Art. 2. - Szwecja-Polska. Konwencja o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych. Warszawa.1930.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.49.454

Akt utracił moc

Wersja od: 10 czerwca 1932 r.

Artykuł  2.

Żadne z obu Państw nie wydaje obywateli własnych, a Rzeczpospolita Polska nie wydaje ponadto obywateli W. M. Gdańska.

Jeżeli przed otrzymaniem przez Państwo wezwane wniosku ekstradycyjnego osobą, której wydania zażądano, wniosła do władz tego Państwa prośbę o nadanie jej obywatelstwa, natenczas Państwo to będzie mogło decyzję swą w sprawie wniosku ekstradycyjnego odłożyć aż do ostatecznego rozstrzygnięcia prośby o nadanie obywatelstwa.

Ponadto wydanie nie nastąpi z powodu przestępstwa, popełnionego na terytorjum Państwa wezwanego lub na pokładzie statku, posiadającego narodowość tego Państwa. Jednakże dozwolone jest wydanie osoby skazanej lub ściganej z powodu uczestnictwa w przestępstwie popełnionem poza terytorjum Państwa wezwanego i nie na pokładzie statku posiadającego narodowość tego Państwa, nawet gdyby czyn uczestnictwa należało uważać za popełniony na terytorjum tego Państwa lub na pokładzie okrętu posiadającego jego narodowość.