Art. 6. - Szwecja-Polska. Konwencja o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych. Warszawa.1930.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.49.454

Akt utracił moc

Wersja od: 10 czerwca 1932 r.

Artykuł  6.

Jeżeli osoba, której wydania zażądano, w Państwie wezwanem jest ścigana lub została skazana za inne przestępstwo, aniżeli to, z powodu którego zażądano wydania, wówczas można odroczyć wydanie aż do ukończenia postępowania karnego, bądź aż do wykonania lub darowania kary.

Jeśliby jednak zachodziły szczególne bardzo powody, Państwo wzywające może zażądać prowizorycznego wydania oskarżonego w celu przeprowadzenia przeciw niemu postępowania karnego, wszczętego na terytorjum tego Państwa. Żądanie winno być uwzględnione, o ile temu nie stoi na przeszkodzie postępowanie karne, wszczęte w Państwie wezwanem. Państwo wzywające winno natychmiast po zapadnięciu wyroku ostatecznego, odstawić oskarżonego do Państwa, które go prowizorycznie wydało.

Mimo wstrzymania oddania w ręce Państwa wzywającego osoby, której ekstradycji zażądano, Państwo wezwane winno bezzwłocznie powziąć postanowienie co do prośby o wydanie.