Taryfa do obliczania opłaty ryczałtowej w postępowaniu sporno-administracyjnem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.81.581

Akt utracił moc

Wersja od: 20 października 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU I MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 3 sierpnia 1933 r.

w sprawie taryfy do obliczenia opłaty ryczałtowej w postępowaniu sporno-administracyjnem.

Na podstawie § 106 ustawy z dnia 30 lipca 1883 r. o ogólnym zarządzie kraju (Zb. u. pr. str. 195) w brzmieniu ustawy z dnia 14 marca 1933 r. (Dz. U. R. P. Nr. 21, poz. 145) zarządza się co następuje:

§ 1. Opłatę ryczałtową, którą pobiera się na zasadzie § 106 i 107 ustawy z dnia 30 lipca 1883 r. o ogólnym zarządzie kraju, oblicza się podług wartości przedmiotu sporu; opłata ta wynosi przed Wojewódzkiemi Sądami Administracyjnemi (z uwzględnieniem postanowień §§ 2, 3 i 4):

do	20	zł				wartości	1	zł
ponad	20	"	do	40	zł	"	2	"
"	40	"	"	80	"	"	4	"
"	80	"	"	120	"	"	6	"
"	120	"	"	160	"	"	8	"
"	160	"	"	200	"	"	10	"
"	200	"	"	280	"	"	12	"
"	280	"	"	360	"	"	14	"
"	360	"	"	440	"	"	16	"
"	440	"	"	520	"	"	18	"
"	520	"	"	600	"	"	20	"
"	600	"	"	720	"	"	22	"
"	720	"	"	840	"	"	24	"
"	840	"	"	960	"	"	26	"
"	960	"	"	1.080	"	"	28	"
"	1.080	"	"	1.200	"	"	30	"
"	1.200	"	"	1.360	"	"	32	"
"	1.360	"	"	1.520	"	"	34	"
"	1.520	"	"	1.680	"	"	36	"
"	1.680	"	"	1.840	"	"	38	"
"	1.840	"	"	2.000	"	"	40	"
"	2.000	"	"	2.200	"	"	42	"
"	2.200	"	"	2.400	"	"	44	"
"	2.400	"	"	2.600	"	"	46	"
"	2.600	"	"	2.800	"	"	48	"
"	2.800	"	"	3.000	"	"	50	"
"	3.000	"	"	3.400	"	"	52	"
"	3.400	"	"	3.800	"	"	54	"
"	3.800	"	"	4.200	"	"	56	"
"	4.200	"	"	4.600	"	"	58	"
"	4.600	"	"	5.000	"	"	60	"
"	5.000	"	"	5.800	"	"	62	"
"	5.800	"	"	6.600	"	"	64	"
"	6.600	"	"	7.400	"	"	66	"
"	7.400	"	"	8.200	"	"	68	"
"	8.200	"	"	9.000	"	"	70	"
"	9.000 zł wzrasta opłata po 2 zł od każdych dalszych 1.500 zł.

Przed Najwyższym Trybunałem Administracyjnym oblicza się opłaty w podwójnej wysokości, zaś przed wydziałami powiatowemi i miejskiemi jako sądami administracyjnemi w połowie wysokości, ustalonej dla Wojewódzkich Sądów Administracyjnych.

Najwyższą wysokość opłaty ryczałtowej (§§ 2, 3, 4) ogranicza się w postępowaniu przed Najwyższym Trybunałem Administracyjnym do kwoty 300 zł, przed Wojewódzkiemi Sądami Administracyjnemi do kwoty 150 zł, zaś przed wydziałami powiatowemi i miejskiemi do kwoty 75 zł.

§ 2. Stawki ustalone § 1 zmniejsza się do połowy, jeżeli wydano orzeczenie na podstawie przyznania, albo sprawę załatwiono ugodą, albo cofnięciem skargi, wniosku o ustną rozprawę lub środka prawnego, albo jeżeli rozstrzygnięcie nastąpiło bez poprzedniej ustnej rozprawy.

W razie żądania ustnej rozprawy po wydaniu rezolucji przewodniczącego zalicza się wymierzoną poprzednio połowę opłaty ryczałtowej na poczet opłaty, która ma być wymierzona po rozprawie, jeżeli strona przegrywająca w obu wypadkach jest ta sama. W razie zaś żądania rozprawy bez oczywistej podstawy może sąd nałożyć na stronę żądającą rozprawy i spór przegrywającą, oprócz poprzednio nałożonej połowy opłaty ryczałtowej, jeszcze całą.

§ 3. Jeżeli warunki § 2 zachodzą tylko odnośnie do części przedmiotu sporu, oblicza się dla tej części i dla reszty przedmiotu stawki oddzielnie, razem jednak w kwocie nie wyższej od stawki, obliczonej dla całości przedmiotu sporu według § 1.

§ 4. Jeżeli zarządzono i przeprowadzono postępowanie dowodowe, pobiera się dodatkowo stosownie do wartości przedmiotu połowę stawki, obliczonej według § 1 i 3.

§ 5. Wartość przedmiotu sporu ustala się na zasadzie przepisów §§ 6 i 7 w wyroku ostatecznym (§ 103 ust. 2 ustawy o ogólnym zarządzie kraju), zaś w wypadkach, gdy takiego wyroku nie wydano - w uchwale ustalającej (§ 108 powołanej ustawy) ewentualnie w osobnej uchwale sądu, który orzeka w sprawie. W wypadkach wątpliwych i przy przedmiotach, które nie dają się oszacować na wartość pieniężną, zarządzić można dla tego ustalenia oświadczenie się stron, a w razie potrzeby także przeprowadzenie dowodu.

§ 6. Wartość przedmiotu sporu ustala się według wartości kapitału i zaległych użytków, jeżeli do tego zmierza wniosek pierwotny lub uzupełniony, również jeśli z urzędu przyznano użytki.

Czasokres, do którego liczy się zaległe użytki, ustala się od dnia wniesienia skargi, a w wypadkach, gdy zarządzono jej uzupełnienie, od dnia wniesienia skargi uzupełnionej. Zamiast skargi miarodajnym jest w wypadkach § 69 ustawy o ogólnym zarządzie kraju wniosek o ustną rozprawę w postępowaniu administracyjno - spornem.

Od zaliczenia wyłącza się:

a) użytki, które powstały dopiero w toku postępowania sporno - administracyjnego,

b) szkody i koszty, tudzież zmiany w przedmiocie sporu, które powstały w toku postępowania sporno - administracyjnego.

Przy wniesieniu środka prawnego wyłącza się od zaliczenia to, co w tym czasie między stronami już nie jest spornem.

Wartość prawa do powtarzających się użytków lub świadczeń oblicza się według wartości jednorocznego poboru, a mianowicie na kwotę 12¹/₂-krotną, jeżeli pobór w przyszłości ma ustać, a wątpliwy jest tylko termin tego ustania, zaś na 25-krotną przy nieograniczonem lub ponad 25-letniem trwaniu.

§ 7. Jeżeli przedmiot sporu nie da się oszacować, przyjmuje się wartość dla obliczenia ryczałtu w kwocie od 100 zł do 10.000 zł stosownie do większej lub mniejszej doniosłości sprawy dla stron spór wiodących.

W wypadkach, gdy z roszczeniem, nie dającem się oszacować łączy się roszczenie z niego wynikające, które można według wartości pieniężnej oszacować, wówczas miarodajne jest tylko jedno roszczenie, a mianowicie roszczenie wyższej wartości.

§ 8. W wyrokach ostatecznych, na podstawie których ma być wydane ponowne orzeczenie niższej instancji, może być oznaczenie wartości przedmiotu sporu wraz z orzeczeniem co do kosztów sporu, zastrzeżone temu ponownemu orzeczeniu.

Jeżeli wskutek przekazania sprawy zpowrotem do instancji niższej przeprowadza się w tej samej instancji ponowną rozprawę, to na poczet kosztów ponownej rozprawy i ponownego orzeczenia zalicza się koszty orzeczenia poprzedniego. Podobnie postąpić należy także w przypadku § 100 ustawy o ogólnym zarządzie kraju.

§ 9. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia. Jednocześnie tracą moc obowiązującą; rozporządzenie pruskich Ministrów Spraw Wewnętrznych i Skarbu z dnia 27 lutego 1884 r. (Dz. Min. dla zarządu wewn. str. 30) oraz rozporządzenie Ministrów Skarbu i Spraw Wewnętrznych z dnia 28 marca 1924 r. w sprawie zastosowania stałej jednostki do kosztów postępowania w administracyjnem postępowaniu spornem (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 314).