Szczegółowe warunki i sposób postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.70.411

Akt utracił moc

Wersja od: 12 października 1990 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 17 września 1990 r.

w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania przy użyciu broni palnej przez policjantów.

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179) zarządza się, co następuje:

§ 1. Policjanci mają prawo użycia broni palnej w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. Nr 30, poz. 179), zwanej dalej "ustawą".

§ 2. Przy podejmowaniu decyzji o użyciu broni palnej policjanci są obowiązani postępować ze szczególną rozwagą, traktując broń palną jako ostateczny środek działania.

§  3.

1. Policjanci przed użyciem broni palnej są obowiązani:

1) wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, zaniechania ucieczki, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy,

2) wezwać osobę do zatrzymania się, wołając "Stój - Policja", a w razie niezatrzymania się osoby zagrozić użyciem broni palnej, wzywając "Stój - bo strzelam",

3) oddać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli wezwania sprecyzowane w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne,

4) uprzedzić osobę konwojowaną przed rozpoczęciem konwoju, że w razie podjęcia próby ucieczki, zostanie użyta broń palna.

2. Przepisów ust. 1 pkt 2 i 3 nie stosuje się w przypadku, gdy wszelka zwłoka groziłaby bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia ludzkiego.

3. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

§ 4. Broni palnej nie używa się w przypadkach określonych w art. 17 ust. 1 pkt 6-8 ustawy w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, starców oraz osób o widocznym kalectwie.

§  5.

1. Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby, policjant jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy, a także zapewnić pomoc lekarską.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, policjanci są obowiązani do:

1) zabezpieczenia śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce osób postronnych,

2) w miarę możliwości, ustalenia świadków zdarzenia.

§  6.

1. W każdym przypadku użycia broni palnej policjant jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym dyżurnego właściwej terytorialnie komendy rejonowej Policji, swojego przełożonego oraz sporządzić pisemny raport.

2. Dyżurny właściwej terytorialnie komendy rejonowej Policji jest obowiązany niezwłocznie spowodować zabezpieczenie wszelkich śladów i dowodów związanych z użyciem broni palnej oraz udzielić policjantowi pomocy w niezbędnym zakresie.

§ 7. Do obowiązków przełożonego należy:

1) zbadanie, czy użycie broni palnej nastąpiło zgodnie z obowiązującymi przepisami,

2) niezwłoczne zawiadomienie o każdym przypadku użycia broni palnej wyższego przełożonego, a jeżeli w wyniku użycia broni nastąpiła śmierć lub zranienie człowieka - również prokuratora.

§ 8. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.