Dział 10 - Przepisy przejściowe i końcowe. - Szkolnictwo wyższe i pracownicy nauki.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1956.45.205 t.j.

Akt utracił moc

Wersja od: 18 października 1956 r.

DZIAŁ  X

Przepisy przejściowe i końcowe.

Art.  75.

1. Przepisy niniejszej ustawy stosuje się do szkół wyższych, podlegających Ministrom: Szkolnictwa Wyższego, Zdrowia, Oświaty, Spraw Zagranicznych i Głównemu Komitetowi Kultury Fizycznej.

2. Rada Ministrów może w drodze rozporządzenia poddać szkoły wyższe podległe innym ministrom wszystkim lub niektórym przepisom niniejszej ustawy.

3. Przepisy niniejszej ustawy o pracownikach nauki stosuje się odpowiednio do pracowników nauki zatrudnionych w instytutach utworzonych dla potrzeb gospodarki narodowej lub w Polskiej Akademii Nauk i jej placówkach naukowych.

Art.  76.

Do czasu wydania rozporządzeń i innych aktów, przewidzianych w ustawie niniejszej, obowiązują w sprawach, które mają regulować te rozporządzenia i akty, przepisy dotychczasowe ze zmianami, wynikającymi z niniejszej ustawy.

Art.  77.

Organy szkół wyższych, powołane na podstawie przepisów dotychczasowych, wykonują obowiązki unormowane w niniejszej ustawie do czasu powołania nowych organów na podstawie niniejszej ustawy.

Art.  78.

1. Dotychczasowi profesorowie zwyczajni stają się samodzielnymi pracownikami nauki w rozumieniu niniejszej ustawy zachowując tytuł naukowy profesora zwyczajnego i uzyskują stopień naukowy doktora nauk.

2. Dotychczasowi profesorowie nadzwyczajni stają się samodzielnymi pracownikami nauki w rozumieniu niniejszej ustawy zachowując tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego i mogą uzyskać stopień doktora nauk (art. 49 ust. 3 i 4) bez uprzedniego uzyskiwania stopnia kandydata nauk.

3. Centralna Komisja Kwalifikacyjna zadecyduje w terminie, który określi Prezydium Rządu, o przyznaniu odpowiednich tytułów naukowych innym dotychczasowym samodzielnym pracownikom nauki. Do tego terminu pracownicy ci zachować mogą dotychczasowe stanowiska.

4. Osoby, które przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy uzyskały stopień doktora na podstawie przepisów dotychczasowych i posiadają znaczny dorobek naukowy, mogą uzyskać stopień doktora nauk (art. 49 ust. 3 i 4) bez uprzedniego uzyskiwania stopnia kandydata nauk.

Art.  79.

Dotychczasowi adiunkci, starsi asystenci i asystenci szkół wyższych stają się pomocniczymi pracownikami nauki w rozumieniu niniejszej ustawy i zachowują odpowiedni tytuł naukowy.

Art.  80.

1. Osoby, powołane na członków rzeczywistych Polskiej Akademii Nauk, jeżeli nie posiadają tytułu naukowego profesora zwyczajnego oraz wyższego stopnia naukowego, uzyskują z chwilą ich powołania tytuł naukowy profesora zwyczajnego i stopień naukowy doktora nauk.

2. Osobom, powołanym na członków korespondentów Polskiej Akademii Nauk, Centralna Komisja Kwalifikacyjna przyzna na wniosek Prezydium Polskiej Akademii Nauk tytuł naukowy profesora zwyczajnego lub nadzwyczajnego oraz stopień naukowy doktora nauk lub kandydata nauk.

Art.  81.

W ustawie z dnia 8 stycznia 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej (Dz. U. Nr 5, poz. 38) wprowadza się następujące zmiany:

1) art. 1 otrzymuje brzmienie:

"Art. 1. Rada Ministrów może na wniosek ministra, do którego zakresu działania należy określona dziedzina gospodarki narodowej, przedstawiony w porozumieniu z Ministrem Szkolnictwa Wyższego i Prezydium Polskiej Akademii Nauk, tworzyć, zwijać lub wydzielać z administracji państwowej instytuty naukowo-badawcze, zwane dalej "instytutami",

2) art. 18 otrzymuje brzmienie:

"Art. 18. Organizację i szczegółowy zakres działania instytutu, a zwłaszcza skład, sposób powoływania członków oraz zakres i sposób działania rady naukowej określa statut nadany w drodze zarządzenia przez właściwego ministra".

Art.  82.

Warunki i tryb uznawania istniejących placówek za placówki naukowe w rozumieniu niniejszej ustawy ustali rozporządzenie Rady Ministrów. Przepis niniejszy nie dotyczy placówek naukowych Polskiej Akademii Nauk.

Art.  83.

W zakresie unormowanym niniejszą ustawą tracą moc wszystkie przepisy dotychczasowe, a w szczególności dekret z dnia 28 października 1947 r. o organizacji nauki i szkolnictwa wyższego (Dz. U. Nr 66, poz. 415), oraz ustawa z dnia 7 marca 1950 r. o państwowych stypendiach dla młodzieży szkół wyższych (Dz. U. Nr 10, poz. 105).

Art.  84.

Wykonanie ustawy porucza się Prezesowi Rady Ministrów, Ministrowi Szkolnictwa Wyższego oraz innym ministrom.