Rozdział 5 - Zagrożenie wybuchem pyłu węglowego - Szczegółowe wymagania dotyczące prowadzenia ruchu podziemnych zakładów górniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2017.1118

Akt obowiązujący
Wersja od: 13 marca 2020 r.

Rozdział  5

Zagrożenie wybuchem pyłu węglowego

§  408. 
W zakładach górniczych mających podziemne wyrobiska górnicze wykonane w pokładach węgla kamiennego lub brunatnego organizuje się służbę do zwalczania zagrożenia wybuchem pyłu węglowego.
§  409. 
1. 
Badania pokładu węgla lub jego części pod względem zagrożenia wybuchem pyłu węglowego wykonuje się niezwłocznie po wykonaniu w pokładzie węgla:
1)
300 m wyrobisk w przestrzeniach nieobjętych granicami pola metanowego;
2)
500 m wyrobisk w polach metanowych.
2. 
Badania wyrobisk lub ich części poza pokładami węgla pod względem zagrożenia wybuchem pyłu węglowego wykonuje się w trakcie:
1)
ich drążenia;
2)
przy zmianie warunków, które mogą mieć wpływ na ilość gromadzącego się w nich pyłu kopalnianego.
3. 
Uznanie pokładu za niezagrożony wybuchem pyłu węglowego wymaga wykonania badań i uzyskania opinii rzeczoznawcy.
4. 
Kierownik ruchu zakładu górniczego może zaliczyć pokłady węgla lub ich części albo wyrobiska lub ich części poza pokładami węgla do klasy B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego bez konieczności wykonywania badań, o których mowa w ust. 1 i 2.
§  410. 
1. 
W zakładzie górniczym, o którym mowa w § 408:
1)
badania zagrożenia wybuchem pyłu węglowego w celu klasyfikacji pokładów węgla oraz określenia zagrożenia w wyrobiskach górniczych, w tym szybach lub szybikach, są wykonywane przez rzeczoznawcę;
2)
stosuje się środki zapobiegające powstawaniu pyłu węglowego;
3)
gromadzący się pył węglowy:
a)
neutralizuje się,
b)
usuwa się po uprzednim pozbawieniu go lotności.
2. 
Stan i skuteczność stosowanych środków ochrony przed niebezpieczeństwem wybuchu pyłu węglowego kontroluje się.
§  411. 
1. 
Rozprzestrzenianie się pyłu węglowego ogranicza się poprzez stosowanie w miejscach jego powstawania i osiadania środków umożliwiających pozbawienie go lotności.
2. 
Pył kopalniany usuwa się z maszyn i urządzeń znajdujących się w wyrobisku w strefie zabezpieczającej.
§  412. 
1. 
W wyrobisku korytarzowym drążonym za pomocą maszyn urabiających, w którym występuje niebezpieczny pył węglowy, przodek oraz wyrobiska zmywa lub zrasza się wodą.
2. 
Zmywanie lub zraszanie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się:
1)
w strefie nie mniejszej niż 10 m od przodka;
2)
przed rozpoczęciem wykonywania pracy na zmianie;
3)
w trakcie wykonywania pracy - w przypadku gromadzenia się pyłu węglowego.
§  413. 
1. 
Strefy zabezpieczające przed przeniesieniem się wybuchu pyłu węglowego utrzymuje się w wyrobiskach zaliczonych zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 118 ust. 4 ustawy do klasy A lub B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego:
1)
na długości wyrobiska:
a)
przewietrzanego za pomocą lutniociągu,
b)
w którym została wyznaczona strefa szczególnego zagrożenia tąpaniami;
2)
na odcinku wyrobiska:
a)
w którym są zainstalowane kable lub przewody elektroenergetyczne - w przypadku wyrobiska zaliczonego do stopnia "c" niebezpieczeństwa wybuchu metanu,
b)
o długości nie mniejszej niż:
200 m od miejsc możliwego zapoczątkowania wybuchu pyłu węglowego, określonych zgodnie z tymi przepisami,
25 m od miejsc, w których znajdują się rozdzielnie, stacje transformatorowe, prostowniki i stycznikownie;
3)
na długości ściany - w przypadku jej zbrojenia lub likwidacji.
2. 
Strefy zabezpieczające na całym obwodzie wyrobiska:
1)
zmywa się wodą albo
2)
opyla pyłem kamiennym albo
3)
zmywa wodą i opyla pyłem kamiennym albo
4)
zmywa wodą i rozsypuje środki higroskopijne.
§  414. 
Stref zabezpieczających nie stosuje się w:
1)
wyrobisku:
a)
wybierkowym,
b)
w którym pył kopalniany jest zabezpieczony przed wybuchem w sposób naturalny,
c)
korytarzowym, w którym nagromadzenie pyłu węglowego jest mniejsze niż 30 g/m3 wyrobiska,
d)
kamiennym, w którym nie występuje niezabezpieczony pył kopalniany;
2)
szybach lub szybikach;
3)
podziemnych zbiornikach węgla.
§  415. 
Jeżeli pył kopalniany zalegający w strefie zabezpieczającej jest suchy - lotny, zawartość części niepalnych stałych w pyle kopalnianym w strefie zabezpieczającej, oznaczona zgodnie z Polską Normą dotyczącą oznaczania zawartości części niepalnych w pyle kopalnianym lub oznaczona przy użyciu przeznaczonych do tego celu przyrządów o dokładności pomiarowej nie mniejszej niż 3%, wynosi nie mniej niż:
1)
70% - w przypadku pól niemetanowych;
2)
80% - w przypadku pól metanowych.
§  416. 
Jeżeli pył kopalniany zalegający w strefie zabezpieczającej jest mokry - pozbawiony lotności, minimalną zawartość wody przemijającej w pyle kopalnianym w strefie zabezpieczającej, uniemożliwiającą przeniesienie wybuchu pyłu węglowego, oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

W - zawartość wody przemijającej, uniemożliwiającą przeniesienie wybuchu pyłu węglowego [%],

n - zawartość części niepalnych stałych w pyle kopalnianym [%],

Wpw - zawartość wilgoci przemijającej węgla, to jest części wilgoci całkowitej zawartej w węglu, którą traci on podczas suszenia aż do osiągnięcia przybliżonej równowagi z wilgocią powietrza otaczającego - dla węgla pochodzącego z różnych pokładów należy przyjąć do obliczeń najwyższą wartość Wpw [%].

§  417. 
Jeżeli pył kopalniany zalegający w strefie zabezpieczającej jest mokry, całkowicie pozbawiony lotności i stosowane są środki higroskopijne, minimalną zawartość wody całkowitej w pyle kopalnianym w strefie zabezpieczającej, uniemożliwiającą przeniesienie wybuchu pyłu węglowego, oblicza się według wzoru:

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

W1 - zawartość wody całkowitej, uniemożliwiającą przeniesienie wybuchu pyłu węglowego [%],

n - zawartość części niepalnych stałych w pyle kopalnianym [%],

Wcw - zawartość wilgoci całkowitej węgla, to jest części wilgoci całkowitej zawartej w węglu, którą traci on podczas suszenia aż do osiągnięcia przybliżonej równowagi z wilgocią powietrza otaczającego - dla węgla pochodzącego z różnych pokładów należy przyjąć do obliczeń najwyższą wartość Wcw [%].

§  418. 
Zawartość wody przemijającej lub całkowitej w pyle kopalnianym w strefie zabezpieczającej w polach niemetanowych wynosi nie mniej niż 0,9 W lub 0,9 W1.
§  419. 
W wyrobiskach korytarzowych, w polach metanowych zaliczonych do IV kategorii zagrożenia metanowego:
1)
poza strefami zabezpieczającymi:
a)
zawartość części niepalnych stałych w pyle kopalnianym wynosi nie mniej niż 50% lub
b)
zawartość wody przemijającej lub całkowitej wynosi nie mniej niż 60% wartości wymaganej w strefie zabezpieczającej, określonej za pomocą wzoru, o którym mowa w § 416 lub w § 417, w przypadku stosowania środków higroskopijnych;
2)
wewnątrz rejonów wentylacyjnych, w których są prowadzone roboty eksploatacyjne:
a)
zawartość części niepalnych stałych w pyle kopalnianym wynosi nie mniej niż 80% lub
b)
zawartość wody przemijającej lub całkowitej spełnia wymagania określone w § 416 lub w § 417 w przypadku stosowania środków higroskopijnych.
§  420. 
1. 
W strefie zabezpieczającej kontrole zawartości w pyle kopalnianym, o których mowa w § 415-418:
1)
części niepalnych stałych,
2)
wody przemijającej albo całkowitej

- są przeprowadzane przez służbę do zwalczania zagrożenia wybuchem pyłu węglowego.

2. 
Kontrole, o których mowa w ust. 1, przeprowadza się nie rzadziej niż co:
1)
30 dni - w przypadku stref zabezpieczających utrzymywanych na długości wyrobiska lub długości 200 m od strefy zabezpieczającej;
2)
90 dni - w przypadku stref zabezpieczających utrzymywanych na długości 25 m.
3. 
Częstotliwość przeprowadzania kontroli, o której mowa w ust. 1, jest określana przez kierownika ruchu zakładu górniczego w zależności od intensywności osiadania pyłu węglowego.
§  421. 
W wyrobiskach, w których nie jest możliwe utrzymywanie stref zabezpieczających, stosuje się rozstawne pyłowe zapory przeciwwybuchowe.
§  422. 
W wyrobiskach zaliczonych do klasy B zagrożenia wybuchem pyłu węglowego stosuje się zapory przeciwwybuchowe.
§  423. 
Stan techniczny zapór przeciwwybuchowych pyłowych jest kontrolowany przez służby do zwalczania zagrożenia wybuchem pyłu węglowego nie rzadziej niż co 30 dni.
§  424. 
W zaporze przeciwwybuchowej pyłowej jako środek gaszący stosuje się pył kamienny przeciwwybuchowy umieszczony na półkach.
§  425. 
Zapory przeciwwybuchowe pyłowe dzielą się w zależności od konstrukcji na:
1)
zwykłe - w przypadku gdy długość półki jest większa niż 65% maksymalnej szerokości wyrobiska w miejscu jej wykonania;
2)
boczne - w przypadku gdy długość półki jest większa niż 40% i mniejsza niż 65% maksymalnej szerokości wyrobiska w miejscu jej wykonania;
3)
rozstawne - w przypadku gdy ilość i wzajemna odległość półek jest tak dobrana, aby ilość pyłu kamiennego wynosiła 1 kg/m3 wyrobiska, a zapora była wykonana na całej długości strefy zabezpieczającej.
§  426. 
1. 
W zaporach przeciwwybuchowych wodnych wodę umieszcza się w pojemnikach typu otwartego lub zamkniętego.
2. 
Zapory przeciwwybuchowe wodne dzielą się w zależności od konstrukcji na:
1)
zwykłe - w przypadku gdy długość zestawu pojemników umieszczonych na pomoście lub zawieszonych na zestawie nośnym jest większa niż 65% maksymalnej szerokości wyrobiska w miejscu jego wykonania;
2)
boczne - w przypadku gdy długość zestawu pojemników umieszczonych na pomoście lub zawieszonych na zestawie nośnym jest większa niż 50% i mniejsza niż 65% maksymalnej szerokości wyrobiska w miejscu jego wykonania;
3)
schodkowo-boczne - w przypadku gdy nie ma możliwości wykonania zapór wodnych zwykłych lub bocznych ze względów ruchowych;
4)
szybkiej konstrukcji.
§  427. 
1. 
Zapory przeciwwybuchowe wykonuje się w odległości większej niż:
1)
5 m - od tam wentylacyjnych;
2)
10 m - od skrzyżowań chodników.
2. 
Wykonanie zapory przeciwwybuchowej w miejscach lokalnego zwiększenia poprzecznego przekroju wyrobiska, w szczególności w miejscach przybierania stropu, jest niedopuszczalne.
3. 
Zasłonięcie zapory przeciwwybuchowej przez elementy mogące osłabić działanie podmuchu na półki lub pojemniki zapory jest niedopuszczalne.
4. 
W przypadku trudności w wykonaniu zapór przeciwwybuchowych w dużym przekroju wyrobiska stosuje się w środku wzmacniające zawieszenie półki lub zestaw pojemników.
5. 
Pył kamienny znajdujący się na półkach zapory przeciwwybuchowej jest lotny.
6. 
Ilość wody lub pyłu kamiennego na zaporze przeciwwybuchowej powiększa się o 10% w stosunku do ilości obliczonej zgodnie z wymogami, o których mowa w § 440.
§  428. 
1. 
Zaporę przeciwwybuchową pyłową wykonuje się z zachowaniem następujących wymogów:
1)
do przeciwległych elementów obudowy przymocowuje się podpórki, które mają stabilną konstrukcję zapewniającą łatwy zrzut półek;
2)
na podpórkę kładzie się kantówkę, a na przeciwległe kantówki kładzie się pomost;
3)
pomost wykonuje się z dwóch desek, postawionych pionowo i połączonych sztywno ze sobą w kilku miejscach żebrami;
4)
zewnętrzny odstęp desek pomostu wynosi około 0,2 m, a wysokość deski wynosi nie mniej niż 0,15 m;
5)
na pomost kładzie się deseczki jedna przy drugiej, tworząc półkę, na którą wysypuje się pył kamienny, tworząc stożek;
6)
poszczególne deseczki półki układa się luźno obok siebie;
7)
stosuje się półki o długości deseczki wynoszącej 0,35 m lub 0,50 m;
8)
odległość:
a)
końców pomostu od obudowy wynosi nie mniej niż 0,05 m,
b)
półki od stropu wynosi nie więcej niż 0,3 wysokości wyrobiska,
c)
wierzchołka stożka pyłu od stropu wynosi nie mniej niż 0,25 m,
d)
między poszczególnymi półkami wynosi nie mniej niż 2 m i nie więcej niż 3 m, a w wyjątkowych przypadkach nie mniej niż 1 m,
e)
w zaporach rozstawnych między poszczególnymi półkami wynika ze spełnienia warunku określonego w § 425 pkt 3;
9)
na półkach, których długość deseczek wynosi:
a)
0,35 m:
umieszcza się nie mniej niż 25 kg pyłu kamiennego na 1 mb półki,
wysokość stożka nasypowego pyłu kamiennego wynosi nie mniej niż 0,1 m,
b)
0,50 m:
umieszcza się nie mniej niż 45 kg pyłu na 1 mb półki,
wysokość stożka nasypowego pyłu kamiennego wynosi nie mniej niż 0,13 m.
2. 
W przypadku gdy warunki lokalne nie pozwalają na wykonanie półek w sposób, o którym mowa w ust. 1, za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego dopuszcza się wykonanie kilku pomostów lub całej zapory od stropu w odległości:
1)
większej niż 0,3 wysokości wyrobiska i nie większej niż 0,4 wysokości wyrobiska;
2)
mniejszej niż 0,25 m i nie mniejszej niż 0,05 m od wierzchołka stożka pyłu do lokalnej przeszkody, w szczególności lutniociągu lub rurociągu.
3. 
Przez odległość między półkami zapory przeciwwybuchowej rozumie się odległość między osiami poszczególnych pomostów tej zapory lub zestawów nośnych.
§  429. 
W przypadku zapory przeciwwybuchowej pyłowej bocznej liczbę półek zwiększa się o 10% w stosunku do wielkości wynikającej z § 427 ust. 6.
§  430. 
Zapory przeciwwybuchowe wodne stosuje się w wyrobiskach lub w ich częściach, w których:
1)
są utrzymywane strefy zabezpieczające wykonywane przez zmywanie lub
2)
zalegający pył kopalniany jest całkowicie pozbawiony lotności.
§  431. 
1. 
Zaporę przeciwwybuchową wodną zwykłą tworzą zestawy pojemników typu:
1)
otwartego, które ustawia się na odpowiednich pomostach drewnianych lub metalowych, lub
2)
zamkniętego, które zawiesza się na zestawach nośnych.
2. 
Zaporę przeciwwybuchową wodną wykonuje się z zachowaniem następujących wymogów:
1)
zaporę zawiesza się w górnej części wyrobiska;
2)
zestawy pojemników mają możliwie największą długość w przekroju poprzecznym wyrobiska;
3)
pojemniki umieszcza się w sposób zapewniający umiejscowienie dłuższego boku pojemnika prostopadle do osi wyrobiska;
4)
w przypadku zastosowania pojemników typu otwartego dopuszcza się umieszczenie jednego z pojemników w zestawie równolegle do osi wyrobiska;
5)
odległość:
a)
dolnych krawędzi dna pojemników od stropu nie może wynosić więcej niż 0,3 wysokości wyrobiska,
b)
górnych krawędzi dna pojemników od stropu nie może wynosić mniej niż 0,25 m,
c)
skrajnych pojemników w zestawie od obudowy nie może wynosić mniej niż 0,05 m,
d)
między pojemnikami a obudową lub inną przeszkodą nie może wynosić mniej niż 0,05 m,
e)
między zestawami pojemników nie może wynosić mniej niż 2 m i więcej niż 3 m, a w przypadkach uzasadnionych względami bezpieczeństwa oraz gabarytami wyrobiska nie może wynosić mniej niż 1 m;
6)
pojemniki typu otwartego ustawia się w sposób zapewniający ich swobodny zrzut;
7)
mocowanie pojemników typu otwartego do pomostów, na których są ustawione, jest niedopuszczalne;
8)
poziom wody w pojemnikach typu:
a)
otwartego - liczony od krawędzi pojemników nie może wynosić mniej niż 0,02 m,
b)
zamkniętego - liczony od otworu wlewowego nie może wynosić mniej niż:
0,04 m - w przypadku pojemników o pojemności 40 dm3,
0,05 m - w przypadku pojemników o pojemności 80 dm3.
3. 
Jeżeli warunki lokalne uniemożliwiają umieszczenie zestawów pojemników w sposób, o którym mowa w ust. 2, za zgodą kierownika ruchu zakładu górniczego dopuszcza się umieszczenie kilku zestawów pojemników w zaporze lub całej zapory od stropu w odległości:
1)
większej niż 0,3 wysokości wyrobiska i nie większej niż 0,4 wysokości wyrobiska;
2)
mniejszej niż 0,25 m i nie mniejszej niż 0,05 m od lokalnej przeszkody, w szczególności lutniociągu lub rurociągu.
§  432. 
1. 
W przypadku zapory przeciwwybuchowej wodnej bocznej na ociosach wyrobiska umieszcza się dodatkowe zestawy pojemników, przy czym:
1)
zestawy te umieszcza się wzdłuż obydwu ociosów na długości zapory;
2)
najniższy pojemnik umieszcza się na wysokości większej niż 0,3 wysokości wyrobiska;
3)
znajdującej się w nich wody nie wlicza się do ilości wody, która jest wymagana w zaporze przeciwwybuchowej wodnej bocznej.
2. 
W przypadku zwiększenia ilości wody o 10% w stosunku do wielkości wynikającej z przepisów § 427 ust. 6, przepisu ust. 1 nie stosuje się.
§  433. 
1. 
W wyrobisku, w którym wykonanie zapory przeciwwybuchowej wodnej zwykłej lub bocznej nie jest możliwe, stosuje się zaporę przeciwwybuchową schodkowo-boczną.
2. 
Zaporę przeciwwybuchową schodkowo-boczną wykonuje się z zachowaniem następujących wymagań:
1)
pojemniki umieszcza się na obydwu ociosach w linii falistej, przy czym układ pojemników na jednym ociosie musi być odwrotnością układu na drugim ociosie;
2)
stosuje się pojedyncze pojemniki typu:
a)
otwartego napełnione wodą, które ustawia się na wspornikach przymocowanych do elementów obudowy, lub
b)
zamkniętego napełnione wodą, które zawiesza się na zestawach nośnych, mocowanych do obudowy w sposób uniemożliwiający ich przemieszczanie;
3)
zestawy pojemników znajdujących się na ociosach umieszcza się wzdłuż obydwu ociosów na długości zapory;
4)
pojemniki umieszcza się między 0,3-0,7 wysokości wyrobiska;
5)
odstęp między pojemnikami umieszczonymi w osi podłużnej wyrobiska nie może wynosić mniej niż 0,5 m i więcej niż 1,1 m - w zależności od odstępów obudowy.
§  434. 
1. 
Zaporę przeciwwybuchową wodną szybkiej konstrukcji stosuje się wyłącznie w trakcie akcji pożarowej.
2. 
Ilość wody w zaporze przeciwwybuchowej wodnej szybkiej konstrukcji wynosi nie mniej niż 200 dm3/m2 poprzecznego przekroju wyrobiska.
§  435. 
Główne zapory przeciwwybuchowe wykonuje się na wlocie i wylocie rejonu wentylacyjnego oraz w wyrobiskach łączących rejony wentylacyjne.
§  436. 
1. 
Pomocnicze zapory przeciwwybuchowe wykonuje się wewnątrz rejonów wentylacyjnych w odległości nie mniejszej niż 60 m i nie większej niż 200 m od miejsc możliwego zapoczątkowania wybuchu pyłu węglowego.
2. 
Pomocniczymi zaporami przeciwwybuchowymi zabezpiecza się:
1)
wyrobisko, w którym:
a)
pracują maszyny lub inne urządzenia powodujące powstawanie na długości nie mniej niż 30 m nagromadzenia pyłu węglowego niebezpiecznego w pyle kopalnianym niezabezpieczonym w ilości nie mniejszej niż 0,5 kg/m3 wyrobiska,
b)
stężenie metanu w powietrzu jest wyższe niż 1,5% lub występują przystropowe nagromadzenia metanu,
c)
została wyznaczona strefa szczególnego zagrożenia tąpaniami;
2)
grupy przodków korytarzowych lub wybierkowych, których nie można zabezpieczyć oddzielnie zaporami;
3)
wyrobiska korytarzowe, w których występują miejsca znacznego nagromadzenia niebezpiecznego pyłu węglowego w pyle kopalnianym niezabezpieczonym, w szczególności w ilości większej niż 0,5 kg/m3 wyrobiska, w odległości nie większej niż 200 m od siebie.
3. 
Dopuszcza się wykonanie pomocniczej zapory przeciwwybuchowej w odległości nie mniejszej niż 40 m i większej niż 200 m od miejsc możliwego zapoczątkowania wybuchu pyłu węglowego na warunkach określonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
4. 
W przypadku, o którym mowa w ust. 3, strefę zabezpieczającą wykonaną przez opylanie pyłem kamiennym lub zmywanie wodą przedłuża się do miejsca wykonania pomocniczej zapory przeciwwybuchowej.
5. 
Jeżeli długość wyrobiska uniemożliwia wykonanie w nim całej pomocniczej zapory przeciwwybuchowej, w wyrobisku wykonuje się nie mniej niż połowę zapory, a pozostałą część zapory wykonuje się w sąsiednich wyrobiskach.
6. 
Pomocniczej zapory przeciwwybuchowej nie wykonuje się w wyrobisku między sąsiednimi przodkami wybierkowymi, jeżeli odległość między tymi przodkami jest mniejsza niż 150 m.
§  437. 
W polach metanowych wykonuje się dodatkowo pomocnicze zapory przeciwwybuchowe w odległości nie większej niż 200 m od siebie w wyrobiskach korytarzowych przewietrzanych:
1)
za pomocą lutniociągów;
2)
prądem powietrza wytwarzanym przez wentylator główny, w których:
a)
znajdują są kable lub przewody elektroenergetyczne, a stężenie metanu w powietrzu jest większe niż 0,5%,
b)
stężenie metanu w powietrzu jest większe niż 1,5%,
c)
są wyznaczone strefy szczególnego zagrożenia tąpaniami.
§  438. 
Zaporę przeciwwybuchową pyłową zwykłą lub boczną wykonuje się w miejscu, w którym zalegający pył kopalniany zawiera nie mniej niż:
1)
70% części niepalnych stałych - w polach niemetanowych;
2)
80% części niepalnych stałych - w polach metanowych.
§  439. 
Zaporę przeciwwybuchową wodną wykonuje się w miejscu, w którym zalegający mokry pył kopalniany został pozbawiony lotności, z zastosowaniem warunków, o których mowa w § 416 lub § 417.
§  440. 
W przeliczeniu na 1 m2 przekroju wyrobiska w świetle obudowy w zaporze przeciwwybuchowej umieszcza się nie mniej niż:
1)
200 dm3 wody lub 200 kg pyłu kamiennego - w polach niemetanowych;
2)
400 dm3 wody lub 400 kg pyłu kamiennego - w polach metanowych oraz w polach niemetanowych w celu zabezpieczenia pól pożarowych.
§  441. 
1. 
W wyrobiskach niezagrożonych wybuchem pyłu węglowego nie rzadziej niż co:
1)
30 dni:
a)
przeprowadza się kontrolę zawartości części niepalnych stałych lub wody przemijającej w pyle kopalnianym,
b)
dokonuje się pomiarów ilości zalegającego pyłu węglowego;
2)
180 dni dokonuje się pomiarów intensywności osiadania pyłu węglowego.
2. 
Częstotliwość przeprowadzania kontroli oraz dokonywania pomiarów, o których mowa w ust. 1, jest określana przez kierownika ruchu zakładu górniczego.
§  442. 
1. 
W pomieszczeniach obiektów i urządzeń służących do przygotowania kopaliny do sprzedaży w miejscu, w którym powstaje pył węglowy, stosuje się urządzenia do jego neutralizacji lub usuwania.
2. 
Pył węglowy, który gromadzi się w miejscach pracy maszyn i urządzeń, usuwa się w trakcie postoju tych maszyn i urządzeń.
§  443. 
1. 
W miejscach, w których może wystąpić atmosfera wybuchowa, dokonuje się okresowej oceny ryzyka i identyfikacji zagrożeń.
2. 
Ocena, o której mowa w ust. 1, jest dokonywana przez kierownika ruchu zakładu górniczego z częstotliwością określoną w dokumencie zabezpieczenia miejsca pracy przed wybuchem.