Taryfa, według której związki ubogich na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego mają zwracać koszty utrzymania ubogich.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1925.67.480

Akt utracił moc

Wersja od: 15 marca 1929 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA PRACY I OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 30 czerwca 1925 r.

w sprawie taryfy, według której związki ubogich na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego mają zwracać koszty utrzymania ubogich.

Na podstawie § 30 niemieckiej ustawy o miejscu zamieszkania pod względem wsparcia z dnia 6 czerwca 1870 r. (Dz. Ust. Związku Północno-Niemieckiego str. 360) i z dnia 30 maja 1908 r. (Dziennik Ustaw Rzeszy Niemieckiej str. 377), tudzież § 35 pruskiej ustawy wykonawczej z d. 8 marca 1871 r. (Zbiór Ustaw pruskich str. 130), oraz art. 1 i 2 ustąp 1 ustawy z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie zniesienia Ministerstwa b. dzielnicy pruskiej (Dz. U. R. P. № 30, poz. 247) - zarządza się co następuje:

§ 1. 1 Wysokość kosztów, które właściwy związek ubogich na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego winien zwrócić innemu związkowi ubogich na tym obszarze za wspieranie ubogich niezdolnych do pracy lub ubogich chorych, ustanawia się, jak następuje:

I. Za ubogich, umieszczonych w zakładach publicznych, dla których ustanowione są określone stawki, zwraca się koszty według najniższych stawek, przewidzianych w odnośnym zakładzie.

II. Za ubogich, nie podpadających pod punkt I, zwraca się rzeczywiste i konieczne koszty, udowodnione stwierdzonemi rachunkami, przyczem koszty utrzymania nie mogą przewyższać:

za osoby ponad 14 lat - 1 zł. 20 gr. dziennie czyli 36 zł. miesięcznie;

za osoby poniżej 14 lat-75 gr. dziennie czyli 22 zł. 50 gr. miesięcznie.

§ 2. Kwoty, wydatkowane na dostarczenia niezbędnej odzieży i bielizny, winny być osobno zwrócone, o ile zostaną wykazane rachunkami.

Również winny być zwrócone osobno konieczne wydatki nadzwyczajne, o ile będą należycie uzasadnione i poparte dowodami i rachunkami.

§ 3. Wysokość wsparcia na utrzymanie dla częściowo niezdolnych do pracy ubogich winna wynosić mniej niż stawki w § 1 wymienione, zależnie od stopnia niezdolności do pracy, stwierdzonej przez lekarza, a najwyżej ³/₄ odnośnych stawek, podanych w § 1 punkt II.

§ 4. Tytułem kosztów pogrzebu winien związek ubogich zwrócić innemu związkowi ubogich rzeczywiste koszty, jakie powstają przy najskromniejszym pogrzebie. Wysokość tych kosztów musi być stwierdzona rachunkami i nie może przenosić wysokości trzykrotnego najwyższego miesięcznego wsparcia, udzielanego ubogim, według zasad w punkcie II § 1 wymienionych.

§ 5. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Z tym dniem traci moc obowiązującą rozporządzenie Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dnia 18 października 1922 r. w sprawie taryfy, według której związki ubogich na obszarze województw: poznańskiego i pomorskiego mają zwracać koszty utrzymania ubogich (Dz. U. R. P. № 95, poz. 881).

¹ § 1 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 15 lutego 1929 r. (Dz.U.29.12.103) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 15 marca 1929 r.