Szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej oraz tryb wyposażania funkcjonariuszy Inspekcji Celnej w broń palną.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1998.89.564

Akt utracił moc

Wersja od: 15 lipca 1998 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 30 czerwca 1998 r.

w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej oraz trybu wyposażania funkcjonariuszy Inspekcji Celnej w broń palną.

Na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449) zarządza się, co następuje:

§  1.

1. Funkcjonariusze Inspekcji Celnej, zwani dalej "funkcjonariuszami", mają prawo użycia broni palnej w stosunku do osób tylko w przypadkach określonych w art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. o Inspekcji Celnej (Dz. U. Nr 71, poz. 449), zwanej dalej "ustawą".

2. Przez użycie broni palnej rozumie się oddanie strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia, po wyczerpaniu postępowania określonego w § 4.

§ 2. Przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni palnej funkcjonariusz jest obowiązany postępować ze szczególną rozwagą, traktując użycie broni palnej jako ostateczny środek działania.

§ 3. Broni palnej nie używa się, w przypadkach określonych w art. 13 ust. 1 pkt 4 i 5 ustawy, w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, starców oraz osób o widocznym kalectwie albo o wyglądzie wskazującym na wiek do 13 lat.

§  4.

1. Funkcjonariusze przed użyciem broni palnej są obowiązani:

1) po okrzyku "INSPEKCJA CELNA" wezwać osobę, w stosunku do której przewiduje się użycie broni palnej, do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy albo zaniechania ucieczki,

2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1 zagrozić użyciem broni palnej okrzykiem "STÓJ - BO STRZELAM",

3) oddać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli czynności określone w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne.

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy z zachowania osoby posiadającej broń lub niebezpieczne narzędzie wynika, że wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia i zdrowia ludzkiego.

3. Użycie broni palnej w sytuacji, o której mowa w ust. 2, musi być poprzedzone okrzykiem "INSPEKCJA CELNA".

§  5.

1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej następuje zranienie, podejrzenie śmierci lub śmierć osoby, funkcjonariusz jest obowiązany, z zachowaniem bezpieczeństwa własnego i osób trzecich oraz bez zbędnej zwłoki, udzielić pierwszej pomocy i niezwłocznie wezwać lekarza.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła szkoda w mieniu, funkcjonariusz jest obowiązany ponadto do:

1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób trzecich oraz

2) jeżeli jest to możliwe - ustalenia świadków zdarzenia.

§  6.

1. W każdym przypadku użycia broni palnej lub oddania strzału ostrzegawczego funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym dyżurnego najbliższej jednostki Policji oraz bezpośredniego przełożonego.

2. Bezpośredni przełożony jest obowiązany niezwłocznie powiadomić dyżurnego Generalnego Inspektoratu Celnego o każdym przypadku użycia broni palnej.

3. W przypadku braku możliwości niezwłocznego powiadomienia bezpośredniego przełożonego o zdarzeniu, o którym mowa w ust. 1, funkcjonariusz jest obowiązany powiadomić dyżurnego Generalnego Inspektoratu Celnego.

§  7.

1. O każdym przypadku użycia broni palnej lub podjęcia czynności, o których mowa w § 4 ust. 1, funkcjonariusz jest obowiązany niezwłocznie powiadomić właściwy organ Inspekcji Celnej, w formie pisemnej notatki służbowej, za pośrednictwem bezpośredniego przełożonego.

2. Notatka, o której mowa w ust. 1, powinna zawierać w szczególności:

1) stanowisko służbowe oraz imię i nazwisko funkcjonariusza,

2) określenie czasu i miejsca użycia broni palnej lub podjęcia czynności, o których mowa w § 4 ust. 1,

3) opis sytuacji poprzedzającej użycie broni palnej i sposobu postępowania funkcjonariusza przy użyciu broni palnej, a także informację o działaniach podjętych zgodnie z § 5,

4) dane umożliwiające identyfikację świadków zdarzenia,

5) jeśli jest to możliwe, dane identyfikacyjne osoby, wobec której użyto broni palnej, oraz określenie skutków użycia broni palnej i sposobu udzielenia pomocy w wypadku zranienia człowieka.

3. Do obowiązku organu Inspekcji Celnej, o którym mowa w ust. 1, należy:

1) zbadanie, czy użycie broni palnej lub podjęcie czynności określonych w § 4 ust. 1 nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami,

2) niezwłoczne zawiadomienie prokuratora w wypadku stwierdzenia, że użycie broni palnej było niezgodne z obowiązującymi przepisami,

3) wszczęcie postępowania dyscyplinarnego w wypadku wskazanym w pkt 2 oraz w razie stwierdzenia, że podjęcie czynności określonych w § 4 ust. 1 było niezgodne z obowiązującymi przepisami.

§  8.

1. Pozwolenie na posiadanie broni palnej wydaje, na wniosek organu Inspekcji Celnej, w trybie określonym odrębnymi przepisami, właściwy miejscowo komendant wojewódzki Policji.

2. Organy Inspekcji Celnej dokonują zakupów broni palnej i amunicji według zasad obowiązujących w Policji.

§  9.

1. O wydaniu funkcjonariuszowi broni palnej oraz amunicji decyduje właściwy organ Inspekcji Celnej, pod warunkiem uprzedniego przeszkolenia funkcjonariusza i przeprowadzenia z wynikiem pozytywnym sprawdzenia znajomości przepisów dotyczących użycia broni palnej oraz zasad bezpiecznego obchodzenia się z bronią palną i amunicją.

2. Przeszkolenie oraz sprawdzenie znajomości przepisów i zasad, o których mowa w ust. 1, organizuje właściwy organ Inspekcji Celnej, zgodnie z programem zatwierdzonym przez Generalnego Inspektora Celnego i uzgodnionym z Komendantem Głównym Policji.

3. Funkcjonariusz, któremu wydano broń palną i amunicję, jest obowiązany posiadać przy sobie w czasie wykonywania obowiązków służbowych świadectwo broni, legitymację służbową oraz znak identyfikacyjny.

§  10.

1. Funkcjonariusze, po zakończeniu pracy, są obowiązani do codziennego zdania broni i amunicji do magazynu broni.

2. Spełnienie obowiązku, o którym mowa w ust. 1, nie jest wymagane w przypadkach:

1) wykonywania zadań służbowych wymagających przebywania poza siedzibą organu Inspekcji Celnej po upływie urzędowego czasu pracy,

2) wydania przez organ Inspekcji Celnej stosownego zezwolenia.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 2, funkcjonariusz, po zakończeniu pracy, jest obowiązany przechowywać broń palną i amunicję w sposób uniemożliwiający dostęp osób niepowołanych, a w szczególności w metalowej, wyposażonej w zamek kasecie, przytwierdzonej na stałe do konstrukcji budynku.

§  11.

1. Właściwy organ Inspekcji Celnej jest obowiązany niezwłocznie spowodować zdanie przez funkcjonariusza broni palnej i amunicji do magazynu, o którym mowa w § 10 ust. 1, w przypadkach:

1) rozwiązania stosunku pracy,

2) stwierdzenia nieprzestrzegania obowiązujących zasad przechowywania broni palnej i amunicji,

3) podejrzenia użycia broni palnej i amunicji w sposób niezgodny z obowiązującymi przepisami.

2. Organy Inspekcji Celnej są obowiązane niezwłocznie powiadomić właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji o przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3.

§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.