Rozdział 2 - Szczegółowe zasady kształtowania taryf - Szczegółowe zasady kształtowania i kalkulacji taryf oraz rozliczeń w obrocie ciepłem.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2004.184.1902

Akt utracił moc
Wersja od: 25 sierpnia 2004 r.

Rozdział  2

Szczegółowe zasady kształtowania taryf

§  3.
Przedsiębiorstwo energetyczne opracowuje taryfę w sposób zapewniający:
1)
pokrycie kosztów uzasadnionych w zakresie określonym w art. 45 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, zwanej dalej "ustawą", oraz kosztów ponoszonych odpowiednio w zakresie określonym w art. 9a ust. 3 ustawy;
2)
ochronę interesów odbiorców przed nieuzasadnionym poziomem cen i stawek opłat;
3)
eliminowanie subsydiowania skrośnego.
§  4.
1.
Przedsiębiorstwo energetyczne kształtuje taryfę odpowiednio do zakresu prowadzonej działalności gospodarczej związanej z zaopatrzeniem w ciepło, rodzaju odbiorców i charakteru ich zapotrzebowania na ciepło.
2.
Przedsiębiorstwo energetyczne prowadzące działalność gospodarczą, która nie wymaga uzyskania koncesji lub zwolnione przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z obowiązku przedkładania taryf do zatwierdzania, opracowuje taryfę zgodnie z zasadami określonymi w ustawie i rozporządzeniu oraz wprowadza ją do stosowania przy zawieraniu umów z odbiorcami.
§  5.
1.
Taryfa powinna, odpowiednio do prowadzonej przez przedsiębiorstwo energetyczne działalności gospodarczej, określać:
1)
grupy taryfowe;
2)
rodzaje oraz wysokość cen i stawek opłat, a także warunki ich stosowania;
3)
bonifikaty i upusty z tytułu niedotrzymania standardów jakościowych obsługi odbiorców;
4)
opłaty za nielegalny pobór ciepła.
2.
Określone w taryfie ceny i stawki opłat różnicuje się dla poszczególnych grup taryfowych, odpowiednio do kosztów uzasadnionych.
3.
Taryfę kształtuje się w taki sposób, aby odbiorca mógł na jej podstawie obliczyć należność odpowiadającą zakresowi usług związanych z zaopatrzeniem w ciepło, określonemu w umowie sprzedaży ciepła lub umowie przesyłowej.
§  6.
1.
Określone w taryfie warunki stosowania cen i stawek opłat ustala się z uwzględnieniem standardów jakościowych obsługi odbiorców, określonych w umowie sprzedaży ciepła lub umowie przesyłowej albo w odrębnych przepisach.
2.
Warunki, o których mowa w ust. 1, powinny określać w szczególności:
1)
zakres świadczonych usług dla odbiorców w poszczególnych grupach taryfowych;
2)
standardy jakościowe obsługi odbiorców;
3)
sposób obliczania opłat w przypadku uszkodzenia układu pomiarowo-rozliczeniowego.
§  7.
1.
Taryfa wytwórcy ciepła zawiera:
1)
ceny za zamówioną moc cieplną - wyrażone w złotych za MW;
2)
ceny ciepła - wyrażone w złotych za GJ;
3)
ceny nośnika ciepła - wody dostarczonej do napełniania sieci ciepłowniczych i instalacji odbiorczych oraz do uzupełnienia ubytków wody poza źródłem ciepła lub niezwróconych skroplin - wyrażone odpowiednio w złotych za metr sześcienny lub za tonę.
2.
Taryfa przedsiębiorstwa ciepłowniczego zawiera:
1)
ceny za zamówioną moc cieplną - wyrażone w złotych za MW;
2)
ceny ciepła - wyrażone w złotych za GJ;
3)
ceny nośnika ciepła - wody dostarczonej do napełniania i uzupełniania jej ubytków w instalacjach odbiorczych lub niezwróconych skroplin - wyrażone odpowiednio w złotych za metr sześcienny lub za tonę;
4)
stawki opłat stałych za usługi przesyłowe - wyrażone w złotych za MW zamówionej mocy cieplnej;
5)
stawki opłat zmiennych za usługi przesyłowe - wyrażone w złotych za GJ.
3.
Taryfa dystrybutora ciepła zawiera:
1)
stawki opłat stałych za usługi przesyłowe - wyrażone w złotych za MW zamówionej mocy cieplnej;
2)
stawki opłat zmiennych za usługi przesyłowe - wyrażone w złotych za GJ.
4.
W przypadku gdy przedsiębiorstwo energetyczne, o którym mowa w ust. 2 i 3:
1)
prowadzi działalność gospodarczą na obszarze gminy, dla którego uchwalone zostały założenia wymienione w art. 19 ust. 8 ustawy, taryfa tego przedsiębiorstwa zawiera stawki opłat za przyłączenie do sieci, wyrażone w złotych za metr bieżący przyłącza;
2)
zakupuje ciepło od innych przedsiębiorstw energetycznych, taryfa tego przedsiębiorstwa określa warunki stosowania cen i stawek opłat ustalonych w taryfach tych przedsiębiorstw.
5.
Taryfa przedsiębiorstwa obrotu ciepłem zawiera stawki opłat za obsługę odbiorców, wyrażone w złotych za MW zamówionej mocy cieplnej, oraz określa warunki stosowania cen i stawek opłat ustalonych w taryfach innych przedsiębiorstw energetycznych.
6.
W przypadku wytwarzania ciepła w lokalnym źródle ciepła, w którym zainstalowana moc cieplna nie przekracza 0,2 MW i które nie jest wyposażone w układ pomiarowo-rozliczeniowy, taryfa zawiera:
1)
stawki opłaty miesięcznej - wyrażone w złotych za MW zamówionej mocy cieplnej lub w złotych za metr kwadratowy powierzchni lokali;
2)
stawki opłaty sezonowej - wyrażone w złotych za MW zamówionej mocy cieplnej lub w złotych za metr kwadratowy powierzchni lokali.
7.
W przypadku wytwarzania ciepła w lokalnym źródle ciepła wyposażonym w układ pomiarowo-rozliczeniowy lub źródle ciepła, w którym zainstalowana moc cieplna nie przekracza 5 MW, bezpośrednio zasilającym zewnętrzne instalacje odbiorcze, taryfa zawiera:
1)
stawki opłaty miesięcznej za zamówioną moc cieplną - wyrażone w złotych za MW;
2)
stawki opłaty za ciepło - wyrażone w złotych za GJ.
§  8.
Taryfa określa sposób ustalania cen za zamówioną moc cieplną oraz cen ciepła i cen nośnika ciepła, stosowanych w rozliczeniach z odbiorcami przyłączonymi do sieci ciepłowniczej w przypadku, gdy dostarczane tym odbiorcom ciepło i nośnik ciepła są:
1)
wytworzone w kilku własnych źródłach ciepła;
2)
wytworzone we własnych źródłach ciepła oraz zakupione od innych wytwórców ciepła;
3)
zakupione w kilku źródłach ciepła należących do jednego lub kilku wytwórców ciepła.
§  9.
1.
Taryfa może określać sposób ustalania opłat pokrywających koszty współfinansowania przez przedsiębiorstwo energetyczne przedsięwzięć i usług, o których mowa w art. 45 ust. 2 i 3 ustawy.
2.
Opłaty, o których mowa w ust. 1, ustala się na podstawie indywidualnych kalkulacji tych opłat, na zasadach określonych w odrębnej umowie.
§  10.
1.
Podział odbiorców na grupy taryfowe jest dokonywany w zależności od poziomu kosztów uzasadnionych ponoszonych przez przedsiębiorstwo energetyczne w związku z dostarczaniem ciepła do tych odbiorców, według następujących kryteriów:
1)
rodzaju nośnika ciepła i jego parametrów;
2)
źródła ciepła lub zespołu źródeł ciepła zasilających sieć ciepłowniczą;
3)
sieci ciepłowniczej, którą ciepło jest przesyłane do węzłów cieplnych w postaci określonego nośnika ciepła;
4)
miejsca dostarczania ciepła i związanego z nim zakresu usług przesyłowych, świadczonych przez przedsiębiorstwo energetyczne;
5)
wymagań w zakresie standardów jakościowych obsługi odbiorców, w tym dotyczących niezawodności i ciągłości dostarczania ciepła;
6)
wielkości zamówionej mocy cieplnej oraz charakterystyki odbioru ciepła.
2.
Ustalając grupę taryfową, o której mowa w ust. 1 pkt 4, uwzględnia się w szczególności odbiorców, którzy są zasilani w ciepło:
1)
bezpośrednio z eksploatowanych przez przedsiębiorstwo energetyczne źródeł ciepła;
2)
z eksploatowanych, przez przedsiębiorstwo energetyczne, wydzielonych sieci ciepłowniczych, odpowiednio do rodzaju nośnika ciepła i jego parametrów oraz sposobu regulacji w zależności od warunków atmosferycznych i zapotrzebowania na ciepło;
3)
z eksploatowanych, przez przedsiębiorstwo energetyczne, węzłów cieplnych, z którymi są połączone instalacje odbiorcze obsługujące:
a)
jeden obiekt,
b)
więcej niż jeden obiekt, a zewnętrzne instalacje odbiorcze nie są eksploatowane przez przedsiębiorstwo energetyczne,
c)
więcej niż jeden obiekt, a zewnętrzne instalacje odbiorcze są eksploatowane przez przedsiębiorstwo energetyczne.
3.
Ustalając grupy taryfowe, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się zróżnicowanie kosztów eksploatacji źródeł ciepła, wydzielonych sieci ciepłowniczych, węzłów cieplnych i zewnętrznych instalacji odbiorczych, o których mowa w ust. 2, w zależności, czy należą one do przedsiębiorstwa energetycznego, czy też nie należą do tego przedsiębiorstwa.
4.
W przypadku źródeł ciepła, zlokalizowanych w jednej miejscowości, w których jest stosowany ten sam rodzaj paliwa, a zainstalowana moc cieplna w każdym z tych źródeł nie przekracza 5 MW, odbiorcy zasilani z tych źródeł mogą być zaliczeni do jednej grupy taryfowej.