§ 13. - Szczegółowy sposób ustalania środków własnych krajowych zakładów reasekuracji wchodzących w skład ubezpieczeniowej grupy kapitałowej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2009.173.1346

Akt utracił moc
Wersja od: 16 października 2009 r.
§  13.
1.
W przypadku krajowego zakładu reasekuracji, o którym mowa w § 3 ust. 2, którego podmiot dominujący nie podlega nadzorowi w kraju członkowskim Unii Europejskiej, ustalenie nadwyżki albo niedoboru środków własnych krajowego zakładu reasekuracji następuje z poziomu dominującego podmiotu ubezpieczeniowego niebędącego zakładem reasekuracji lub zakładem ubezpieczeń, zagranicznego zakładu reasekuracji z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej lub zagranicznego zakładu ubezpieczeń z siedzibą w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.
2.
Na potrzeby ustalenia nadwyżki albo niedoboru środków własnych krajowego zakładu reasekuracji zgodnie z ust. 1 podmiot wymieniony w ust. 1 traktuje się jak zakład reasekuracji lub zakład ubezpieczeń, stosując przepisy ustawy w zakresie elementów dopuszczalnych na pokrycie wymogu wypłacalności, przyjmując:
1)
wymóg wypłacalności w wysokości zero dla dominującego podmiotu ubezpieczeniowego;
2)
wymóg wypłacalności wynikający z zastosowania § 11 ust. 4 dla zakładu reasekuracji mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej;
3)
wymóg wypłacalności wynikający z zastosowania § 11 ust. 4 dla zakładu ubezpieczeń mającego siedzibę w państwie niebędącym państwem członkowskim Unii Europejskiej.
3.
Jeżeli organ nadzoru nie posiada wiarygodnych informacji dotyczących podmiotu podrzędnego, niezbędnych do ustalenia środków własnych krajowego zakładu reasekuracji zgodnie z niniejszym przepisem, niezależnie od powodu braku tych informacji, z elementów dopuszczalnych na pokrycie wymogu wypłacalności podmiotu nadrzędnego wyłącza się akcje i inne aktywa finansujące kapitały własne tego podmiotu podrzędnego. W takim przypadku niezrealizowane zyski związane z udziałem w tym podmiocie podrzędnym nie mogą być uznane za elementy dopuszczalne na pokrycie wymogu wypłacalności podmiotu nadrzędnego.