Terenowe fundusze odnowy zabytków.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1979.8.46

Akt utracił moc

Wersja od: 27 maja 1990 r.

USTAWA

z dnia 26 kwietnia 1979 r.

o terenowych funduszach odnowy zabytków.

W trosce o zachowanie spuścizny narodowej w dziedzinie dóbr kultury, a w szczególności o zachowanie architektonicznych zespołów zabytkowych Krakowa, Zamościa i innych miejscowości, oraz wychodząc naprzeciw inicjatywom społecznym gromadzenia dodatkowych środków na te cele, stanowi się, co następuje:

Art.  1.

Ustawa określa zasady tworzenia terenowych funduszów odnowy zabytków oraz gospodarowania tymi funduszami.

Art.  2. ¹

Rady narodowe stopnia wojewódzkiego mogą tworzyć wojewódzkie fundusze odnowy zabytków, a w szczególnie uzasadnionych wypadkach - na wniosek miejskiej rady narodowej - miejskie fundusze odnowy zabytków.

Art.  3.

Terenowe fundusze odnowy zabytków przeznaczone są na finansowanie przedsięwzięć związanych z odnową, a także zabezpieczeniem i konserwacją zabytków stanowiących dobra kultury w rozumieniu ustawy o ochronie dóbr kultury i o muzeach.

Art.  4.

1. Dochodami terenowych funduszów odnowy zabytków mogą być:

1) darowizny, w tym dobrowolne wpłaty osób fizycznych oraz uspołecznionych i nie uspołecznionych jednostek organizacyjnych,

2) wpłaty z organizowanych na ten cel zbiórek publicznych i imprez,

3) 2 wprowadzane przez rady narodowe stopnia wojewódzkiego dopłaty do cen:

a) biletów wstępu do obiektów zabytkowych i muzeów,

b) świadczonych usług hotelarskich i turystycznych,

4) wpływy ze sprzedaży stanowiących własność Państwa nieruchomych obiektów zabytkowych,

5) wpływy ze zwrotu kosztów robót wykonanych ze środków państwowych w obiektach zabytkowych na podstawie ustawy o ochronie dóbr kultury i o muzeach,

6) dotacje z budżetu rady narodowej oraz budżetu centralnego.

2. Rada Ministrów może przeznaczyć na terenowe fundusze odnowy zabytków także inne środki i dochody budżetowe.

Art.  5.

Rada Ministrów w drodze rozporządzenia określi szczegółowo zasady wprowadzania przez rady narodowe dopłat wymienionych w art. 4 ust. 1 pkt 3, górne granice stawek tych dopłat oraz zwolnienia i sposób ich pobierania.

Art.  6. ³

 

1. Dysponentami funduszów odnowy zabytków są właściwe rady narodowe.

2. Terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej opracowują i przedstawiają do uchwalenia właściwej radzie narodowej projekty programów odnowy zabytków i innych przedsięwzięć finansowanych ze środków terenowych funduszów ochrony zabytków, a także przedstawiają sprawozdania z realizacji tych programów.

3. Terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej przed przedstawieniem radzie narodowej projektów programów, o których mowa w ust. 2, zasięgają opinii organizacji społecznych i stowarzyszeń społeczno-kulturalnych, podejmujących inicjatywy społeczne w dziedzinie odnowy zabytków.

4. Środkami funduszu administrują właściwe terenowe organy administracji państwowej o właściwości ogólnej, zgodnie z programem odnowy zabytków, uchwalonym przez właściwą radę narodową.

Art.  7.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Z dniem 27 maja 1990 r. organy gminy zgodnie z art. 2 pkt 3 lit. a) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).

² Z dniem 27 maja 1990 r. organy gminy zgodnie z art. 2 pkt 3 lit. b) ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).

³ Art. 6 zmieniony przez art. 3 ustawy z dnia 16 czerwca 1988 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady funkcjonowania terenowych organów władzy i administracji państwowej (Dz.U.88.19.132) z dniem 1 stycznia 1989 r.