Szwajcaria-Polska. Układ dotyczący likwidacji sum wpłaconych do odnośnych instytucji kompensacyjnych na rzecz wierzycieli polskich i szwajcarskich. Warszawa.1936.11.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1936.90.624

Akt utracił moc

Wersja od: 30 listopada 1936 r.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 4 grudnia 1936 r.

w sprawie tymczasowego wprowadzenia w życie postanowień układu między Polską i Szwajcarią, dotyczącego likwidacji sum wpłaconych do odnośnych instytucji kompensacyjnych na rzecz wierzycieli polskich i szwajcarskich, podpisanego w Warszawie dnia 19 listopada 1936 r.

Na podstawie art. 52 ust. (2) ustawy konstytucyjnej postanawiam co następuje:

Art.  1.

(1) Wprowadza się tymczasowo w życie postanowienia układu między Polską i Szwajcarią, dotyczącego likwidacji sum wpłaconych do odnośnych instytucji kompensacyjnych na rzecz wierzycieli polskich i szwajcarskich, podpisanego w Warszawie dnia 19 listopada 1936 r.

(2) Tekst wspomnianego układu zawarty jest w załączniku do rozporządzenia niniejszego.

Art.  2.

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrom: Spraw Zagranicznych, Skarbu oraz Przemysłu i Handlu.

Art.  3.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia i obowiązuje od dnia 30 listopada 1936 r.

ZAŁĄCZNIK 

Przekład.

UKŁAD

między Polską i Szwajcarią dotyczący likwidacji sum wpłaconych do odnośnych instytucji kompensacyjnych na rzecz wierzycieli polskich i szwajcarskich.

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Związkowy Szwajcarski, pragnąc zlikwidować kwoty wpłacone przez dłużników polskich Towarzystwu "Polskie Towarzystwo Handlu Kompensacyjnego, Sp. z o. o." na rzecz wierzycieli szwajcarskich, oraz przez dłużników szwajcarskich do Banku Narodowego Szwajcarskiego na rzecz wierzycieli polskich, postanowiły zawrzeć w tym celu układ i mianowały swymi Pełnomocnikami:

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej:

Pana Jana SZEMBEKA, Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, i

Pana Mieczysława SOKOŁOWSKIEGO, Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu;

Rząd Związkowy Szwajcarski:

Pana Maxime de STOUTZ, Posła Nadzwyczajnego i Ministra Pełnomocnego Szwajcarii, i

Pana Pierre VIELI, doktora praw, Radcę Legacyjnego,

którzy, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i w należytej formie, zgodzili się na następujące postanowienia:

Art. 1.

Kwoty wpłacone do Banku Narodowego Szwajcarskiego na rzecz wierzycieli polskich będą zakredytowane na rachunku bezprocentowym, jaki otworzy Bank Narodowy Szwajcarski Towarzystwu "Polskie Towarzystwo Handlu Kompensacyjnego, Sp. z o. o.". Tak samo, kwoty wpłacone do 30 listopada 1936 r. temuż Towarzystwu na rzecz wierzycieli szwajcarskich, będą zakredytowane na rachunku bezprocentowym, jaki otworzy wspomniana Spółka Bankowi Narodowemu Szwajcarskiemu.

Art.  2.

Sumy wpłacone do 30 listopada 1936 r. Towarzystwu, wymienionemu w art. 1 niniejszego układu, przez dłużników polskich na rzecz wierzycieli szwajcarskich będą regulowane wierzycielom w drodze kompensaty z sum zakredytowanych na rachunku wspomnianego Towarzystwa w Banku Narodowym Szwajcarskim. Tak samo, sumy wpłacone do Banku Narodowego Szwajcarskiego przez dłużników szwajcarskich na rzecz wierzycieli polskich, będą wypłacane wierzycielom w drodze kompensaty z sum zakredytowanych na rachunku Banku Narodowego Szwajcarskiego we wspomnianym Towarzystwie.

Art.  3.

Wypłaty wierzycielom polskim i szwajcarskim odbywać się będą w porządku chronologicznym wpłat dokonanych w wyżej wspomnianym Towarzystwie i w Banku Narodowym Szwajcarskim w granicach sumy znajdującej się na rachunku instytucji tego kraju, w którym wierzyciel ma swoją siedzibę.

Art.  4.

Sumy wpłacone przed 27 września 1936 r. do Banku Narodowego Szwajcarskiego i do wyżej wspomnianego Towarzystwa będą wypłacone wierzycielom polskim i szwajcarskim po kursie oficjalnym notowanym w Warszawie w dniu poprzedzającym wpłatę do odnośnej instytucji. Natomiast, kwoty wpłacone do Banku Narodowego Szwajcarskiego i do wspomnianego Towarzystwa po 27 września 1936 r. będą wypłacone wierzycielom polskim i szwajcarskim po kursie oficjalnym notowanym w Warszawie w dniu poprzedzającym wypłatę wierzycielom.

Art.  5.

Wierzytelności szwajcarskie, których suma nie została wpłacona do dnia 30 listopada 1936 r. na rachunek Banku Narodowego Szwajcarskiego w wyżej wspomnianym Towarzystwie, stanowić będą, o ile chodzi o ich uregulowanie, przedmiot późniejszego układu.

Natomiast, dłużnicy szwajcarscy również po 30 listopada 1936 r. będą nadal wpłacali na rachunek wymienionego Towarzystwa do Banku Narodowego Szwajcarskiego równowartość swych długów wobec wierzycieli polskich aż do zupełnego wyrównania sum wpłaconych do 30 listopada 1936 r. na rachunek Banku Narodowego Szwajcarskiego w wyżej wspomnianym Towarzystwie.

Art.  6.

Układające się Strony zgadzają się na wykluczenie z uregulowania przewidzianego w niniejszym Układzie płatności nie wynikających:

a) z dostawy towarów pochodzenia szwajcarskiego lub polskiego,

b) ze świadczeń firm szwajcarskich lub polskich w obrocie uszlachetniającym i reparacyjnym,

c) ze świadczeń za usługi (takie jak komisowe, prowizje, koszty komiwojażerów, koszty transportu, koszty celne, honoraria i inne świadczenia),

d) z innych kosztów ubocznych, takie jak pensje, wynagrodzenia, pobory przedstawicieli, urzędników i robotników, opłaty za patenty na wynalazki i inne świadczenia analogiczne,

e) z kosztów zarządu tj. ogólnych kosztów administracji poniesionych przez firmy szwajcarskie lub polskie dla eksploatacji przedsiębiorstw, posiadanych w Polsce lub Szwajcarii, bądź to w postaci spółki stowarzyszonej, bądź filii lub agencji,

f) z zysków i strat ogólnych wynikłych z tranzakcji handlowych dokonanych w Polsce przez firmy szwajcarskie lub z Szwajcarii przez firmy polskie,

g) z procentów i różnic kursowych wynikłych z obrotów towarowych,

h) ze świadczeń szwajcarskich lub polskich z dziedziny własności intelektualnej takiej jak licencje, etc.

Art.  7.

Bank Narodowy Szwajcarski i wyżej wspomniane Towarzystwo będą się wzajemnie informowały o wpłatach na rachunki, przewidziane w art. 1, wzmiankując datę każdej z nich, rodzaj towaru za który wpłata jest dokonana, jak również wszystkie dane pozwalające na utożsamienie eksportu odnośnych towarów. Zawiadomienie o wpłacie jest równoznaczne z upoważnieniem do wypłaty wierzycielowi zgodnie z postanowieniami niniejszego układu, po stwierdzeniu zgodności transferów z tym układem.

Wyżej wspomniane Towarzystwo i Urząd Kompensacyjny Szwajcarski za wspólnym porozumieniem, wydadzą zarządzenia natury technicznej niezbędne do stosowania niniejszego układu.

Art.  8.

Zgodnie z traktatem unii celnej zawartym dnia 29 marca 1923 r. między Konfederacją Szwajcarską i Księstwem Liechtenstein, niniejszy układ będzie stosowany także na terytorium Księstwa Liechtenstein.

Art.  9.

Układ niniejszy będzie ratyfikowany i dokumenty ratyfikacyjne będą wymienione w Bernie możliwie jak najprędzej. Wejdzie on w życie trzydziestego dnia po dacie wymiany dokumentów ratyfikacyjnych.

Układ niniejszy przestanie obowiązywać z chwilą, gdy równowartość wszystkich sum wpłaconych do wyżej wspomnianego Towarzystwa do dnia 30 listopada 1936 r. zostanie wypłacona wierzycielom szwajcarskim.

Na dowód czego wyżej wymienieni Pełnomocnicy podpisali niniejszy układ.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Warszawie, dnia 19 listopada 1936 r.