§ 1. - Szczegółowe zasady ustalania wskaźnika indywidualnego wymiaru świadczenia emerytalno-rentowego.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.49.290

Akt utracił moc

Wersja od: 27 lipca 1990 r.

§  1.

1. Ustalając ponownie wskaźnik indywidualnego wymiaru świadczenia emerytalno-rentowego - w związku ze zmianą w prawie do emerytury lub renty przewidzianą w przepisach ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267, z 1984 r. Nr 52, poz. 268 i 270, z 1986 r. Nr 1, poz. 1, z 1989 r. Nr 35, poz. 190 i 192 oraz z 1990 r. Nr 10, poz. 58 i 61 oraz Nr 36, poz. 206), zwanej dalej "ustawą", inną niż zmiana przewidziana w art. 74 ustawy - dzieli się kwotę świadczenia obliczoną:

1) od podstawy wymiaru, ustalonej na ostatni dzień poprzedzający pierwszą waloryzację tego świadczenia, przez tę podstawę wymiaru, jeżeli podstawa wymiaru była ustalona w myśl zasad obowiązujących do dnia 31 grudnia 1989 r.,

2) od podstawy wymiaru, ustalonej w ostatniej decyzji o przyznaniu świadczenia albo o zmianie w prawie do świadczenia lub w jego wysokości, z uwzględnieniem wszystkich podwyżek wynikających z waloryzacji, przez tę podstawę wymiaru, jeżeli podstawa wymiaru była ustalona w myśl zasad obowiązujących od dnia 1 stycznia 1990 r.

2. Za kwotę świadczenia uważa się kwotę emerytury lub renty obliczoną w myśl przepisów ustawy od podstawy wymiaru, o której mowa w ust. 1, z uwzględnieniem ewentualnych późniejszych zmian w prawie do emerytury i renty powodujących konieczność ponownego ustalenia wysokości świadczenia.

3. W wypadku ponownego ustalenia podstawy wymiaru świadczenia na podstawie art. 79 ustawy, za pierwszą waloryzację świadczenia, o której mowa w ust. 1 pkt 1, uważa się pierwszą waloryzację, która dotyczyła tej podstawy wymiaru.