Art. 18. - Szwecja-Polska. Konwencja o ekstradycji i pomocy sądowej w sprawach karnych. Warszawa.1930.08.30.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1932.49.454

Akt utracił moc

Wersja od: 10 czerwca 1932 r.

Artykuł  18.

Jeżeli w toku postępowania karnego w sprawie o przestępstwo nie będące przestępstwem politycznem, władza sądowa jednego z Państw zawierających umowę uzna za potrzebne: doręczenie jakiegoś aktu proceduralnego osobie przebywającej na terytorjum drugiego Państwa, przesłuchanie świadków lub dokonanie jakiejkolwiek innej czynności śledczej, która ma być wykonana na powyższem terytorjum, winna skierować odnośne żądanie na piśmie, w drodze dyplomatycznej; żądanie to będzie wykonane w tej mierze, w jakiej na to pozwala ustawodawstwo Państwa wezwanego.

Powyższe postanowienia nie zobowiązują Państw, zawierających lamowe, do przeprowadzania rewizyj i dokonywania zajęć przedmiotów.

Państwo wzywające winno być, o ile tego żąda i w miarę możności, zawiadomione, na odpowiedni czas naprzód, o dacie i miejscu wykonania żądanej czynności.