Szczególne uprawnienia żołnierzy i ich rodzin.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.44.318

Akt utracił moc

Wersja od: 4 kwietnia 1975 r.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 22 listopada 1968 r.

w sprawie szczególnych uprawnień żołnierzy i ich rodzin.

Na podstawie art. 107 ust. 3, art. 108 ust. 4, art. 109 ust. 2 i 5, art. 111 ust. 3, art. 115 ust. 1 oraz art. 116 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1. ¹

Zatrudnianie żołnierzy po zwolnieniu ze służby wojskowej oraz związane z tym uprawnienia.

§ 1. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do żołnierzy zwolnionych:

1) z zasadniczej służby wojskowej (w tym również z zasadniczej długoterminowej służby wojskowej);

2) z okresowej służby wojskowej;

3) ze służby wojskowej pełnionej w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego.

2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się również do żołnierzy zwolnionych z przeszkolenia wojskowego odbywanego w ramach wojskowego szkolenia studentów przez okres dłuższy niż 3 miesiące, jeżeli odrębne przepisy normujące szczególne uprawnienia tych osób lub zatrudnianie absolwentów szkół wyższych nie stanowią inaczej.

3. Przez użyte w dalszych przepisach niniejszego rozdziału określenie "żołnierz" należy rozumieć osoby wymienione w ust. 1 i 2.

§  2.

1. Zakład pracy, który zatrudniał żołnierza w dniu powołania do służby wojskowej, jest obowiązany niezwłocznie zatrudnić go na stanowisku poprzednio zajmowanym lub równorzędnym pod względem rodzaju pracy oraz zaszeregowania osobistego, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia z tej służby żołnierz zgłosi powrót do zakładu pracy.

2. Niezachowanie przez żołnierza terminu, o którym mowa w ust. 1, powoduje wygaśnięcie stosunku pracy, chyba że niezachowanie terminu nastąpiło z przyczyn od niego niezależnych.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się, jeżeli stosunek pracy istniejący w dniu powołania do służby wojskowej został rozwiązany zgodnie z art. 105 ust. 2, 5 i 6 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz. U. Nr 44, poz. 220 z późniejszymi zmianami), zwanej dalej "ustawą".

§  3.

1. W razie uzyskania przez żołnierza podczas służby wojskowej innych lub wyższych niż posiadane uprzednio kwalifikacji zawodowych, stwierdzonych zaświadczeniem powiatowego (miejskiego, dzielnicowego) sztabu wojskowego, zakład pracy, który zatrudniał żołnierza w dniu powołania do służby, jest obowiązany zatrudnić go na stanowisku odpowiadającym uzyskanym kwalifikacjom.

2. W razie braku możliwości zatrudnienia żołnierza stosownie do uzyskanych kwalifikacji, zakład pracy jest obowiązany za zgodą żołnierza zatrudnić go na stanowisku poprzednio zajmowanym lub równorzędnym oraz zwrócić się jednocześnie do jednostki nadrzędnej z wnioskiem o zatrudnienie go w innym podległym jej zakładzie pracy na stanowisku odpowiadającym tym kwalifikacjom.

3. Jednostka nadrzędna jest obowiązana w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku zaproponować żołnierzowi zatrudnienie na stanowisku odpowiadającym uzyskanym przez niego kwalifikacjom lub zawiadomić go o braku możliwości zatrudnienia stosownie do tych kwalifikacji.

4. Jeżeli żołnierz nie wyrazi zgody na kontynuowanie zatrudnienia na stanowisku poprzednio zajmowanym lub równorzędnym albo zaproponowanym mu przez jednostkę nadrzędną, dotychczasowy stosunek pracy uważa się za rozwiązany na mocy porozumienia stron, z dniem niewyrażenia zgody.

§ 4. Żołnierzowi, który w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił powrót do zakładu pracy, lecz z powodu choroby lub z innych przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy nie może przystąpić do niej niezwłocznie, przysługują uprawnienia wynikające ze stosunku pracy, jeżeli zgodnie z obowiązującymi przepisami przedstawi dowody usprawiedliwiające nieobecność w pracy.

§  5.

1. Żołnierzowi, który podjął zatrudnienie stosownie do zasad określonych w § 2-4, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym podjął zatrudnienie, w zakresie wszelkich uprawnień związanych z zatrudnieniem w tym zakładzie oraz w zakresie szczególnych uprawnień uzależnionych od wykonywania pracy na określonym stanowisku lub w określonym zawodzie.

2. Jeżeli żołnierz po odbyciu służby wojskowej podjął zatrudnienie zgodnie z § 3 ust. 3 w innym zakładzie pracy, do okresu zatrudnienia w zakresie określonym w ust. 1 wlicza się także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej.

§  6.

1. Żołnierz, który nie podjął poprzedniego zatrudnienia albo przed powołaniem do służby wojskowej nie był zatrudniony, może wystąpić z wnioskiem do urzędu właściwego terenowego organu administracji państwowej o skierowanie do pracy.

2. Po otrzymaniu wniosku i porozumieniu się z odpowiednim zakładem pracy urząd właściwego terenowego organu administracji państwowej kieruje żołnierza do pracy odpowiadającej posiadanym przez niego kwalifikacjom.

3. Zakład pracy, do którego żołnierz został skierowany, jest obowiązany zatrudnić go stosownie do posiadanych przez niego kwalifikacji.

4. Jeżeli o zatrudnienie na stanowisku, na które żołnierz został skierowany, ubiega się również inna osoba posiadająca równorzędne kwalifikacje, żołnierzowi przysługuje pierwszeństwo w uzyskaniu zatrudnienia, chyba że za zatrudnieniem tej osoby przemawiają warunki rodzinne.

§  7.

1. Żołnierzowi, który z ważnych przyczyn nie podjął poprzedniego zatrudnienia albo przed powołaniem do służby nie był zatrudniony, wlicza się czas odbywania służby wojskowej do okresu zatrudnienia w zakresie uprawnień określonych w § 5 ust. 1, jeżeli w ciągu 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosił do urzędu właściwego terenowego organu administracji państwowej wniosek o skierowanie do pracy i na podstawie tego skierowania podjął pracę albo podjął pracę w tym terminie bez skierowania tego urzędu.

2. Żołnierzowi, który z ważnych przyczyn nie podjął poprzedniego zatrudnienia, wlicza się do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy, w zakresie uprawnień określonych w § 5 ust. 1, także czas zatrudnienia w zakładzie pracy, w którym był pracownikiem w dniu powołania do służby wojskowej, jeżeli spełnił warunek określony w ust. 1.

3. Ważnymi przyczynami niepodjęcia przez żołnierza poprzedniego zatrudnienia są:

1) okoliczności powodujące rozwiązanie umowy o pracę, o których mowa w § 3 ust. 4;

2) rozwiązanie umowy o pracę, dopuszczalne w okresie między powołaniem do służby wojskowej a jej odbyciem, w razie upływu terminu trwania umowy o pracę zawartej na czas określony lub na czas wykonania określonej pracy albo likwidacji zakładu pracy;

3) zmiana, po zwolnieniu ze służby wojskowej, miejsca zamieszkania;

4) ubieganie się o zatrudnienie w miejscu zamieszkania lub w jego pobliżu, jeżeli przed powołaniem do służby wojskowej dojeżdżał do pracy z innej miejscowości;

5) niezapewnienie pracownikowi mieszkania przez zakład pracy, jeżeli obowiązek taki wynika z odrębnych przepisów lub zawartej umowy.

4. Jeżeli żołnierz nie może w terminie 30 dni od dnia zwolnienia ze służby wojskowej zgłosić wniosku o skierowanie do pracy albo podjąć pracy bez skierowania z przyczyn, o których mowa w § 4, termin ten uważa się za zachowany w razie zgłoszenia wniosku albo podjęcia pracy niezwłocznie po odzyskaniu zdolności do pracy lub ustaniu tych przyczyn.

§ 8. Uprawnienia przewidziane w § 5 i § 7 ust. 1 i 2 przysługują również żołnierzowi, który podjął zatrudnienie po upływie terminów określonych w § 2 ust. 1 oraz § 7 ust. 1 i 4 z powodu odbywania nauki zawodu w szkole lub na kursie, jeżeli:

1) naukę rozpoczął w terminie 3 miesięcy od dnia zwolnienia ze służby wojskowej;

2) zatrudnienie podjął nie później niż w ciągu 30 dni od ukończenia nauki.

§  9.

1. Żołnierzowi, który podjął zatrudnienie w innych terminach niż określone w § 2 ust. 1, § 7 ust. 1 i 4 lub § 8, czas odbywania służby wojskowej wlicza się wyłącznie do okresu zatrudnienia, od którego zależy wymiar urlopu wypoczynkowego oraz wysokość odprawy pośmiertnej. Przepis ten stosuje się również do żołnierzy, którzy nie podjęli poprzedniego zatrudnienia z przyczyn innych niż określone w § 7 ust. 3.

2. Jeżeli jednak żołnierz, o którym mowa w ust. 1, podjął zatrudnienie w ciągu 3 miesięcy od dnia zwolnienia ze służby wojskowej, czas odbywania tej służby wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie uprawnień do zasiłków rodzinnych. Żołnierzowi, który nie podjął poprzedniego zatrudnienia z przyczyn określonych w § 7 ust. 3, czas odbywania służby wojskowej wlicza się do okresu zatrudnienia w nowym zakładzie pracy również w zakresie uzyskania prawa do urlopu wypoczynkowego.

§  10.

1. Żołnierz, który podjął zatrudnienie w terminie określonym w § 2 ust. 1, § 7 ust. 1 i 4, § 8 i § 9 ust. 2, nabywa prawo do urlopu wypoczynkowego za rok kalendarzowy, w którym podjął zatrudnienie w wymiarze proporcjonalnym do okresu zatrudnienia w tym roku, z zaokrągleniem w górę części dnia do pełnego dnia urlopu.

2. Urlop wypoczynkowy nie przysługuje jednak żołnierzowi, jeżeli został zwolniony ze służby wojskowej i podjął zatrudnienie w tym samym roku kalendarzowym, za który przed odejściem do służby urlop wykorzystał lub otrzymał ekwiwalent pieniężny za urlop nie wykorzystany.

§ 11. Uprawnienia określone w § 2-10 przysługują także żołnierzom zwolnionym z czynnej służby wojskowej pełnionej w razie wprowadzenia stanu bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

§  12.

1. Dzień zwolnienia żołnierza ze służby wojskowej stwierdza odpowiedni wpis w wojskowym dokumencie osobistym.

2. Dzień zgłoszenia do urzędu właściwego terenowego organu administracji państwowej wniosku żołnierza o zatrudnienie stwierdza ten urząd.

§ 13. Zasady zaliczania okresu zasadniczej lub okresowej służby wojskowej albo przeszkolenia wojskowego osób podlegających wojskowemu szkoleniu studentów do okresu wstępnego stażu pracy lub wymaganej praktyki określają odrębne przepisy..

Rozdział  2.

Wypłata przez zakład pracy wynagrodzenia pracownikom powołanym do czynnej służby wojskowej.

§  16.

1. Pracownik powołany do czynnej służby wojskowej zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia od zakładu pracy:

1) w razie powołania:

a) do zasadniczej służby wojskowej,

b) do długoterminowej zasadniczej służby wojskowej,

c) do okresowej służby wojskowej

- za okres do końca miesiąca kalendarzowego, w którym rozpoczął odbywanie tej służby, a jeżeli okres ten wynosi mniej niż dwa tygodnie - za okres dwóch tygodni;

d) 2 na przeszkolenie wojskowe odbywane w ramach wojskowego szkolenia studentów na okres dłuższy niż 3 miesiące.

2) w razie powołania (wezwania):

a) na ćwiczenia wojskowe,

b) 3 na przeszkolenie wojskowe odbywane w ramach wojskowego szkolenia studentów na okres nie dłuższy niż 3 miesiące,

c) na przeszkolenie na obozie szkoleniowym w ramach wojskowego szkolenia poborowych,

d) do innej służby uzasadnionej potrzebami obrony lub interesem Państwa w ramach wojskowego szkolenia poborowych

- za czas pracy opuszczony z powodu odbywania czynnej służby wojskowej, nie dłużej jednak niż do końca miesiąca kalendarzowego, w którym rozpoczął odbywanie tej służby.

2. Pracownik odbywający czynną służbę wojskową, określoną w ust. 1 pkt 2, poczynając od następnego miesiąca kalendarzowego, zachowuje za czas pracy opuszczony z powodu odbywania tej służby prawo do wynagrodzenia od zakładu pracy w wysokości:

1) 50% wynagrodzenia, jeżeli nie utrzymuje rodziny;

2) 60% wynagrodzenia, jeżeli utrzymuje jednego członka rodziny;

3) 75% wynagrodzenia, jeżeli utrzymuje dwóch członków rodziny;

4) 85% wynagrodzenia, jeżeli utrzymuje trzech lub więcej członków rodziny.

3. Pracownik powołany (wezwany) na jednodniowe ćwiczenia wojskowe zachowuje prawo do pełnego wynagrodzenia od zakładu pracy za czas pracy opuszczony z powodu odbywania tych ćwiczeń.

4. Prawo do pełnego wynagrodzenia przysługuje również żołnierzowi rezerwy powołanemu do pełnienia w ramach ćwiczeń wojskowych funkcji dowódczych i instruktorskich związanych z prowadzeniem zajęć szkoleniowych w ramach wojskowego szkolenia poborowych lub szkolenia poborowych w oddziałach samoobrony - pod warunkiem, że odbycie tych ćwiczeń spowodowało konieczność opuszczenia przez niego pracy.

5. W razie powołania pracownika do służby wojskowej, określonej w ust. 1 pkt 1, zakład pracy jest obowiązany wypłacić pracownikowi ekwiwalent pieniężny za nie wykorzystany urlop wypoczynkowy.

§  17.

1. Członkami rodziny pozostającymi na utrzymaniu pracownika są:

1) małżonek;

2) dzieci własne, przysposobione i pasierbowie oraz dzieci obce przyjęte na utrzymanie i wychowanie - do ukończenia 16 lat życia, a jeżeli uczęszczają do szkół - do ukończenia nauki, nie dłużej jednak niż do ukończenia 24 lat życia, jeżeli zaś są inwalidami I lub II grupy - bez względu na wiek;

3) rodzeństwo, jeżeli odpowiada warunkom określonym w pkt 2;

4) rodzice i inni wstępni, jeżeli ukończyli: mężczyzna - 65 lat, kobieta - 50 lat życia, a jeżeli są inwalidami lub wychowują przynajmniej jedno dziecko pracownika do ukończenia 16 lat życia - bez względu na wiek.

2. Dzieci obce uważa się za pozostające na utrzymaniu pracownika, jeżeli zostały przyjęte na utrzymanie i wychowanie przed ukończeniem 16 lat życia.

3. Nie uważa się za pozostającego na utrzymaniu pracownika członka rodziny, który posiada samodzielne źródło dochodu w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę najniżej zarabiających pracowników.

§ 18. Osoba wykonująca pracę nakładczą w razie powołania (wezwania) do czynnej służby wojskowej zachowuje prawo do wynagrodzenia, o którym mowa w § 16, jednak pod warunkiem że podlegała obowiązkowi ubezpieczenia społecznego w ciągu trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiło powołanie (wezwanie) do tej służby. Przepis § 17 stosuje się odpowiednio.

§ 19. Wynagrodzenie przysługujące pracownikowi stosownie do § 16 i § 18 ustala się według zasad przewidzianych dla obliczania wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego.

§ 20. Wynagrodzenie wypłacane stosownie do § 16 ust. 1 nie podlega zwrotowi w całości lub w części i nie może być zaliczone na wynagrodzenie bieżące, choćby pracownik powołany do odbycia czynnej służby wojskowej wskutek wcześniejszego zwolnienia z tej służby lub jej odroczenia powrócił do pracy przed upływem czasu, za który przypadało wypłacone wynagrodzenie.

§  21.

1. Z wynagrodzenia wypłacanego stosownie do § 16 i § 18 zakład pracy nie może potrącać kwot wypłaconych pracownikowi przez organy wojskowe z tytułu uposażenia przysługującego żołnierzowi w czynnej służbie wojskowej.

2. Zakład pracy może dokonywać potrąceń z wynagrodzenia należnego pracownikowi stosownie do § 16 ust. 2 tylko na rzecz roszczeń alimentacyjnych - na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

§  22.

1. Podstawę do wypłaty wynagrodzenia przewidzianego w § 16 ust. 1 stanowi okazana przez pracownika karta powołania lub wezwanie imienne do czynnej służby wojskowej. W razie potrzeby zakład pracy może sporządzić odpis karty powołania lub wezwania imiennego.

2. Jeżeli powołanie (wezwanie) pracownika do czynnej służby wojskowej nastąpiło w inny sposób niż przez doręczenie karty powołania lub wezwania imiennego, podstawę do wypłaty wynagrodzenia stanowi okazany przez pracownika inny właściwy dokument stwierdzający powołanie (wezwanie) go do czynnej służby wojskowej.

3. Podstawę do wypłaty pracownikowi wynagrodzenia zmniejszonego stosownie do § 16 ust. 2 stanowi zaświadczenie według ustalonego wzoru, wydane przez właściwego dowódcę jednostki wojskowej.

4. Podstawę wypłaty wynagrodzenia przewidzianego w § 16 ust. 3 i 4 stanowi karta powołania lub wezwanie wraz z zamieszczoną na nich adnotacją o stawieniu się do służby.

§  23.

1. Wypłata przez zakład pracy wynagrodzenia przewidzianego w § 16 ust. 1 powołanemu do odbycia czynnej służby wojskowej pracownikowi powinna nastąpić najpóźniej w dniu odejścia z zakładu pracy w celu stawienia się do służby w nakazanym terminie, niezależnie od ogólnie przyjętego w danym zakładzie pracy terminu wypłaty wynagrodzenia.

2. Jeżeli powołanie do czynnej służby wojskowej następuje z natychmiastowym terminem stawiennictwa, a zakład pracy nie mógł wypłacić pracownikowi przysługującego mu wynagrodzenia przed udaniem się do miejsca odbywania służby, oraz w innych wypadkach niepobrania przez pracownika wynagrodzenia z zakładu pracy w związku z powołaniem do czynnej służby wojskowej, wynagrodzenie to - na prośbę pracownika - zakład pracy przekazuje mu na swój koszt za pomocą przekazu pocztowego na adres jednostki wojskowej.

3. Do podjęcia z zakładu pracy nie pobranego wynagrodzenia pracownik powołany do czynnej służby wojskowej może upoważnić wybraną przez siebie osobę.

4. Jeżeli po ostatecznym rozliczeniu w terminie ogólnie przyjętym okaże się, że pracownikowi przypada do wypłaty jeszcze dalsza kwota, kwotę tę wypłaca się w tym terminie.

§  24.

1. Przepisy §§ 16-23 dotyczące pracowników powołanych do zasadniczej służby wojskowej stosuje się odpowiednio:

1) 4 do pracowników powołanych do służby wojskowej określonej w § 1 ust. 1 pkt 3;

2) do pracowników powołanych do czynnej służby wojskowej w razie wprowadzenia stanu bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

2. Podstawę do wypłaty przez zakład pracy wynagrodzenia pracownikowi powołanemu do czynnej służby wojskowej w razie wprowadzenia stanu bezpośredniego zagrożenia bezpieczeństwa Państwa, ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny może stanowić również karta mobilizacyjna oraz obwieszczenie o powołaniu.

Rozdział  3.

Zasiłki dzienne dla żołnierzy i ich rodzin.

§  25.

1. 5 Prawo do zasiłków dziennych przysługuje pozostającym na utrzymaniu żołnierza członkom jego rodziny - za okres odbywania przez żołnierza:

1) ćwiczeń wojskowych trwających dłużej niż jeden dzień;

2) przeszkolenia wojskowego odbywanego w ramach wojskowego szkolenia studentów;

3) przeszkolenia na obozie szkoleniowym albo innej służby uzasadnionej potrzebami obrony lub interesem Państwa, odbywanych w ramach wojskowego szkolenia poborowych

- jeżeli żołnierzowi temu nie przysługuje prawo do wynagrodzenia na podstawie art. 109 ust. 2 ustawy.

2. Członkowie rodziny, z której jednocześnie więcej niż jedna osoba odbywa czynną służbę wojskową określoną w ust. 1, są uprawnieni do zasiłków dziennych tylko z tytułu odbywania służby przez jedną osobę.

3. Przepis § 17 stosuje się odpowiednio, z tym że prawo do zasiłków dziennych nie przysługuje członkowi rodziny żołnierza, prowadzącemu gospodarstwo rolne albo zakład handlowy, przemysłowy lub rzemieślniczy - niezależnie od wysokości osiąganych dochodów.

§  26.

1. Prawo do zasiłków dziennych przysługuje również żołnierzowi, który przed powołaniem do odbycia czynnej służby wojskowej nie był pracownikiem lub z którym stosunek pracy został rozwiązany w czasie odbywania tej służby, jeżeli po zwolnieniu ze służby jest niezdolny do pracy z powodu choroby i nie ma prawa do renty inwalidzkiej. Prawo do zasiłków dziennych przysługuje przez czas niezdolności do pracy, jednakże za okres nie dłuższy niż 90 dni od dnia zwolnienia z czynnej służby wojskowej.

2. Przy ustalaniu wysokości zasiłków dziennych dla żołnierza uwzględnia się również członków jego rodziny (§ 25 ust. 3).

3. Niezdolność do pracy żołnierza oraz czas trwania tej niezdolności powinny być stwierdzone zaświadczeniem zakładu społecznego służby zdrowia lub wojskowego zakładu leczniczego albo lekarza wojskowej służby zdrowia przy zastosowaniu przepisów w sprawie orzekania o czasowej niezdolności do pracy.

§  27.

1. Podstawę ustalenia wysokości zasiłków dziennych stanowi kwota 40 zł.

2. Zasiłki dzienne wynoszą:

1) dla jednej uprawnionej osoby - 50%,

2) dla dwóch osób - 60%,

3) dla trzech osób - 75%,

4) dla czterech osób - 85%,

5) dla pięciu i więcej osób - 100%

kwoty określonej w ust. 1.

§  28.

1. Zasiłki dzienne przyznają i wypłacają biura gromadzkich rad narodowych oraz właściwe do spraw opieki społecznej organy prezydiów miejskich (dzielnicowych) rad narodowych oraz rad narodowych osiedli - właściwych ze względu na miejsce zamieszkania osób uprawnionych.

2. Zasiłki dzienne przyznaje się na wniosek osób uprawnionych.

3. Zgłoszenie wniosku powinno nastąpić najpóźniej w ciągu trzech miesięcy od dnia zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej - pod rygorem utraty prawa do zasiłków.

§  29.

1. Podstawę do przyznania zasiłków dziennych dla członków rodziny żołnierza stanowi zaświadczenie według ustalonego wzoru, wydane przez właściwego dowódcę jednostki wojskowej.

2. W zaświadczeniu, o którym mowa w ust. 1, określa się dzień rozpoczęcia i okres odbywania czynnej służby wojskowej (§ 25 ust. 1). W razie zwolnienia żołnierza z tej służby przed terminem określonym w zaświadczeniu dowódca jednostki wojskowej zawiadamia o tym organ określony w § 28 ust. 1.

§  30.

1. Podstawę do przyznania zasiłków dziennych dla żołnierza zwolnionego z czynnej służby wojskowej stanowi zaświadczenie określone w § 26 ust. 3.

2. Dzień zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej określają odpowiednie wpisy zamieszczone w jego wojskowym dokumencie osobistym.

§ 31. Prawo do zasiłków dziennych powstaje:

1) dla członków rodziny żołnierza powołanego do odbycia czynnej służby wojskowej określonej w § 25 ust. 1 - z dniem stawienia się żołnierza do służby w określonym terminie i miejscu;

2) dla żołnierza zwolnionego z czynnej służby wojskowej (§ 26) - od dnia orzeczenia niezdolności żołnierza do pracy, nie wcześniej jednak niż od dnia zwolnienia ze służby.

§  32.

1. Wypłata zasiłków dziennych następuje:

1) dla członków rodziny żołnierza odbywającego czynną służbę wojskową - po upływie każdego miesiąca odbywania przez żołnierza tej służby, a jeżeli służba nie trwała dłużej niż jeden miesiąc - po jej odbyciu;

2) dla żołnierza zwolnionego z czynnej służby wojskowej - każdorazowo z góry za okres trwania niezdolności do pracy wskazany w zaświadczeniu (§ 26 ust. 3).

2. Jeżeli wniosek o przyznanie zasiłków został zgłoszony po ustaniu okoliczności uzasadniających przyznanie zasiłków, nie później jednak niż w ciągu trzech miesięcy od dnia zwolnienia żołnierza z czynnej służby wojskowej - należne zasiłki wypłaca się jednorazowo.

§ 33. Zasiłki dzienne wypłaca się osobie uprawnionej. Zasiłki przypadające osobie małoletniej wypłaca się jej opiekunowi.

§ 34. W razie odbywania czynnej służby wojskowej określonej w § 25 ust. 1 pkt 3 w formacjach samoobrony, czynności dowódcy jednostki wojskowej przewidziane w § 29 wykonują komendanci oddziałów lub innych jednostek organizacyjnych formacji samoobrony.

§ 34a. 6 Zasiłki dzienne, przysługujące członkom rodziny osoby podlegającej wojskowemu szkoleniu studentów w czasie odbywania przez tę osobę przeszkolenia wojskowego trwającego dłużej niż 3 miesiące, przyznają i wypłacają organy wojskowe.

Rozdział  4.

Przepisy końcowe.

§  35.

1. Tracą moc wszystkie dotychczasowe przepisy w sprawach uregulowanych niniejszym rozporządzeniem.

2. W szczególności tracą moc:

1) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lutego 1960 r. w sprawie wypłaty przez zakłady pracy wynagrodzenia pracownikom powołanym do czynnej służby wojskowej (Dz. U. Nr 7, poz. 48);

2) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 13 lutego 1960 r. w sprawie zasiłków dziennych dla żołnierzy i ich rodzin (Dz. U. Nr 7, poz. 49);

3) rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 marca 1960 r. w sprawie kierowania i przyjmowania do pracy osób zwolnionych z zasadniczej służby wojskowej (Dz. U. Nr 20, poz. 122).

§ 36. Wykonanie rozporządzenia porucza się ministrom (kierownikom urzędów centralnych) oraz prezydiom rad narodowych.

§ 37. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

¹ Rozdział 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 marca 1975 r. (Dz.U.75.10.61) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 kwietnia 1975 r.

² § 16 ust. 1 pkt 1 lit. d) dodana przez § 1 pkt 3 lit. a) rozporządzenia z dnia 5 lipca 1973 r. (Dz.U.73.29.164) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1973 r.

³ § 16 ust. 1 pkt 2 lit. b) zmieniona przez § 1 pkt 3 lit. b) rozporządzenia z dnia 5 lipca 1973 r. (Dz.U.73.29.164) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1973 r.

⁴ § 24 ust. 1 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 20 marca 1975 r. (Dz.U.75.10.61) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 4 kwietnia 1975 r.

⁵ § 25 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 5 lipca 1973 r. (Dz.U.73.29.164) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1973 r.

⁶ § 34a dodany przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 5 lipca 1973 r. (Dz.U.73.29.164) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 lipca 1973 r.