Rozdział 4 - Przyznawanie uprawnień do emisji operatorom statków powietrznych i prowadzącym instalacje - System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2011.122.695

Akt utracił moc

Wersja od: 24 listopada 2013 r.

Rozdział  4

Przyznawanie uprawnień do emisji operatorom statków powietrznych i prowadzącym instalacje

Art.  22.

1. Operator statku powietrznego składa do ministra właściwego do spraw środowiska wniosek o przyznanie uprawnień do emisji, nie później niż na 21 miesięcy przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

2. Wniosek o przyznanie uprawnień do emisji podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości stanowiącej równowartość 100 euro, w przeliczeniu na złote polskie według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień dokonania wpłaty. Opłata jest wnoszona na rachunek urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska i stanowi dochód budżetu państwa.

3. Wniosek o przyznanie uprawnień do emisji zawiera:

1) nazwę operatora statku powietrznego oraz oznaczenie jego miejsca zamieszkania i adresu albo siedziby i adresu;

2) oznaczenie okresu rozliczeniowego, którego dotyczy wniosek.

4. Do wniosku o przyznanie uprawnień do emisji dołącza się:

1) dowód uiszczenia opłaty rejestracyjnej;

2) raport o liczbie tonokilometrów pochodzących z wykonywanych operacji lotniczych, o którym mowa w art. 55 ust. 1.

5. Jeżeli wniosek o przyznanie uprawnień do emisji nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 3 i 4, minister właściwy do spraw środowiska wzywa operatora statku powietrznego do usunięcia braków w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

6. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje wnioski o przyznanie uprawnień do emisji do Komisji Europejskiej, nie później niż na 18 miesięcy przed rozpoczęciem okresu rozliczeniowego.

7. Minister właściwy do spraw środowiska, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej wydaną na podstawie art. 3e ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE, w terminie 3 miesięcy od dnia podjęcia przez Komisję Europejską tej decyzji, oblicza:

1) całkowitą liczbę uprawnień do emisji przyznanych na okres rozliczeniowy operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przyznanie uprawnień do emisji został przekazany do Komisji Europejskiej, mnożąc liczbę tonokilometrów podanych w tym wniosku przez wartość wzorca porównawczego ustalonego w decyzji;

2) liczbę uprawnień do emisji przyznanych na każdy rok okresu rozliczeniowego operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przyznanie uprawnień do emisji został przekazany do Komisji Europejskiej, dzieląc liczbę uprawnień do emisji, obliczoną zgodnie z pkt 1, przez liczbę lat okresu rozliczeniowego.

Art.  23.

1. Operator statku powietrznego może wystąpić z wnioskiem o przyznanie uprawnień do emisji z rezerwy, z której przyznaje się uprawnienia do emisji dla operatorów statków powietrznych w każdym okresie rozliczeniowym rozpoczynającym się po dniu 31 grudnia 2012 r., zwanej dalej "specjalną rezerwą".

2. Uprawnienia do emisji ze specjalnej rezerwy przyznaje się operatorowi statku powietrznego, w przypadku gdy:

1) rozpoczęcie wykonywania operacji lotniczych objętych systemem nastąpiło po zakończeniu roku monitorowania, o którym mowa w art. 55 ust. 2, i ich wykonywanie nie stanowi kontynuacji operacji lotniczych wykonywanych uprzednio przez innego operatora statku powietrznego albo

2) średnioroczny wzrost liczby tonokilometrów między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 55 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego wynosi ponad 18%, pod warunkiem że nie jest on następstwem operacji lotniczych wykonywanych uprzednio przez innego operatora statku powietrznego.

3. Liczba uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy przyznanych operatorowi statku powietrznego, który spełnia przesłankę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, nie może przekroczyć 1 000 000 uprawnień do emisji w okresie rozliczeniowym.

4. Wniosek o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy składa się do ministra właściwego do spraw środowiska, nie później niż do dnia 30 czerwca w trzecim roku okresu rozliczeniowego. Wniosek złożony po upływie tego terminu pozostawia się bez rozpatrzenia.

5. Wniosek o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy podlega opłacie rejestracyjnej w wysokości stanowiącej równowartość 100 euro, w przeliczeniu na złote polskie według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski obowiązującego w dniu poprzedzającym dzień dokonania wpłaty. Opłata jest wnoszona na rachunek urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw środowiska i stanowi dochód budżetu państwa.

6. Do wniosku o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy stosuje się art. 22 ust. 3.

7. Do wniosku o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy dołącza się:

1) dowód potwierdzający spełnienie przez operatora statku powietrznego przesłanki, o której mowa w ust. 2 pkt 1 albo 2;

2) dowód wniesienia opłaty rejestracyjnej;

3) raport o liczbie tonokilometrów pochodzących z wykonanych operacji lotniczych przez operatora statku powietrznego, o którym mowa w art. 55 ust. 1, w drugim roku okresu rozliczeniowego.

8. Wniosek o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy złożony przez operatora statku powietrznego spełniającego przesłankę, o której mowa w ust. 2 pkt 2, zawiera dodatkowo informacje o:

1) procentowym wzroście liczby tonokilometrów wykonanych przez operatora statku powietrznego między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 55 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego;

2) całkowitym wzroście liczby tonokilometrów wykonanych przez operatora statku powietrznego między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 55 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego;

3) całkowitym wzroście liczby tonokilometrów wykonanych przez operatora statku powietrznego między rokiem monitorowania, o którym mowa w art. 55 ust. 2, a drugim rokiem okresu rozliczeniowego, przekraczającym 18%.

9. Jeżeli wniosek o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy nie spełnia wymogów formalnych, o których mowa w ust. 6-8, minister właściwy do spraw środowiska wzywa operatora statku powietrznego do usunięcia braków w terminie 14 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

10. Minister właściwy do spraw środowiska przekazuje do Komisji Europejskiej wnioski o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy, nie później niż do dnia 31 grudnia w trzecim roku okresu rozliczeniowego.

11. Minister właściwy do spraw środowiska, zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej wydaną na podstawie art. 3f ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE, w terminie 3 miesięcy od dnia podjęcia przez Komisję Europejską tej decyzji, oblicza:

1) całkowitą liczbę uprawnień do emisji przyznanych ze specjalnej rezerwy na okres rozliczeniowy operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy został przekazany do Komisji Europejskiej;

2) liczbę uprawnień do emisji przyznanych ze specjalnej rezerwy na każdy rok okresu rozliczeniowego operatorowi statku powietrznego, którego wniosek o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy został przekazany do Komisji Europejskiej, dzieląc liczbę uprawnień do emisji, obliczoną zgodnie z pkt 1, przez liczbę lat do końca okresu rozliczeniowego.

12. Obliczenie całkowitej liczby uprawnień do emisji, o której mowa w ust. 11 pkt 1, następuje przez pomnożenie wartości wzorca porównawczego ustalonego w decyzji Komisji Europejskiej wydanej na podstawie art. 3f ust. 5 dyrektywy 2003/87/WE przez:

1) liczbę tonokilometrów wskazaną we wniosku o przyznanie uprawnień do emisji ze specjalnej rezerwy;

2) liczbę tonokilometrów przekraczającą procentowy wzrost, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.

Art.  24.

1. Minister właściwy do spraw środowiska niezwłocznie po dokonaniu obliczeń, o których mowa w art. 22 ust. 7 i art. 23 ust. 11, przekazuje do Krajowego ośrodka informacje o:

1) całkowitej liczbie uprawnień do emisji przyznanych na okres rozliczeniowy operatorowi statku powietrznego;

2) liczbie uprawnień do emisji przyznanych operatorowi statku powietrznego na każdy rok okresu rozliczeniowego.

2. Minister właściwy do spraw środowiska zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej informacje, o których mowa w ust. 1.

3. Krajowy ośrodek na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, w terminie do dnia 28 lutego każdego roku, wydaje na rachunek posiadania operatora statku powietrznego liczbę uprawnień do emisji, jaka została obliczona dla niego na dany rok okresu rozliczeniowego.

Art.  25.

1. Uprawnienia do emisji ze specjalnej rezerwy, które nie zostały rozdzielone w trybie określonym w art. 23, są przeznaczone do sprzedaży w drodze aukcji.

2. Środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży uprawnień do emisji w drodze aukcji stanowią dochód budżetu państwa.

3. Zasady sprzedaży uprawnień do emisji w drodze aukcji określa rozporządzenie Komisji (UE) nr 1031/2010 z dnia 12 listopada 2010 r. w sprawie harmonogramu, kwestii administracyjnych oraz pozostałych aspektów sprzedaży na aukcji uprawnień do emisji gazów cieplarnianych na mocy dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej system handlu przydziałami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (Dz. Urz. UE L 302 z 18.11.2010, str. 1).

Art.  26.

1. Uprawnienia do emisji są przyznawane instalacji objętej systemem na poszczególne lata okresu rozliczeniowego.

2. Instalacji uprawnienia do emisji są przyznawane w krajowym planie albo w wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 2 i 3.

3. Instalacji nowej lub instalacji, w której dokonano zmiany w instalacji, uprawnienia do emisji są przyznawane w zezwoleniu.

4. W terminie do dnia 28 lutego każdego roku Krajowy ośrodek wydaje na rachunek instalacji liczbę uprawnień do emisji, jaka została przyznana w krajowym planie albo w wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 2 i 3, lub w zezwoleniu.

5. Jeżeli zezwolenie zostało wydane po dniu 28 lutego, Krajowy ośrodek wydaje na rachunek instalacji liczbę uprawnień do emisji, jaka została przyznana w tym zezwoleniu na pierwszy wskazany w nim rok, w terminie 14 dni od dnia otrzymania kopii ostatecznego zezwolenia określającego liczbę przyznanych uprawnień do emisji, z wyjątkiem przypadków określonych w ustawie.

Art.  27.

1. Prowadzący instalację, który posiada instalację objętą systemem, której przyznano uprawnienia do emisji, wnosi opłatę za wprowadzanie dwutlenku węgla (CO₂) do powietrza w wysokości równej iloczynowi:

1) liczby uprawnień do emisji przyznanych na pierwszy rok okresu rozliczeniowego w krajowym planie albo w wykazach, o których mowa w art. 21 ust. 2 i 3,

2) liczby uprawnień do emisji przyznanych na pierwszy rok uczestnictwa instalacji w okresie rozliczeniowym, określonej w zezwoleniu w przypadku instalacji nowych,

3) liczby uprawnień do emisji przyznanych na pierwszy rok w zezwoleniu, w przypadku instalacji, w której dokonano zmiany w instalacji

- i obowiązującej w roku poprzednim jednostkowej stawki opłaty za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, o której mowa w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska, dotyczącej dwutlenku węgla (CO₂).

2. Prowadzący instalację, który wniósł opłatę, o której mowa w ust. 1, nie ponosi, w tym roku okresu rozliczeniowego opłat za wprowadzanie gazów lub pyłów do powietrza, za wprowadzanie do powietrza dwutlenku węgla (CO₂), na którego emisję uzyskał uprawnienia do emisji.

3. Prowadzący instalację, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany uiścić:

1) 50% kwoty opłaty, o której mowa w ust. 1, w terminie 30 dni od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek instalacji;

2) 50% kwoty opłaty, o której mowa w ust. 1, w terminie 7 miesięcy od dnia wydania uprawnień do emisji na rachunek instalacji.

4. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się na rachunek bankowy Narodowego Funduszu.

Art.  28.

1. Do opłat, o których mowa w art. 27 ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), z tym że uprawnienia organu podatkowego przysługują wierzycielowi, którym jest Narodowy Fundusz.

2. Organem właściwym w zakresie decyzji wydawanych na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w ust. 1, jest Prezes Zarządu Narodowego Funduszu. W sprawach tych organem wyższego stopnia, w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, w stosunku do Prezesa Zarządu Narodowego Funduszu jest minister właściwy do spraw środowiska.