Terenowa obrona przeciwlotnicza.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1951.14.109

Akt utracił moc

Wersja od: 14 marca 1951 r.

USTAWA

z dnia 26 lutego 1951 r.

o terenowej obronie przeciwlotniczej.

Art.  1.

1. Tworzy się Główną Komendę Terenowej Obrony Przeciwlotniczej przy Prezesie Rady Ministrów oraz terenowe komendy przy prezydiach właściwych rad narodowych, powołane do kierownictwa organizowaniem, przygotowaniem i wykonywaniem terenowej obrony przeciwlotniczej.

2. Szczegółową organizację komend terenowej obrony przeciwlotniczej oraz ich zakres działania i uprawnienia określi Rada Ministrów.

Art.  2.

Rada Ministrów określi: obowiązki władz, urzędów, przedsiębiorstw, zakładów, instytucji i organizacji społecznych oraz osób prawnych i fizycznych w dziedzinie przygotowania i wykonywania terenowej obrony przeciwlotniczej, zasady i tryb powoływania do pełnienia tych obowiązków oraz zwalniania od nich, zakres i sposób przygotowania i wykonywania terenowej obrony przeciwlotniczej oraz tryb pokrywania kosztów.

Art.  3.

1. Kto wykracza przeciw przepisom o terenowej obronie przeciwlotniczej, wydanym na podstawie art. 2, podlega - jeżeli za czyn nie grozi surowsza kara - karze aresztu do trzech miesięcy lub grzywny do 2.000 zł albo obu tym karom łącznie.

2. Orzekanie następuje w trybie postępowania karno-administracyjnego.

Art.  4.

Tracą moc:

1) ustawa z dnia 15 marca 1934 r. o obronie przeciwlotniczej i przeciwgazowej (Dz. U. R. P. Nr 80, poz. 742),

2) dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 4 lipca 1936 r. o ustanowieniu Inspektora Obrony Powietrznej Państwa (Dz. U. R. P. Nr 52, poz. 368),

3) dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 września 1939 r. o udziale lokatorów w kosztach budowy schronów (Dz. U. R. P. Nr 89, poz. 573).

Art.  5.

Wykonanie ustawy porucza się Prezesowi Rady Ministrów i wszystkim ministrom.

Art.  6.

Ustawa wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.