Szczegółowe zasady gospodarki finansowej środkami specjalnymi na wydatki związane z prowadzeniem egzekucji administracyjnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2001.4.33

Akt utracił moc

Wersja od: 23 stycznia 2001 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA FINANSÓW

z dnia 2 stycznia 2001 r.

w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej środkami specjalnymi na wydatki związane z prowadzeniem egzekucji administracyjnej.

Na podstawie art. 8a ust. 3 ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. Nr 106, poz. 489, z 1997 r. Nr 121, poz. 770 i Nr 141, poz. 943 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa szczegółowe zasady gospodarki finansowej środkami specjalnymi przeznaczonymi na finansowanie:

1) wydatków związanych z prowadzeniem egzekucji administracyjnej,

2) wynagrodzeń prowizyjnych pracowników urzędów skarbowych wykonujących egzekucję administracyjną należności pieniężnych,

3) przedsięwzięć usprawniających egzekucję administracyjną

- zwanymi dalej "środkami specjalnymi".

§ 2. Ze środków specjalnych finansowane są następujące wydatki:

1) wynagrodzenia prowizyjne dla pracowników wykonujących egzekucję administracyjną należności pieniężnych wraz z należnymi nagrodami jubileuszowymi, odprawami emerytalnymi lub rentowymi i dodatkowym wynagrodzeniem rocznym,

2) należności z tytułu zniesienia uprawnień do umundurowania,

3) składki na ubezpieczenia społeczne i Fundusz Pracy od wynagrodzeń, o których mowa w pkt 1,

4) związane z prowadzeniem egzekucji administracyjnej, w tym w szczególności dotyczące:

a) przejazdu i delegacji poborcy lub egzekutora,

b) przewozu, załadunku, rozładunku, przechowywania, utrzymania i dozoru zwierząt oraz ruchomości odebranych albo usuniętych z opróżnionych budynków, lokali i pomieszczeń,

c) przymusowego otwarcia pomieszczeń i schowków,

d) wypłat należności świadków i biegłych,

e) ogłoszeń w prasie,

f) zakupu materiałów i wyposażenia,

g) usług telekomunikacyjnych i opłat pocztowych,

h) prowizji i obsługi bankowej,

5) wypłata zaliczek dla komorników sądowych za czynności związane z prowadzeniem egzekucji,

6) przedsięwzięcia usprawniające egzekucję administracyjną należności pieniężnych, w tym także o charakterze inwestycyjnym związane zwłaszcza z budową pomieszczeń magazynowych, zakupem środków transportowych oraz komputerów wraz z oprogramowaniem.

§  3.

1. Środki specjalne urzędy skarbowe gromadzą na wyodrębnionych rachunkach bankowych.

2. Odsetki od środków specjalnych zgromadzonych na rachunkach, o których mowa w ust. 1, stanowią przychody tych środków specjalnych.

3. Dysponentem środków jest naczelnik urzędu skarbowego.

4. Obsługa administracyjna oraz księgowa środków specjalnych należy do obowiązków dysponenta.

§  4.

1. Podstawą gospodarowania środkami specjalnymi jest roczny plan finansowy, określający przychody i wydatki, w którym wyodrębnia się w szczególności:

1) wynagrodzenia i składki naliczane od wynagrodzeń,

2) wydatki inwestycyjne.

2. Plan finansowy środków specjalnych zatwierdza naczelnik urzędu skarbowego.

3. Sprawozdania z wykonania planu finansowego środków specjalnych sporządza się zgodnie z obowiązującymi przepisami w zakresie sprawozdawczości budżetowej.

§  5.

1. Urząd skarbowy może przekazać posiadaną nadwyżkę środków specjalnych na usprawnienie funkcjonowania innego urzędu skarbowego.

2. Nadwyżkę, o której mowa w ust. 1, może otrzymać urząd skarbowy, w którym:

1) ma miejsce niedobór środków na finansowanie wynagrodzeń prowizyjnych i wydatków związanych z prowadzeniem egzekucji administracyjnej, zagrażający skuteczności i ciągłości wykonywania egzekucji administracyjnej należności pieniężnych, lub

2) zachodzi potrzeba poniesienia wydatków na finansowanie przedsięwzięć usprawniających egzekucję administracyjną w rozmiarze przekraczającym możliwości finansowe środków specjalnych jednego urzędu skarbowego.

3. Decyzję o przekazaniu nadwyżki, o której mowa w ust. 1, podejmuje minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek właściwych naczelników urzędów skarbowych, zaopiniowany pozytywnie przez dyrektorów izb skarbowych, a w obrębie województwa - dyrektor izby skarbowej na wniosek właściwych naczelników urzędów skarbowych.

§ 6. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.