Szczególne zasady przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1981.19.95

Akt utracił moc

Wersja od: 1 sierpnia 1982 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 17 lipca 1981 r.

w sprawie szczególnych zasad przechodzenia na emeryturę pracowników uspołecznionych zakładów pracy w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r.

Na podstawie art. 21 ust. 2 i art. 22a ustawy z dnia 23 stycznia 1968 r. o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 3, poz. 6 z późniejszymi zmianami) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa szczególne warunki przechodzenia na emeryturę pracowników pozostających w dniu wejścia w życie rozporządzenia w stosunku pracy z uspołecznionymi zakładami pracy, z którymi w okresie do dnia 31 grudnia 1981 r. rozwiązany zostanie stosunek pracy na mocy porozumienia stron lub w drodze wypowiedzenia dokonanego przez zakład pracy.

§  2.

1. Pracownicy, którzy nie osiągnęli obowiązującego wieku emerytalnego wymaganego do uzyskania emerytury, mogą przejść na emeryturę, jeżeli:

1) osiągnęli wiek: 60 lat mężczyźni, 55 lat kobiety i mają okres zatrudnienia wynoszący: 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet albo

2) osiągnęli wiek: 55 lat mężczyźni, 50 lat kobiety i mają okres zatrudnienia wynoszący: 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet, w tym co najmniej 15 lat pracy zaliczonej do I kategorii zatrudnienia.

2. Pracownicy, którzy nie osiągnęli wieku określonego w ust. 1, mogą przejść na emeryturę, jeżeli mają okres zatrudnienia wynoszący:

1) 40 lat dla mężczyzn i 35 lat dla kobiet albo

2) 35 lat dla mężczyzn i 30 lat dla kobiet, w tym co najmniej 15 lat pracy zaliczonej do I kategorii zatrudnienia, albo

3) 30 lat dla mężczyzn i 25 lat dla kobiet, jeżeli są inwalidami III grupy, albo

4) 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet, jeżeli są inwalidami I lub II grupy.

§  3.

1. Pracownicy, którzy nie osiągnęli wymaganego do emerytury okresu zatrudnienia, mogą przejść na emeryturę w niepełnym wymiarze, jeżeli:

1) osiągnęli wiek: 65 lat mężczyźni i 60 lat kobiety i mają okres zatrudnienia wynoszący: 20 lat dla mężczyzn i 15 lat dla kobiet albo

2) osiągnęli wiek: 60 lat mężczyźni i 55 lat kobiety i mają okres zatrudnienia wynoszący: 20 lat dla mężczyzn i 15 lat dla kobiet, w tym co najmniej 15 lat pracy zaliczonej do I kategorii zatrudnienia.

2. Emerytura w niepełnym wymiarze wynosi 90% emerytury obliczonej według zasad określonych w przepisach o powszechnym zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin, z tym że dodatki rodzinne oraz dodatek z tytułu zaliczenia do I grupy inwalidów lub osiągnięcia 80 lat życia wypłaca się w pełnej wysokości.

3. Emerytura w wysokości określonej w ust. 2 dla pracowników, którzy byli zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy, nie może być niższa od kwoty najniższej emerytury.

4. Emerytura w niepełnym wymiarze ulega podwyższeniu do pełnej jej wysokości z dniem, w którym okres zatrudnienia wraz z okresem pobierania emerytury wyniesie łącznie: 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet.

§  4.

1. Pracownicy, którzy w dniu rozwiązania stosunku pracy mają okres zatrudnienia wynoszący: 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet, nabywają prawo do emerytury po osiągnięciu obowiązującego wieku emerytalnego, jeżeli nawet wiek ten osiągną po upływie 5 lat od ustania zatrudnienia.

2. Emeryturę, o której mowa w ust. 1, ustaloną na zasadach ogólnych zwiększa się o kwotę, o jaką wzrosła przeciętna emerytura w okresie od roku ustania zatrudnienia do roku poprzedzającego rok uzyskania prawa do emerytury.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w razie ponownego podjęcia zatrudnienia w ramach stosunku pracy z uspołecznionym zakładem pracy przed uzyskaniem wieku emerytalnego.

§  5.

1. 1 Podstawę wymiaru emerytury ustala się na zasadach ogólnych, z uwzględnieniem przepisów ust. ust. 2-4.

2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury w oparciu o wynagrodzenie z ostatnich 12 miesięcy zatrudnienia, za miesiące poprzedzające podwyżkę płac, wprowadzoną w okresie od dnia 1 lipca 1980 r. do dnia 31 sierpnia 1981 r., przyjmuje się wynagrodzenie według stawek przyznanych pracownikowi w wyniku tej podwyżki.

3. Pracownikom, którzy nie później niż do dnia 31 grudnia 1981 r. nabyliby prawo do dodatku za wysługę lat lub prawo do dodatku w wymiarze wyższym od pobieranego w ostatnim miesiącu zatrudnienia, przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury uwzględnia się ten dodatek w kwocie, jaką otrzymaliby, gdyby stosunek pracy nie został rozwiązany do tego dnia.

4. 2 Jeżeli po przyznaniu emerytury pracownik przepracował co najmniej 24 miesiące na stanowiskach robotniczych, za podstawę wymiaru tej emerytury przyjmuje się na jego wniosek wynagrodzenie z okresu ostatnich 24 miesięcy zatrudnienia.

§ 6. Przyczynę i tryb rozwiązania stosunku pracy oraz wysokość zarobku ustaloną z uwzględnieniem § 5 stwierdza zakład pracy.

§ 7. 3 Prawo do emerytury przyznanej z zastosowaniem § 2 i 3 ulega zawieszeniu w razie:

1) osiągania wynagrodzenia z tytułu pracy wykonywanej w ramach stosunku pracy z uspołecznionym zakładem pracy przed osiągnięciem obowiązującego wieku emerytalnego - niezależnie od wymiaru czasu pracy i wysokości pobieranego wynagrodzenia,

2) osiągania wynagrodzenia lub dochodu z innych źródeł niż stosunek pracy określony w pkt 1 - na zasadach ogólnych.

§ 8. 4 Szczególne zasady ustalania podstawy wymiaru emerytury, określone w § 5 ust. 4, stosuje się również do pracowników uspołecznionych zakładów pracy, którzy nabyli bądź nabędą prawo do emerytury na zasadach ogólnych, jeżeli podjęli lub podejmą zatrudnienie na stanowiskach robotniczych począwszy od dnia 1 lipca 1982 r.

§ 9. 5 Przepisy § 5 ust. 1-3 i § 6 stosuje się odpowiednio przy ustalaniu podstawy wymiaru renty inwalidzkiej i renty rodzinnej.

§ 10. 6  

1. Przepisy rozporządzenia stosuje się, z uwzględnieniem ust. 2 i 3, również do pracowników uspołecznionych zakładów pracy, z którymi stosunek pracy zostanie rozwiązany:

1) do dnia 31 grudnia 1982 r. - gdy przyczyną rozwiązania stosunku pracy jest likwidacja zakładu pracy, albo

2) do dnia 31 grudnia 1983 r. - gdy pozostanie w stosunku pracy po dniu 31 grudnia 1981 r. uzasadnione jest szczególnymi potrzebami zakładu pracy.

2. Pracownicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, mogą przejść na emeryturę, jeżeli określone rozporządzeniem warunki spełnią do dnia 31 grudnia 1982 r. lub spełniliby je do tego dnia, gdyby nie wcześniejsza likwidacja zakładu pracy.

3. Pracownicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą przejść na emeryturę, jeżeli określone rozporządzeniem warunki spełnili do dnia 31 grudnia 1981 r.

§ 11. Przepisy niniejszego rozporządzenia nie naruszają przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 marca 1975 r. w sprawie wcześniejszego przechodzenia na emeryturę (Dz. U. z 1975 r. Nr 9, poz. 53 i z 1978 r. Nr 19, poz. 85).

§ 12. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 sierpnia 1981 r.

¹ § 5 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia z dnia 26 lipca 1982 r. (Dz.U.82.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 1982 r.

² § 5 ust. 4 dodany przez § 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia z dnia 26 lipca 1982 r. (Dz.U.82.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 1982 r.

³ § 7 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1982 r. (Dz.U.82.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 1982 r.

⁴ § 8 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1982 r. (Dz.U.82.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 1982 r.

⁵ § 9 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1982 r. (Dz.U.82.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 1982 r.

⁶ § 10:

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 16 listopada 1981 r. (Dz.U.81.28.145) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 grudnia 1981 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1982 r. (Dz.U.82.25.177) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 sierpnia 1982 r.