pieniężnego kwotę niezbędną do opłacenia kosztów przejazdu środkiem komunikacji państwowej do miejsca zamieszkania, a jeżeli mieszka ona w innej miejscowości - również odpowiadającą kosztom posiłku.

3. Jeżeli należność nie zostanie uiszczona lub potrącona z depozytu pieniężnego, w celu zabezpieczenia tej należości w całości lub w części przysługuje izbie ustawowe prawo zastawu na przedmiotach wartościowych zatrzymanych w depozycie.

4. W razie ustanowienia zastawu na przedmiotach wartościowych sporządza się protokół ustanowienia zastawu. Kopię tego protokołu wręcza się osobie, której przedmioty podlegają zastawowi.

5. Przedmioty, na których został ustanowiony zastaw, wpisuje się do księgi zastawów rzeczowych. Przedmioty te izba zwraca po uiszczeniu należności.

§  23.

1. W razie uzasadnionego przypuszczenia, że osoba doprowadzona do izby jest uzależniona od alkoholu, izba zawiadamia właściwą ze względu na miejsce zamieszkania tej osoby terenową komisję do spraw przeciwdziałania alkoholizmowi, a ponadto sąd opiekuńczy, jeżeli osoba ta ma na swoim utrzymaniu dzieci i istnieje uzasadnione podejrzenie, że zaniedbuje swoje obowiązki rodzicielskie.

2. O pobycie w izbie osoby małoletniej izba zawiadamia rodziców lub opiekunów oraz sąd opiekuńczy.

§ 24. W uzasadnionych wypadkach, a zwłaszcza na żądanie osoby przebywającej w izbie, o fakcie pobytu w izbie w miarę możliwości powiadamia się niezwłocznie rodzinę tej osoby.

§ 25. 10  

1. Osoby przebywające w izbie, w stosunku do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że dopuściły się przestępstwa lub wykroczenia, przekazuje się organom Policji.

2. Dane dotyczące osób doprowadzonych do izby, których tożsamość nie jest znana, sprawdza się niezwłocznie w organach ewidencji ludności, a w razie potrzeby w Centralnym Biurze Adresowym; o fakcie nieustalenia tożsamości osoby zawiadamia się jednostkę Policji.

§ 26. W razie zgonu osoby przebywającej w izbie zawiadamia się niezwłocznie właściwego prokuratora oraz terenowy organ administracji państwowej prowadzący izbę.

§ 27. Z osobami zwalnianymi z izby kierownik izby lub osoba przez niego wyznaczona przeprowadza rozmowy profilaktyczno-wychowawcze. W miarę możliwości należy również organizować odpowiednie prelekcje oraz stosować środki audiowizualne.

§ 28. Ewidencja osób doprowadzonych prowadzona jest w formie:

1) księgi ewidencyjnej,

2) karty ewidencyjnej.

§ 29. Traci moc rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 marca 1979 r. w sprawie izb wytrzeźwień (Dz. U. z 1979 r. Nr 7, poz. 44, z 1981 r. Nr 14, poz. 66 i z 1982 r. Nr 13, poz. 107).

§ 30. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 13 maja 1983 r.

¹ Tytuł zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

² § 1 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

³ § 1 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

⁴  § 2 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

⁵ § 6 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

⁶ § 7 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

⁷ § 10 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

⁸ § 13 pkt 4 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

⁹ § 21 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.

¹⁰ § 25 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 stycznia 1991 r. (Dz.U.91.11.44) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 lutego 1991 r.