Art. 259. - Traktat pokoju między mocarstwami Sprzymierzonemi i Skojarzonemi i Niemcami. Wersal. 28.06.1919 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.35.200

Akt utracił moc

Wersja od: 12 grudnia 1925 r.

Artykuł  259.

1) Niemcy zobowiązują się oddać w ciągu miesiąca od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu w ręce władz, które wskażą główne Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone, zapas złota, który powinien był być złożony w Banku Rzeszy w imieniu Rady zarządzającej Długu publicznego otomańskiego, jako zabezpieczenie pierwszej emisji biletów pieniężnych Rządu tureckiego.

2) Niemcy uznają swoje zobowiązanie do corocznych w ciągu dwunastu lat wypłat w złocie, zagwarantowanych przez bony Skarbu niemieckiego, zdeponowane przez skarb niemiecki różnemi czasy w imieniu Rady zarządzającej Długu publicznego otomańskiego, jako zabezpieczenie drugiej i następnej emisji biletów pieniężnych Rządu tureckiego.

3) Niemcy zobowiązują się wydać w ciągu miesiąca od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu w ręce władz, które wskażą Główne Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone, depozyt złota, złożony w banku Rzeszy lub gdzieindziej, jako równoważnik pozostałości awansu w złocie, przyznanego 5 maja 1915 r. przez Radę zarządzającą Długu publicznego otomańskiego, cesarskiemu Rządowi otomańskiemu.

4) Niemcy zobowiązują się przekazać na rzecz Głównych Mocarstw sprzymierzonych i stowarzyszonych swe ewentualne prawa do sumy w złocie i srebrze, przesłanej przez Niemcy w listopadzie 1918 r. tureckiemu Ministerjum Skarbu tytułem prowizji na wypłatę, przypadającą w maju 1919 r. z tytułu tureckiej pożyczki wewnętrznej.

5) Niemcy zobowiązują się oddać w ciągu miesiąca od chwili uprawomocnienia się niniejszego Traktatu Głównym Mocarstwom sprzymierzonym i stowarzyszonym, wszelkie sumy w złocie, przekazane Niemcom albo ich obywatelom tytułem zastawu lub dodatkowego zabezpieczenia z racji pożyczek udzielonych przez Niemcy lub obywateli niemieckich Rządowi austro-węgierskiemu.

6) Niemcy potwierdzają swoje, przewidziane w art. XV Konwencji o Zawieszeniu broni z 11 listopada 1918 r., zrzeczenie się dobrodziejstwa wszelkich postanowień, zawartych w Traktatach bukareszteńskim i brzesko-litewskim oraz traktatach dodatkowych, przez co jednak nie powinny być naruszone postanowienia art. 292 Części X (Przepisy ekonomiczne) niniejszego Traktatu.

Niemcy zobowiązują się wydać Rumunji, względnie Głównym Mocarstwom sprzymierzonym i stowarzyszonym, wszystkie dowody pieniężne (instruments monétaires), monetę, walory i zobowiązania mające kurs lub produkty, jakie otrzymały w wykonaniu wspomnianych Traktatów.

7) Sumy w monecie, oraz dowody pieniężne, walory i wszelkie produkty, które mają być dostarczone, wypłacone lub przekazane na mocy postanowień niniejszego artykułu, zostaną zużyte przez Główne Mocarstwa sprzymierzone i stowarzyszone stosownie do warunków, które wspomniane Mocarstwa później ustalą.