§ 1. - Szczegółowe zasady orzekania o karach pieniężnych i tryb ich nakładania przez Najwyższą Izbę Kontroli.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1976.28.168

Akt utracił moc

Wersja od: 18 sierpnia 1976 r.

§  1.

1. Przez zaniedbanie lub naruszenie obowiązków, za które mogą być nakładane kary pieniężne określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 1976 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. Nr 12, poz. 66), zwanej dalej "ustawą", rozumie się działanie lub zaniechanie, które spowodowało szkodę materialną, pogorszenie wyników ekonomicznych bądź nienależyte wykonanie zadań planu społeczno-gospodarczego albo naruszenie innych zasad prawidłowej gospodarki, interesu społecznego lub zasad współżycia społecznego, a w szczególności:

1) marnotrawstwo surowców, materiałów, półfabrykatów, wyrobów gotowych lub środków trwałych,

2) naruszenie przepisów prawnych w zakresie płac lub zatrudnienia,

3) nieuzasadnione niewykorzystywanie zdolności produkcyjnej maszyn, urządzeń lub środków transportowych,

4) wytworzenie lub wprowadzenie do obrotu wyrobów złej jakości lub niezdatnych do użytku albo świadczenie usług złej jakości,

5) wykazanie nierzetelnych danych w ewidencji, dokumentacji i sprawozdawczości,

6) naruszenie uprawnień lub społecznie uzasadnionego interesu obywatela.

2. Kara pieniężna może być nałożona również w razie zaniedbania lub naruszenia obowiązków w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących ochrony życia i zdrowia ludzkiego oraz ochrony mienia.

3. Kary pieniężne mogą być nakładane na pracowników jednostek wymienionych w art. 6 ust. 1 ustawy, odpowiedzialnych bezpośrednio z tytułu pełnienia określonych funkcji lub z tytułu nadzoru.

4. Kary pieniężne mogą być nakładane także na osoby wykonujące zadania zlecone, o których mowa w art. 6 ust. 2 ustawy, jeżeli w wyniku swojego działania lub zaniechania w wykonywaniu tych zadań spowodowały skutki przewidziane w ust. 1.