§ 3. - Szczegółowe zasady waloryzacji świadczeń emerytalno-rentowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1986.2.14

Akt utracił moc

Wersja od: 27 września 1989 r.

§  3.

1. Współczynnik waloryzacyjny ulega ponownemu ustaleniu, jeżeli w prawie do emerytury lub renty albo w ich wysokości nastąpiła zmiana przewidziana w przepisach ustawy, z wyjątkiem zmian podstawy wymiaru dokonanych w wyniku waloryzacji przewidzianych w art. 74 ustawy.

2. Jeżeli zmiana w prawie do świadczenia lub w jego wysokości nastąpiła po waloryzacji, nowy współczynnik waloryzacyjny ustala się przez określenie stosunku świadczenia obliczonego z uwzględnieniem zmiany, o której mowa w ust. 1, do podstawy jego wymiaru ustalonej na ostatni dzień lutego roku, w którym dokonano pierwszej waloryzacji tego świadczenia.

3. Ustalenie wysokości emerytury lub renty wskutek zmian, o których mowa w ust. 1, następuje przez obliczenie świadczenia od podstawy wymiaru określonej w wyniku ostatniej waloryzacji, z zastosowaniem nowego współczynnika waloryzacyjnego.

4. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio, jeżeli zmiana w prawie do świadczenia lub w jego wysokości nastąpiła po podwyższeniu podstawy wymiaru w myśl art. 2 ustawy z dnia 30 stycznia 1986 r. o podwyższeniu emerytur i rent w 1986 r. (Dz. U. Nr 1, poz. 1).